Vroeg op 5

03-01-2021

Nieuws
03-01-2021

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Ovderdenking:

Een heel mooi en gezegend 2021 toegewenst!
En ja, ook in dit nieuwe jaar ga ik mijn best doen om je op zondagochtend een denkduwtje te geven.
Wat verlangen we allemaal naar een jaar van rust, van een einde aan de pandemie, van een ‘normaal’ leven, voor zover dat kan. Immers, genoeg mensen die deze zondagochtend naar radio 5 luisteren hebben al tijden geen ‘normaal’ leven, omdat ze met ziekte, mentale klachten of zorgen in familie, vriendenkring of op het werk te maken hebben. Wat is ‘normaal’ eigenlijk? Wie het weet, mag het zeggen.
Normaal is volgens mij níet dat wij hier allemaal genoeg te makken hebben en dat anderen sterven van de honger. Dat wij lekker op vakantie gaan, terwijl anderen niet weten hoe ze de huur van hun appartement moeten betalen. Dat wij een ziekenhuis binnen handbereik hebben, zélfs als er enorme druk op de gezondheidszorg ligt… terwijl anderen uren moeten rijden om bij een provisorische kliniek te zien of ze geholpen kunnen worden.
Nooit zal ik vergeten dat ik op stage in West-Papua in Indonesië was en dat op zondag na de kerkdienst een bijbelschoolstudent de campus op kwam met een gehuurde taxibus, waar hij 15 mensen inlaadde (ik mocht ook mee) om in het ziekenhuis een uur verderop bloed te prikken, in de hoop dat er iemand was met de juiste bloedgroep. Twee personen bleken in aanmerking te komen. Er werd een halve liter bloed van allebei afgetapt en (echt waar!) zonder enige controle liepen ze met de zakken bloed naar de patiënt (dat bleek de vader van de organiserende bijbelschoolstudent te zijn) en daar werd een andere naald aan het slangetje gehangen, waarna het bloed er bij de man inliep. Het was zo’n aha-moment. Waarbij je even heel klein wordt en denkt: oei! Mijn ‘gewone’ en ‘normale’ leven is niet zo normaal, kennelijk.
Hoe gaan we dit nieuwe jaar in? Wellicht met zorgen. Wellicht ook met uitzicht en overtuiging dat het goed komt. Dat zou mooi zijn en dat kan ook echt. Immers: als je van God bent, van Jezus bent… waar zou je dan bang voor zijn? Ja, natuurlijk, niet al je plannen komen uit. Of je lijdt flinke verliezen. Leuk is het niet, sterker nog: het is heftig, confronterend en pijnlijk. Zeker als je zelf zo ziek bent geweest of familieleden verloor. Maar als je God kent? Dan is sterven winst, toch?
Petrus zegt in zijn eerste brief: ‘Het einde van alles is nabij. Kom daarom tot bezinning en wees helder van geest, zodat u kunt bidden. Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden. Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.’
Nou, daar kun je wel mee aan de slag, lijkt me! Waken. Bidden. Liefhebben. Zorgen voor. Helpen. Je gaven uitbuiten. Omdat je ze van God kreeg en omdat je dit voor Hem mag doen.
Dat is een voorrecht! En daar mag je mee aan de slag.
Vanaf vandaag gaan wij als gemeente een week bidden en vasten in. Verlangend naar de verdere doorbraak van Gods Koninkrijk. Eergisteren, op nieuwjaarsdag, kwamen we samen met een deel van de gemeente om te danken. Dat leek ons nou eens goed, naast al het bidden. Danken dat we er nog zijn. Danken dat we bewaard zijn gebleven. Danken dat God zelfs in deze tijd mensen bij de gemeente gebracht heeft. Danken dat we nooit eerder in een jaar zoveel mensen doopten als in dat afgelopen rot-jaar. Danken dat de Here goed is. En bidden… En liefhebben.
Het wordt een mooi jaar.
Een fijne zondag toegewenst!