Zondag 5 september 2021

06:00-07:00
Turn Up The Radio – Glen Campbell
Hold Me Jesus – Amy Grant
He’s Always There – Bebe & Cece Williams
Love Anyway – Drew Holcomb & Ellie Holcomb
See The Sun Again – PFR
Aan Uw Tafel – Sela
The Way (Psalm 1) – The Shiyr Poets
Waiting – Chris Rodriquez
Fresh Surrender – The Archers
Then He Opened His Arms – Riley Harrison Clark
Wat Voor Een Liefde Is Dit Toch – Herman Boon & Lydia Zimmer
Cold – Marie Miller
Crying In The Chapel – Allies
Superstar – The Carpenters
Praise To The Lord – Rolin Mains

07:00-08:00
Feels Like Summer – Phil & John
You’re All I Need To Get By – Aretha Franklin
I Don’t Want Your Money – Wayne Watson
Seasons Of Our Love – Vicky Brown
Een Duidelijk Geluid – Christian Verwoerd
Come Una Flor – Jaci Velasquez
Jesus Blood Never Failed Me Yet – Jars Of Clay
Maybe Tomorrow – Molly Jenson
It Must Be Love – Labi Siffre
Better Off – Jennifer Knapp
Bright Eyes – Art Garfunkel
Greater – Laura Kaczor
Can’t Live Without Jesus – Jon Gibson
Vul Dit Huis Met Uw Glorie – Reyer & Mirjam de Jager
White Sands – Lona & The All Souls Orchestra

Overdenking van Jurjen ten Brinke:
Het jaar is los. Het seizoen is na de zomervakantie weer helemaal begonnen. Natuurlijk, met alle coronavraagtekens die erbij horen. Maar ik word blij van het enthousiasme waarmee dingen weer gebeuren. De tieners van de kerk waren afgelopen weekend op startweekend en razend enthousiast. De leiding van de huiskerken in onze kerk (de Iraniërs, Surinamers, etc) hebben de voorlopige planning rond en beginnen deze week weer met hun ontmoetingen met hun mensen. Wat goed om te zien en te ervaren dat de Geest werkt!
Een rapper uit de kerk vierde dat hij een jaar geleden zijn EP produceerde, zijn muziek en project er omheen, wat ging over depressie. Een last-minute feestje waar iedereen die wilde naar toe kon komen. Ik doe dat graag, omdat het de plekken zijn waar ik zó uit mijn eigen comfort zone getrokken wordt. 80% van de bezoekers had een zwarte huidskleur, 10% wellicht enigszins getint en dan nog 10% een witte huidskleur. Het gesprek over je mentale gesteldheid was zo eerlijk en open. En toen uiteindelijk het muzikale feestje losbrak, wist ik weer direct hoe het komt dat veel ‘witte kerken’ maar weinig ‘zwarte bezoekers’ trekken. Want het gaat er gewoon niet stevig genoeg aan toe. Man man, wat een adrenaline, wat een power, wat een enthousiasme. Ik was er met een dochter en wij keken elkaar aan van: en nu? Hoe doe je mee in deze cultuur als je er zelf niet in bent opgegroeid en als al je bewegingen al snel gemaakt zijn?
Wat een veelzijdig beeld schetst de mensheid. Wat zijn er veel soorten en kleuren en karakters. En wat bevind je je snel, zonder dat je het persé zelf wilt, in een hoekje… versterkt door social media (die door alle algoritmes vooral dat tonen wat in jouw bubbel past). Het is misschien gewoon zo dat we echt een extra stap moeten doen om bewust ook in dat andere domein rond te lopen. Bewust betrokken zijn in een groep die niet de jouwe is.
Onze hond, waar ik vorige week over vertelde, helpt daar natuurlijk ook bij. Ik loop een rondje door de ene wijk, de aangrenzende wijk of nog een andere wijk. Amsterdam-Noord bestaat uit zo’n 15 wijken die door de verstedelijking bij elkaar gevoegd zijn en nu Noord heten. Maar wat een verschillende karakteristieken en mensen. Onze hond is een vrouwtje van 2,5 jaar oud. Soms vragen andere hondenbezitters al van afstand of je een rustige hond hebt; kennelijk zijn ze door ervaring wijs geworden en is het ook wel eens flink mis gegaan, denk ik dan. Van de week kwam ik een dame tegen op de dijk langs het water, dichtbij ons huis. ‘Ruik maar ff lekker kerel’, zei ze tegen haar hond. ‘Is het een mannetje?’ vroeg ik. ‘Ja, 13 jaar. Als ik haar niet gered had zou ze een spuit gekregen hebben. En nu loopt ze hier als trotse kerel rond met alle sletten van de dijk achter zich aan.’ Ik kreeg er bijna een rood hoofd van. ‘Niet die van jou hoor, dat ziet er wel uit als een prima wijfie’, zei ze er nog bij.
Meestal heb ik mijn woordje klaar, vandaag niet.
Verwonder u slechts… zeiden mijn ouders dan. En zo is het.
Wat een diversiteit aan mensen. Door God gemaakt, naar Zijn beeld… door het leven gevormd. Als evangelist denk ik dan: is het Evangelie er voor hen allen? Jazeker. Hoewel het een klus is om datzelfde Evangelie van Jezus zó woorden te geven dat het die totaal verschillende mensen iets te zeggen en te bieden heeft.
Een mooie zondag gewenst!