09-02-2020
- Nieuws
- 09-02-2020
Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.
Vroeg Op 5
Playlist
06.00 – 07.00
Stand by me Chosen Few
You make everything beautiful Rebecca St. James
Soembody else’s story John Waller
A little bit of love Joy Williams
Song of love Paul Clark
Zeg me Kinga Ban
Lay your burden down Chuck Girard
Joy is in our hearts Sara Groves
The bridge Lenny LeBlanc
Seize the day Carolyn Arends
Ik kan het niet alleen Lars Gerfen
Up tot he moon Kim Hill
Nothin’ Chris Rice
Rain The Rippingtons & Russ Freeman
07.00 – 08.00
One man gets around Charlie Peacock
Where will you be Sarah Watkins
Red moon Dan Wheeler
I believe in you Linda Elias
U kent me echt Timon & Michiel
O God of mine Rita Springer
Lover never fails Brandon Heath
King I love Sarah Brendel
Deliver your children Wings
Holy captivated Nicole C. Mullen
I can see it in your eyes Randy Travis
My God Carla Sullivan
Het gaat steeds om U Opwekking
The solid rock Frederick Vaughn & Derrick Jackson
Overdenking
Er zijn best veel kerken en kerkverbanden waar gedoe is. Waar veel vergadert en gepraat wordt. Waar meningsverschillen zijn over Schriftgezag en Schriftinterpretatie, simpel gezegd: hoe lees je de Bijbel en hoe doe je wat God wil? Als evangelist in Amsterdam kijk ik daar altijd met gemengde gevoelens naar. Enerzijds vind ik het belangrijk dat er stevig gesproken wordt over het Woord van God. Want welke gelovige zou het nou niet willen… zó leven zoals God het bedoeld heeft? En bovendien: in een tijd van steeds meer onzekerheid (of moet ik zeggen: steeds minder zekerheden) kan ook de Bijbel, als fundament, maar zo een ‘plekje zoveel’ innemen, in plaats van dat het een gezaghebbend Woord van God is. En bovendien: Jezus leert ons om er op uit te gaan, om mensen te dopen én om hen te leren leven zoals Hij het bedoeld heeft. Met andere woorden: het doet er wel toe, hoe je leeft en hoe je invulling geeft aan je christelijke leven.
Anderzijds… gaan de discussies vaak over onderwerpen die niet primair ‘Jezus Christus en die gekruisigd’ aangaan. Het gaat over vrouw in het ambt, het gaat over dans, het gaat over kerkstructuren, over hoe we het organiseren, over hoe je omgaat met het wereldwijde onderwerp homoseksualiteit. Belangrijk? Ja. Maar… in een leefwereld waar ik als evangelist vooral blij ben als mensen überhaupt wat willen weten over het Evangelie van Jezus… speelt het maar weinig. Dus zit ik met mixed feelings bij dergelijke vergaderingen omdat ik het gevoel heb dat we de echte onderwerpen vergeten en met name bezig zijn met wat wij in de kerk die ik mag dienen noemen: B-waarheden. Het zijn waarheden, het doet ertoe wat je ervan vindt, je kunt niet zeggen: ‘dat is onbelangrijk’. Maar het zijn geen A-waarheden. Waar het om de absolute kern van het christelijk geloof draait.
Van de week hadden we het erover in onze leidersvergadering in Amsterdam-Noord. En ik las woorden van Paulus aan de gemeente van Efeze. Vanuit de gevangenis (nota bene!) dringt Paulus er dringend op aan om de weg te gaan die past bij de roeping die we hebben ontvangen, namelijk: steeds bescheiden zijn, zachtmoedig en geduldig; verdraag elkaar uit liefde. En span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft: één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, één Heer, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is. Wat prachtig!
En precies die dag kwam ik een stukje tegen van de Tjechische priester Thomas Halik. Hij zegt het volgende: als je christen wordt betekent het dat je de sleutels krijgt van een paleis met duizenden kamers (omdat God zegt dat hij in de hemel plaats bereid). Geleidelijk aan realiseer je je dan dat je niet in alle kamers kunt wonen zen zelfs niet door alle kamers heen kunt lopen. Ieder moet er zijn plaats vinden om te wonen. De beste slagzin voor iedere kerk (lokaal of landelijk) is al door Jezus zelf bedacht: ‘Het huis van vader kent vele woningen.’ Hoor je dat? Het staat als een huis, en er is veel ruimte. Zelfs voor mij.
Dat laatste zinnetje vind ik zo mooi he. Echt prachtig. Zelfs voor mij. Niet: ‘dus voor jou is er ook wel een plekje denk ik, want ik mag niet oordelen’, maar: zelfs voor mij.
Dat is ootmoed. Zelfverloochening. Daar komen we verder mee.
Een gezegende zondag!