Vroeg op 5

20-12-2020

Nieuws
20-12-2020

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Overdenking:

Tjonge. Wat een week. Dat zal voor jou ook wel zo zijn, denk ik. Als voorganger van een kerk kan het eigenlijk niet gekker, zo vlak voor Kerst. Nu hadden we al besloten dat we de Kerstdiensten zouden vervangen met een mooie Hoop voor Noord film, met bijdragen van heel veel gemeenteleden… om de feeling met elkaar goed te houden. Maar dat we nu ook nog moeten nadenken over de zondagen eromheen, dat is wel een ding. We hadden besloten dat we doorgingen (wij organiseerden drie samenkomsten per zondag, tussendoor luchten en ook schoonmaken), omdat we zoveel mensen hebben voor wie een livestream niet werkt. Vanwege hun gebrekkige Nederlands, of doordat ze geen goede laptop of wifi hebben, of gewoon omdat hun leven niet zo gestroomlijnd is dat ze op zondag op een bepaald moment klaar zitten met een kop koffie op de bank. Eenzaamheid en armoede zijn heel grote thema’s in Amsterdam-Noord, dus vonden we dat we echt de kans moesten blijven bieden om samen te komen. Dat gaan we uiteindelijk ook doen, maar het wordt wel echt anders allemaal, in dit geval omdat allerlei gemeenteleden (zoals muzikanten) niet zien zitten om in deze tijd door te gaan met wat we deden. Dus: je kunt iets bedenken als kerkleiding, maar dan moet je mensen ook nog meekrijgen. En laten we eerlijk zijn, dat herkennen we vast ook allemaal: het gesprek of debat over corona, de maatregelen, wel of niet… is zo aan het polariseren. Ik word er echt verdrietig van. Zelf vind ik dat onze mensen in de kerk echt hun keus mogen maken (door wel te komen, of juist niet) die zij willen maken. Omdat hier niet één waarheid is. Vanuit dezelfde liefde tot God en je naaste kun je tot de conclusie komen om vooral niet samen te komen óf om vooral wel samen te komen. Vanuit dezelfde liefde tot God en je naaste blijf je even thuis en doe je het met een kaartje of telefoontje, of zoek je de ander juist persoonlijk op zodat hij of zij een mens in zijn omgeving heeft. Ik ken echt veel mensen inmiddels die dagenlang niemand spreken of zien. Verschrikkelijk. Je kunt er echt ziek van worden. Ziek van eenzaamheid. En dat mag en kan niet.
Dus wij hebben vandaag uitgeklede samenkomsten. Eentje waar geen mensen bij zijn, maar waar we helemaal op de camera gericht zijn en waar wel muzikanten en een voorganger zijn: een stream om zo dichtbij als mogelijk te komen, in de huiskamer. En dan nog twee samenkomsten met mensen, maar zonder livemuziek… worden er toch gewoon NL Zingt opnames afgespeeld via de beamer. Prima voor nu. Maar vooral: even die ontmoeting met elkaar. De kerk in lopen, met alle regels van dien, een kop koffie of thee van de bar pakken, op je plekje gaan zitten en dan om je heen kijken, een ander in de ogen kijken, even kort een gesprekje, waarna het Woord opengaat, de Bijbel. Er gebeden wordt. En geluisterd naar muziek.
Beste luisteraar, we hebben een heel gek jaar achter de kiezen. En zitten nog midden in een pandemie. Ja, ik weet: mensen denken hier verschillend over. Alsook over de maatregelen. Van de week lag ik een nacht wakker, zoals veel mensen dat wel eens hebben. Een van de tekenen van de eindtijd is dat de liefde verkilt (zo staat het in een oude vertaling). Als ik zie wat ikzelf en sommige collega’s over zich heen krijgen, of wat politici over zich heen krijgen, dan schrik ik echt. Wat 5-10 jaar geleden voor onmogelijk werd gehouden is vandaag de dag kennelijk zomaar mogelijk: op internet, op FB of op andere kanalen óngelimiteerd je mening uiten, maar vooral ook: de toon. Het spreekwoord ‘het is de toon die de muziek maakt’ is erg gaan leven voor me. Wat een fanatisme in reacties. ‘Als je écht de Bijbel gaat lezen zul je zien dat…’. Of: ‘waarom ga je mee in het spoor van de antichrist’. Of: ‘Waar ben jij mee bezig joh, is de overheid voor jou belangrijker dan God? Schaam je!’
Ik nodig mensen die zo reageren altijd uit voor een kop koffie. Dat heb ik het afgelopen jaar 34 keer gedaan. En 1 persoon wilde het. De rest haakte af. En bleef mokken en negatief doen. Lekker makkelijk, op een schermpje.
Ik vind het heftig. De samenleving polariseerde al voor corona, maar het gaat hard. Als we straks terug naar normaal gaan, zullen we dan het ingezette individualisme, de ingezette liefdeloosheid (al voor corona!) laten voor wat het is? Zullen we afspreken dat wat je niet rechtstreeks tegen iemand durft te zeggen sowieso ook niet gezegd wordt op het internet? Zullen we afspreken dat er zaken zijn waar je verschillend over mag denken, al kom je tot andere conclusies? De Bijbel zegt dat je als christen geroepen bent om de ander ‘uitnemender’ te zien als jezelf. En dat je je vijanden liefhebt. Laat staan je broeders en zusters, al denken ze verschillend over ’t een of ander.
Nou, dat was een preekje op de zondagochtend. Ook tegen mezelf hoor!
Een mooie dag gewenst!