De tranen van allen die zo dichtbij ons staan.

Wat kan je leven van de één op de andere dag op z’n kop staan. In onze familie gebeurde dat een paar weken geleden, toen een zusje van me hoorde dat ze zeer ernstig ziek is. Ze belde zelf op om de uitslag te vertellen en ze vroeg of we naar haar huis wilden komen. Dat hebben we allemaal gedaan. Mijn ouders, haar schoonouders, en al mijn broers en zussen. Wat onwerkelijk en tegelijk ontzettend goed. Iedereen was er voor haar om met elkaar te praten, te huilen, te bidden, te zingen en Bijbel te lezen. Wat een voorrecht is het dat je allemaal kracht mag putten uit het geloof.