Zin, Zout en Zegen

Klary Schuurman-Wienen is 83 en moet steeds vaker afscheid nemen van geliefden en bekenden om haar heen. Dat is verdrietig. Maar God is er altijd. Ze praat met Hem als ze op de fiets zit en is dankbaar voor elke dag die ze van Hem cadeau krijgt. Bevrijdingsdag 1945 kan ze zich nog heel goed herinneren. Ze was negen jaar en woonde in Dalfsen. “Om 6 uur ’s ochtends werd de brug opgeblazen. Een verschrikkelijke knal. De luchtdruk blies de ramen uit het huis en de pannen van het dak. Ik lag helemaal onder het glas…”. Schuurman kerkt in de Gereformeerd Vrijgemaakte Kruiskerk in Meppel. Ze houdt van de kerk en van de gemeente. Ze voelt zich er thuis, hoewel ze van de kerkscheuring meer te lijden heeft gehad dan van de oorlog. “Thuis draaide alles om de kerk. Er was altijd kritiek op de kerk en op de dominees. Je kon niet meer met elkaar bidden. Je vrienden waren opeens lid van een ‘valse’ kerk. Dat heeft me echt belast. Dat vond ik vreselijk. In het gezin van Dick - later mijn man - werd alleen maar met liefde gesproken over de kerk. Dat was voor mij zo’n bevrijding”.