Vroeg op 5

22-11-2020

Nieuws
22-11-2020

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Overdenking:

Vorige week deelde ik iets over migrant Abraham, in de Bijbel. En kwam de vraag langs wat ‘aanpassen aan onze cultuur’ is. Immers, als Abraham zich aan ging passen aan de cultuur van het land Kanaän… dan is het maar de vraag wat er van de vervulling van de beloften die God hem had gedaan terecht zou komen.
Deze zin kom je toch nog steeds in veel gesprekken en debatten tegen. Aanpassen aan onze cultuur. Ik snap het wel, want het heeft natuurlijk te maken met de angst om dingen die van ons zijn (en ons is dan: Nederland) te verliezen. En met het feit dat je te vaak geconfronteerd wordt met mensen die het anders doen dan jij en ik. En toch…
Wat willen we nu eigenlijk van migranten? Natuurlijk, er is een verschil tussen moslimmigranten en christenmigranten. En ook de komaf… dichtbij de Westerse cultuur qua normen en waarden, of meer de zuidelijke of oosterse cultuur. We kunnen vanuit de Bijbel leren van Daniel. Hij werd als balling, als slaaf, meegenomen naar Babel. Omdat hij een knap uiterlijk had én slim was mocht hij, met een aantal vrienden, de koning daar dienen. Wellicht ken je het verhaal. Deze jongemannen én anderen (uit overwonnen volken) hadden een speciale persoon die verantwoordelijk was voor hun gezondheid. Hij gaf hen te eten en te drinken, maar Daniel weigerde. Hij wilde, met zijn vrienden, de voedsel-wetten van God niet breken en stelde dus voor op water en groente te leven. En God heeft hen gezegend; ze zagen er uiteindelijk gezonder uit dan de anderen. Met andere woorden: we kunnen en willen van migranten niet vragen dat ze zich aanpassen aan wat God niet zou willen.
Nu is dat best spannend. Want op veel terreinen loopt Nederland voorop in progressief beleid. Natuurlijk op ethische thema’s: onze visie op seksualiteit, op abortus, euthanasie (en even voor de duidelijkheid: ik weet niet hoe jij daarover denkt en wie weet vind je het allemaal niet ver genoeg gaan, maar wereldwijd gezien lopen we in de voorhoede mee). Maar ik denk ook aan ons recht op vrijheid van meningsuiting, wat inmiddels ver gaat. We verdedigen het recht om te beledigen, om belachelijk te maken, etc. Ik vind dat geen positieve ontwikkeling, ook al ben ik voor de vrijheid van expressie en van het woord. En wat te denken van het individualisme… terwijl juist veel migranten uit een cultuur komen waarin de groep en de familie een veel grotere rol speelt. Een collega bij de EO zei van de week heel treffend: in mijn thuisland (hij komt uit het Midden-Oosten) word je als nieuweling automatisch bij de groep getrokken en hier in Nederland moet je je plekje enigszins verdienen of bevechten. Dat raakte me, want ik denk dat het zo is.
Nou, terug naar ons onderwerp: waaraan had Daniel zich aan moeten passen in dit land vol afgoden? Waaraan moet een migrant in Nederland zich aanpassen? Wat bedoelen we met die zin…?
Ik heb geen makkelijke antwoorden, laat dat duidelijk zijn, maar dit gaat wel over belangrijke zaken, waar we goed over na moeten denken.
En God zegt er in de Bijbel van dat we omkleed moeten worden met Jezus Christus. Dat we Hem aan doen. Als dat gebeurt, maakt onze kleur niet meer uit. En kun je je méér verbonden voelen met iemand die een andere huidskleur heeft dan jij, gewoon, omdat je diep van binnen verbonden bent als broeder of zuster in Christus.
Een mooie zondag toegewenst!