Vroeg op 5

15-11-2020

Nieuws
15-11-2020

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Overdenking:

In het geweld rondom de presidentsverkiezingen in de VS laafde ik me aan een mooi boekje. De Bijbel in de Bijlmer van dr. Samuel Lee. Heerlijk, wat hoopvolle verhalen van mensen die niet in Nederland geboren zijn, maar die zich wél in Nederland inzetten, die bidden voor ons land (dat is wat we nodig hebben!) en die op hun plek het verschil maken. Ik hoop werkelijk met alles wat in me is dat we in Nederland nóóit in die enorme verdeeldheid terechtkomen zoals de VS die kent. Maar ik houd eerlijk gezegd m’n hart vast, want onder invloed van met name social media gaat het in Nederland ook hard als het gaat om wij-zij denken. Nog steeds.
Laat me de komende zondagen een paar hoopvolle verhalen en tekenen meegeven. Ze beginnen, zoals altijd, met iets kleins. Maar zijn in Gods ogen groot. En betekenen uiteindelijk veel.
De meeste luisteraars vanochtend zijn in Nederland geboren witte mensen. (En even voor de duidelijkheid: de meeste zei ik. Niet iedereen dus. Fijn dat er óók gekleurde Nederlanders zijn die deze zender hebben gevonden!) Het is goed om te beseffen dat het christelijk geloof ooit door migranten naar Nederland is gebracht; door mensen als Willibrord en Servaas. En ook de latere komst van allerlei migranten heeft dat christelijk geloof in ons land beïnvloed; denk maar aan de Franse Hugenoten, de Scandinavische zeevaarders, Surinaamse en Molukse en Syrische christenen.
Migrantenchristenen hebben hun eigen sores. Ze maken zich meestal niet druk om de Griekse en Hebreeuwse grondtekst; ze zijn meer geïnteresseerd in de morele, spirituele en praktische kanten van het migrant-zijn. Ik herken dat ook heel erg in mijn manier van pastor-zijn, inmiddels. Want ja, ik kan een mooi verhaal houden over Jezus als het Levende Brood, maar ik heb toch echt gemeenteleden die geen brood op de plank hebben. Je kunt spreken over het huis van de Vader, dat vele woningen heeft… maar als je gemeenteleden en bezoekers hebt die dakloos zijn… wordt het toch een stuk ingewikkelder en móet je ook praktisch aan de slag.
De Bijbel kent natuurlijk tal van migranten. Jezus was ooit asielzoeker, toen Hij met zijn ouders moest vluchten van Bethlehem naar Egypte, omdat Herodes het op zijn leven gemunt had. Maar vooral ook in het Oude Testament komen we ze telkens tegen. Denk maar aan de vader van alle gelovigen, Abraham. Abraham deed gehoorzaam wat God van hem vroeg en hij ging op reis. Omdat hij een leven van gehoorzaamheid en geloof leidde werd hij gezegend, overal waar hij naartoe ging. Abraham bracht ook zijn God mee… naar het land Kanaän. Hij keek naar het land, de mensen en de cultuur en hoorde de taal. Terwijl Abraham midden tussen al die Kanaänieten stond, beloofde God dat Hij hem tot een groot volk zou maken. Realiseer je je dat!? Wij kunnen het vaak hebben over ‘aanpassen aan onze cultuur’, maar wat is dat dan precies? Aan een cultuur waarin God losgelaten is en de mens op de troon van zijn eigen hart zit? Natuurlijk ken ik mening van het gevaar van de islam, die in ons land binnen komt. Maar vandaag focussen we op de christenmigrant. Er zijn er inmiddels een miljoen van in ons land. Wellicht zijn ze net als Abraham een potentiele zegen… of zelfs door God gezonden. Zou dat ook kunnen? Ik denk dat het waar is dat we, door migranten te zegenen en één met hen te zijn, in de kerk in ons land (het gastland) onvermoede zegeningen zullen gaan ervaren! Gewoon, omdat de Bijbel het ons vertelt mét voorbeelden en in het onderwijs van Jezus.
Ik wens je een hoopvolle en mooie zondag toe!