Zeven ondergewaardeerde liedjes van The Beatles' White Album

#1: Mother Nature's Son

De stille uitblinkers op 'The White Album' zijn de akoestische liedjes. 'Blackbird' is natuurlijk de bekendste, maar er zijn meer nummers met een hoofdrol voor de akoestische gitaar, zoals 'Rocky Raccoon', 'Long, Long, Long' en - hij moet genoemd worden - 'Wild Honey Pie'.

Niet gek dat er zoveel mooie akoestische muziek op de dubbelaar te vinden is: de basis voor de plaat ligt in de achtertuin van George Harrisons huis in Esher, ten zuidwesten van Londen. Daar zetten de vier Beatles hun ervaringen uit de meditatiesessies met Maharishi in India op muziek, enkel begeleid door akoestische gitaren. Paul McCartney schrijft 'Mother Nature's Son' na een lezing over moeder natuur. John Lennon gebruikt dezelfde meditatie om 'Child Of Nature' te schrijven, wat later als 'Jealous Guy' op zijn soloplaat 'Imagine' verschijnt.

'Mother Nature's Son' is een akoestisch meesterwerk zoals McCartney ze vaker met ogenschijnlijke nonchalance uit zijn mouw schudt. De gitaar meandert heerlijk voort en de blazerssectie op de achtergrond zorgt voor de sfeer. McCartney schrijft in zijn boek 'The Lyrics' dat hij zich liet inspireren door de natuur die hij in zijn jeugd bezocht. "Ik was altijd erg gefascineerd door riviertjes, en dat ben ik nog steeds. Ik vind het mooi om ze naar de zee te zien wroeten, of waar ze ook naartoe gaan." Niet alles in het nummer gaat over natuur - alhoewel... "'My field of grass' was een knipoog naar marihuana, want destijds rookten we constant wiet", aldus McCartney.

#2: The Continuing Story Of Bungalow Bill

Behalve The Beatles volgden ook de Amerikaanse moeder en zoon Nancy en Richard Cooke de lessen van Maharishi in India. Nancy Cooke hield zich al langer bezig met de meditatiesessies van de goeroe, en ze had zelfs een aantal jaar voor hem gewerkt als publicist. In 1968 had ze haar zoon meegenomen naar India, en daar ontmoetten ze ook John, Paul, Ringo en George. Het verblijf van de Cookes was nogal contrastrijk tot de levensvisie van de Maharishi: ze sliepen in een luxueuze privébungalow, hadden koffers aan bagage met zich mee en trokken er regelmatig op uit om op tijgers te jagen.

Trots na weer een afgeschoten Bengaalse keerden moeder en zoon Cooke terug naar het klooster in Rishikesh. "Mijn moeder is nogal uitgesproken en ze sprak vol enthousiasme over de doodgeschoten tijger", reflecteerde Richard op dat moment in zijn memoires. "Maharishi was verbijsterd dat zijn volgelingen tot zoiets in staat waren. Dat was de enige keer dat ik zag dat hij kwaad werd."

John Lennon zag de hypocrisie van de Amerikanen geamuseerd toe. "Als blikken konden doden waren wij er geweest in plaats van de tijger." Lennon schreef er een nummer over, en refererend naar het decadente verblijf van Nancy en Richard Cooke werd Buffalo Bill verbasterd tot Bungalow Bill.

#3: Rocky Raccoon

In het verlengde van 'Bungalow Bill' ligt ook 'Rocky Raccoon', Paul McCartney's poging tot een slapstick op muziek. Rocky Raccoon is een cowboy uit Dakota, die erachter komt dat zijn liefje 'Lil' McGill vreemdgaat met een andere cowboy, Dan. Rocky zweert wraak, boekt een kamer in de lokale saloon en komt tot een showdown met Dan. Die schiet hem neer, en geholpen door een beschonken dokter lijkt het einde verhaal te zijn voor Rocky Raccoon. Maar de gideonsbijbel die hij in zijn hotelkamer vindt, overtuigt hem van een goede afloop.

Bijzonder op 'Rocky Raccoon' is de honkytonkpiano. Die werd door producer George Martin ingespeeld op half tempo. Door de take te versnellen krijgt de opname de klassieke, ietwat valse honkytonksound. Singer-songwriter Donovan was bij de opnames van 'Rocky Raccoon', die nog bijdroeg aan de tekst op het lied. "Ik speelde de akkoorden, we waren een beetje aan het aanklooien", aldus Paul. "Uiteindelijk verzonnen met z'n drieën (John, Paul en Donovan, red.) de tekst. Toen ging het snel!"

