vriendin Binneke Kanninga

Het verhaal 
José is veertien jaar als ze terechtkomt in internaat Valentijn in Nunspeet. “Het was 1971 of 1972. Thuis ging het niet goed en via de kinderbescherming werd ik daar geplaatst. Voor veel meisjes gold hetzelfde. Ondanks alles herinner ik me het internaat als een fijne tijd. Er was structuur, we volgden lessen, konden sporten en vooral: ik had er fijne vriendinnen.”

Eén van die vriendinnen blijft haar altijd bij: Binneke Kanninga, een meisje uit Drenthe. “We trokken veel met elkaar op. Ik denk dat we zelfs op dezelfde slaapzaal lagen, maar dat weet ik niet zeker. Bij internaat Valentijn had je een vast ritme: opstaan, eten, naar de lessen op het terrein. Voor mij, als enig kind, was het geweldig om ineens tussen leeftijdsgenoten te zijn. Voor het eerst was ik niet altijd alleen...”

Samen met Binneke beleef José allerlei avonturen. Vooral één spannende avond is ze nooit vergeten. “We zijn eens weggelopen. Niemand deed dat, waarom zou je ook, want we hadden het daar eigenlijk best goed. De hekken stonden bovendien open en de deuren zaten niet eens op slot. We gingen ’s avonds weg, rond bedtijd. Misschien waren we in totaal zo'n twee uur weg. Het was spannend en ook eng. Uiteindelijk keerden we zelf terug, omdat we het toch te spannend vonden. We moesten bij de directrice komen praten en daarna was het klaar. We waren opgelucht dat we weer binnen waren!”

Na een jaar haalt José’s moeder haar op en terug thuis verwateren alle contacten. “Ik heb niemand van mijn vriendinnen meer gesproken. Door mijn thuissituatie was dat niet mogelijk. Maar aan Binneke denk ik nog vaak terug. We waren dikke vriendinnen. Ik zou heel graag willen weten hoe het met haar is gegaan.”

Aanknopingspunten:
* Binneke Kanninga
* geboren rond 1957
* afkomstig uit Drenthe
* verbleef in 1971-1972 in internaat Valentijn in Nunspeet