7 april: Zie onze Koning-Knecht

Muzieklijst:

1) Juich aarde, juich met blijde galmen, psalm 66: 1, 2 en 10

2) Grote God wij loven U, LvdK Gez. 444

3) Jezus, leven van ons leven, LvdK Gez. 1, 4 en 6

4) Nederig van hart, Opw. 561

5) Een mens te zijn op aarde, LvdK Gez. 172

6) Hij kwam bij ons heel gewoon, Opw. 268

7) Op U betrouw ik, Heer der heren, psalm 31: 1, 2, 12 en 17

8) Ik buig neer, geen bundel

9) Ere zij aan God de Vader, LvdK Gez. 255

10)Jezus ga ons voor, JdH 650

11)Christus heeft overwonnen, geen bundel

Meditatietekst

Ik lees met u Filippenzen 2: 5-11, in de NBV vertaling.

Ik weet niet hoe het met u is, maar ik heb zo mijn eigen favoriete bijbelteksten en bijbelgedeelten. Ik zou er heel werelds wel een top 10 van kunnen maken.
Ik denk dat dit ook wel voor u geldt. Als je alleen al denkt aan de geliefde psalmen. U heeft vast wel een voorkeur voor een paar van die mooie, tere psalmen.

Nou, ik heb ook wel zo’n lijstje, daar staan een paar psalmen op, inderdaad, maar ook die fraaie passage uit Jesaje 53. Als een lam werd hij ter slachting geleid. Een veel gelezen tekst in deze lijdensweken.

En op dat lijstje van mij staat ook Filippenzen 2.

Ik vind dit een van de mooiste gedeelten uit de Bijbel over het lijden van Christus, en ben dankbaar dat ik iets uit deze tekst met u vanmorgen mag delen.

Alleen al het begin al.

Daar staat dat Jezus die de gestalte van God had, die gelijkheid aan God niet vastgehouden heeft, maar er afstand van heeft gedaan.

In andere vertalingen staat, dat Hij het Gode gelijk zijn, geen roof heeft geacht.

Over alleen deze zin, kan je natuurlijk uren mediteren.

Er is een moment in de eeuwigheid geweest, of in de geschiedenis, dat Jezus afstand heeft gedaan van zijn goddelijkheid.

Duizelt het u? Mij wel.

Ergens in de eeuwigheid, ergens in de geschiedenis, heeft de zoon tegen de vader gezegd dat hij afstand wilde doen van zijn goddelijkheid. Je moet er maar niet te veel over speculeren. De goddelijke drie eenheid, want daar gaat het hier natuurlijk over, blijft voor ons een mysterie, een mysterie dat niet te ontrafelen is, maar dat aanbeden wil worden. Ere zij aan God de Vader, ere zij aan God de Zoon, ere de Heilige Geest de Trooster de Drieene in zijn troon.

Eigenlijk zouden we dit lied nu moeten gaan zingen, maar dat gaan we straks doen.

Want waarom heeft Jezus afstand gedaan van zijn goddelijkheid?

Paulus schrijft: hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens.

Dat is Kerstfeest. Dat is God die op de meest kwetsbare wijze mens wordt, namelijk als een kind. Maar er staat ook een ander woord in deze zin, namelijk het woord slaaf. Jezus heeft niet alleen zijn goddelijke status, als ik dat zo mag zeggen af gedaan, neergelegd, maar is een slaaf geworden. God vond het als het ware nog niet een genoeg dat Jezus, mens werd, nee hij moest een slaaf worden.

En dat alles maar om uit te drukken, hoe het Jezus om ons te doen is.

Want dat is natuurlijk de diepe achtergrond van deze mooie verzen.
Het is niet een stukje dogmatiek over de vernedering van Christus, maar het is verwondering over wat God allemaal wilde doen, om maar dicht genoeg bij ons mensen te komen. Het is de ultieme poging van God, om te laten zien met hoeveel compassie hij naar ons mensen kijkt. Het is zijn ultieme poging om ons mensen naar Hem te brengen.

Wat een liefde spreekt uit deze twee verzen - de verzen 6 en 7- van God. Wat een onvoorstelbare liefde.

Ik zei net, je moet maar niet speculeren over de vraag hoe dat in de eeuwigheid gegaan is. Maar misschien mag ik dit zeggen.

Toen de Vader en de Zoon zagen hoe mis het ging met ons, hoe de zonde de overhand kreeg, hoe wij mensen verloren dreigden te gaan, toen zei de Zoon tegen de Vader, Vader zal ik dan maar een slaaf worden om onze schepselen, deze mensen, Uw mensen te redden?

Iets hiervan vinden we terug in Psalm 40: daar staat: Toen zei ik, zie Ik kom, in de boekrol is over mij geschreven, Ik heb lust om uw wil te doen, mijn God.

En ja, dan vers 8. Daar culmineert het. Dat is als het ware de spil van deze verzen.

"En als mens verschenen, heeft hij zich vernederd en werd gehoorzaam tot in de dood, de dood aan het kruis."

Als je dit vers leest, ben je even stil.

Het was voor Christus niet genoeg om mens te worden, niet genoeg om slaaf te worden, nee, het ging nog verder, Jezus is de gang naar het kruis gegaan, uit gehoorzaamheid.

Toen Jezus eerst, mag ik het zo zeggen, het besluit had genomen om zijn goddelijkheid af te leggen, is hij de hele weg van de vernedering gegaan, tot aan de dood aan het kruis.

We leven in de lijdensweken. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar in de drukte van het leven, en laten we eerlijk zijn, ook in de oppervlakkigheid van het leven, komt er soms van mediteren over het lijden en sterven van Christus weinig terecht. Wat goed dat het dan iedere week zondag is, denk ik dan maar, zodat je via de kerkdienst, of een programma op de radio, er weer bij bepaald wordt, wie God is en wat Hij gedaan heeft.

Als ik zo deze paar verzen uit de brief van Paulus aan de gemeente van Filippi lees, ja, dan telkens weer raakt het me. Dit heeft God er dus voorover gehad, om mij te redden, om mij tot hem te trekken.

Zo lief had hij zondaars dat Hij voor hen stierf, en genade verwierf.

En dan wordt oppervlakkigheid en achteloosheid schuld voor God, vindt u niet?

De weg van de vernedering van Christus tot aan de dood aan het kruis, maakt ons mensen schuldig. Dit moest er dus gebeuren. Het kwaad in de wereld en het kwaad in ons eigen mensenhart, had een offer nodig. Uit liefde gaf God zijn zoon, want alzo liefhad God de wereld.

En daarom is dit Evangelie van het lijden en sterven, tegelijk een Paasevangelie, want het betekent dat door deze weg van de vernedering en de dood aan het kruis, de zonde definitief is overwonnen, ook al merkt u dat in uw eigen leven vaak nog niet.

Wat een Evangelie, ben ik geneigd uit te roepen. Niet een evangelie dat vanalles van ons eist, en waar we niet aan kunnen voldoen, zodat we misschien wel depressief raken, maar een evangelie waar God zegt dat Hij alles voor ons zal doen.

Geen goddelijkheid bij Jezus meer, mens worden, slaaf worden, de gang naar het kruis gaan.

Opdat? Ja dan wordt het Pasen: opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde, en onder de aarde, en elke tong zal belijden: Jezus Christus is Heer, tot eer van God te Vader.

En hoe kan dat? Daar zingen we over in dat prachtige lied dat gaat over deze verzen: Hij kwam bij ons heel gewoon, de Zoon van God de mensenzoon. Hij diende ons al een knecht en heeft zijn leven afgelegd. De Koning- Knecht.