#4: Happiness Is A Warm Gun

Kenners weten hoe laat het is: 'Happiness Is A Warm Gun' hoort tot de sterkste Beatles-liedjes ooit. Het nummer is ontzettend complex, met talloze maatsoorten en veel dynamiek. De band had 100 takes nodig om alles op te nemen en dat nam ruim 15 uur in beslag. Maar het resultaat mag er zijn!

De titel van het lied stond oorspronkelijk op een magazinecover dat John Lennon van George Martin kreeg aangereikt. "Ik vond dat een fantastische, gekke zin. Een warm pistool betekent dat je net iets hebt geschoten." De seksuele connotatie gebruikte Lennon om zijn liefde voor Yoko Ono duidelijk te maken, maar de dubbele betekenis zit 'm ook in heroïne; die spuit je immers ook in je lichaam. 'Happiness Is A Warm Gun' bestaat uiteindelijk uit drie delen: 'The Dirty Old Man', 'The Junkie' en 'The Gunman', dat de draak steekt met de rock-'n-roll uit de jaren '50.

John Lennon staat bekend om z'n liedjes met dubbele betekenissen, maar 'Happiness Is A Warm Gun' slaat alles. Genoeg te ontdekken als je de tekst erbij pakt!

#5: I Will

Over prachtige akoestische liedjes gesproken. 'I Will' is er nog zo één. Dit liefdesliedje heeft alles wat een Paul McCartney-nummer zo goed kan maken: mooie akkoorden, een fantastisch arrangement met de koortjes op de achtergrond en een lieflijke zangmelodie.

Het klinkt zo nonchalant, 'I Will', alsof McCartney je ieder moment kan verblijden met zoiets moois als dit lied. Maar de werkelijkheid is dat er 67 takes nodig waren voordat 'Macca' vond dat de perfecte opname achter de rug was. Take 65 is de versie die uiteindelijk op het album verscheen.

Op dezelfde dag dat The Beatles aan 'I Will' werkten, namen ze ook 'Can You Take Me Back' op. Dit nummer kwam niet op 'The White Album' terecht, maar is door het mysterieuze sfeertje wel het beluisteren waard.

#6: Martha My Dear

Ruzies in de band zorgden er soms voor dat de individuele Beatles zelf complete nummers voor hun rekening namen. Op 'Julia' hoor je bijvoorbeeld alleen John Lennon. Paul McCartney kon ook nog een moppie drummen, dus toen Ringo Starr na onenigheid de band twee weken verliet, nam McCartney de drumpartijen voor 'Back In The U.S.S.R.' en 'Martha My Dear' op. Behalve de strijkers wordt alle instrumentatie op 'Martha My Dear' verzorgd door McCartney.

Zijn geliefkoosde Martha is niet het liefje van Paul, maar zijn puppy. De Engelse herdershond heette aanvankelijk Knickers - Engels voor ondergoed. Daar was fokker Ann Davis, die af en toe op de pup paste, het absoluut niet mee eens. Ze vond het een gênante naam en dus werd Knickers Martha. Paul was zielsgelukkig met zijn hondje. "Ze leek op een enorme warrige wolbol", schreef hij in zijn biografie. "Ik herinner me nog dat John verbaasd was om te zien hoeveel ik van het dier hield. 'Dit heb ik nog nooit gezien', zei hij."

Martha overleed in 1981, op 15-jarige leeftijd. Op de albumhoes van 'Paul Is Live' staat Arrow, onderdeel van het kroost van Pauls dierbare herder.

#7: Good Night

De latere Beatles-albums hebben allemaal fantastische slotakkoorden. 'A Day In The Life', het laatste nummer op 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band', wordt alom beschouwd als het beste Beatles-lied ooit. 'Abbey Road' heeft de bekende medley, met 'The End' als apotheose. Het vooruitstrevende 'Tomorrow Never Knows' is het eind dat 'Revolver' verdient. Maar welk lied sluit 'The White Album' eigenlijk af?

Precies, 'Good Night'. Die is toch wat minder bekend dan de eerder genoemde slotsongs. Onterecht, want het is prachtig. Ringo in z'n eentje, met een dertigkoppig orkest als begeleiding. Een eervolle bijdrage aan het album voor de drummer, die er toch vaak bekaaid vanaf komt op Beatlesplaten. De opeenvolging van het manische 'Revolution 9' naar het beeldschone 'Good Night' wordt vaak niet onterecht vergeleken met de 'Götterdämmerung' van Wagner.