Vroeg op 5

06-12-2020

Nieuws
06-12-2020

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Overdenking:

De afgelopen weken heb ik het vaker genoemd: wat zijn er een boel verhalen in de Bijbel te vinden, waar migranten een grote rol spelen. De hoofdpersoon zijn zelfs. Of het nu om Abraham ging, of Daniël, om Mozes of om Jakob. Wat te denken van Jozef en van Ruth, allebei zo trouw en betrouwbaar geweest, in het land waar ze als migrant aan kwamen. Daar mogen christen migranten, die in Nederland aangekomen zijn, ook naar kijken: Jozef en Ruth zetten zich in, in het gastland waar ze terecht kwamen. Ze waren dankbaar voor de kansen die ze kregen en eerden God.
Nog een heel mooi voorbeeld van de zegen die een migrant kan brengen vind ik het verhaal van het dienstmeisje van Naäman. Er is zoveel symbolische vergelijking met vandaag de dag! Hoewel wij migranten niet als slaven naar Nederland hebben gehaald (nog los van het slavernij verleden dat ons land natuurlijk zeker had), zijn er wel veel migranten in ons land komen wonen om de ‘dienstmeisjes taak’ te doen. Ik denk dan aan de schoonmaakbaantjes. De afwassers in restaurants. De koffersjouwers op Schiphol, etc. Het dienstmeisje in het verhaal van Naäman doet haar werk, maar is voor de Syrische Naäman óók de richtingaanwijzer naar de God van Israël. Vaak genoeg heb ik gedacht: dít is wat een zendeling is. Zo vaak zien wij zending en evangelisatie als een taak, een klus die we moeten doen. Maar het is een levensstijl. In het gewone, dagelijkse leven. Dit dienstmeisje deed de was, maakte het huis schoon, en vertelde in alle voorzichtigheid aan haar baas waar hij met zijn ziekte moest zijn: bij de profeet die de God van Israël vertegenwoordigde. En bij niemand anders.
Wellicht ken je het verhaal, dat Naäman met veel cadeau’s op pad gaat en uiteindelijk van de knecht van de profeet Elisa (hij heette Gehazi) te horen kreeg dat hij zich moest gaan onderdompelen in de rivier de Jordaan, waarna Naäman eerst boos weg wil gaan. Maar uiteindelijk door zijn knechten (opnieuw: ondergeschikten dus) overtuigd werd dat het goed zou zijn om dit te doen. Om in te gaan op deze eenvoudige opdracht. En Naäman ontvangt genezing en eert God.
Ik moet denken aan een zuster uit Sierra Leone, in onze kerk. Ze is degene die op de juiste momenten stevig getuigt van Jezus in haar leven. En van de noodzaak voor ons, Westerse christenen, om in toewijding te bidden en te vasten. Wat een inspirator is ze en wat een duidelijk voorbeeld van iemand die met haar charisma en kracht de wat slappe en lauwe christenen in Europa in beweging zet. Ze heeft geen diploma’s en mag alleen maar werk doen waar geen opleiding voor nodig is. Maar ze houdt mij en veel anderen een spiegel voor.
Nou, Naäman in het Bijbelse verhaal… zou maar zo symbool kunnen staan voor de westerse wereld. Hij is een machtige generaal die aan niets gebrek heeft. Maar met al zijn macht en geld had hij een probleem dat hij niet op kon lossen. Die oplossing was in handen van een meisje uit Israël, een minderheidsgroep. En die oplossing was haar geloof. In de westerse wereld is het geloof nagenoeg verdwenen. We hebben problemen die niet op te lossen zijn met macht of geld, zoals eenzaamheid en individualisering. Het dienstmeisje van Naäman wijst de weg naar de oplossing, naar Jezus.
Sta je er open voor? Voor de boodschap van God vanuit het leven van een ander, die zich in een heel andere sociale klasse dan jij bevindt?
Vergeet niet… dat we met het oog op Kerst… ook een Jezus dienen. Die vluchteling werd, als baby, onderweg naar Egypte. God bouwt zijn kerk, door vluchtelingen en asielzoekers heen. En jij en ik, als Westerse christenen in een soort van comfortabele positie in Nederland… mogen er ook bij horen.
Een goede zondag gewenst!