Vroeg op 5

16-02-2020

Nieuws
16-02-2020

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Vroeg Op 5

Overdenking

Een paar maand geleden werd dr. Samuel Lee gekozen tot theoloog des vaderlands. Een primeur, want niet eerder kreeg een niet-westerse theoloog in ons land die titel. Omdat ik bij EO ambassadeur voor de migrantenkerken ben nodigde ik Samuel uit om een speech te geven bij de EO Ledenraad. Een van de dingen die me opviel was dat ‘pastor-zijn’ in de context van deze dominee (uit Amsterdam ZuidOost) een scala aan werkzaamheden oplevert. Hij legde uit dat hij huwelijksbemiddelaar was, makelaar (om kamers voor illegale gemeenteleden te zoeken), politie-agent (om familieruzies op te lossen), advocaat (om asielzoekers bij te staan), diaken, ouderling, dominee… en ga zo maar door. Het triggerde me wel want als pastor van een multiculturele kerk in Noord herken ik dit. De afgelopen week was het goed raak…
Ik werd gebeld door Surinaamse zusters uit de gemeente, die gedoe hadden met de annuleringsverzekering van KLM nadat de moeder van een van de zusters met ziekte te maken kreeg. Of ik wilde helpen. Een Koerdische jongeman is aan het daten via FunkyFish en vroeg of hij een avondje mocht komen praten; of ik hem wilde helpen het juiste meisje te vinden… Een Iraanse broeder had zijn NL nationaliteit aangevraagd, maar dat werd afgewezen omdat hij jaren terug een keer is doorgereden na een onschuldig ongeval, maar dat is in NL zwaar strafbaar (en terecht lijkt me), dus hij heeft 20 uur werkstraf gekregen. Nu blijkt dat echter een strafblad dus mag hij 5 jaar lang geen Nederlanderschap aanvragen. Wel sneu. Iemand die 100 verkeersboetes per jaar krijgt kan NL’er worden, maar iemand die de schade betaalde, 20 uur werkstraf deed en zijn leven gebeterd heeft… moet alsnog boeten. Dus schreef ik voor en met hem een brief. Er was een Pakistaan die op zijn werk in de hotelbranch opeens veel andere klussen moest doen. Waar hij niet voor opgeleid en betaald werd. ‘Pastor dit kan toch niet? Ik word uitgebuit! Waar ik in Pakistan voor gevlucht ben gebeurt nu gewoon in NL. Wat moet ik doen?’
Een Surinaamse tiener die uit huis gezet is met zijn moeder, broertje en zusje appt om geld. ‘De koelkast is leeg bij de vriend waar ik nu verblijf. Kunt u wat overmaken?’ Een paar dagen later verschijnt er in een landelijke krant een artikel over de zoon van een gemeentelid van ons. Hij heeft vastgezeten en is verdachte. Moeder voelt zich uiterst rot, terecht, en ze schaamt zich geweldig. Er is heel wat gesprek nodig om haar te laten weten dat ze welkom is zoals ze is, in onze kerk, en dat we haar niet aankijken op de daden van haar zoon. Ik had van de week een gesprek met een investeerder in vastgoed, omdat er diverse gemeenteleden uit hun huizen moeten en we als kerk aanlopen tegen de hoge prijzen in de woningmarkt. Kijken of hij iets kan betekenen. En oh ja, een broeder uit Sierra Leone had goed nieuws: ze verwachten hun derde kindje. Maar of ik een oplossing wist want het twee-kamer appartement is toch wel klein aan het woorden voor een gezin van vijf…
Nou, voordat je medelijden krijgt… ik had ook gewoon dominee-dingen te doen deze week. Mooie gesprekken over de doop, met mensen die Jezus leerden kennen. Ik heb een preek voorbereid voor vandaag, zondag en had overleg met collega’s. Had nog tijd om twee keer te sporten deze week met een maatje. En deed leuke dingen thuis, met het gezin.
Maar… het is waar. Pastor zijn in een multiculturele kerk betekent per definitie dat je niet alleen met het Woord, maar ook met de daad bezig bent. Voortdurend. Want mensen hebben zorg voor het lichaam en de ziel nodig. Ik geniet ervan. Het zijn weken waarin ik me realiseer dat het maar goed is dat ik geen dominee in een ‘gewone’ kerk ben geworden, ik zou het niet aankunnen, haha!
En zal ik nog een geheimpje vertellen? Het werk voor de EO, Nederland Zingt Dichtbij en andere klussen… betekent dat ik geregeld een tijd in de auto zit. Er blijft dan geen minuut onbenut. Lekker alle telefoontjes afwerken zodat ik ’s avonds thuis mijn telefoon even uit kan doen.
Nou, het was een persoonlijke ontboezeming. Niet om te vertellen wat ik allemaal doe, wel om je bewust te maken van wat er leeft in een stad als Amsterdam. En wat de taak van een voorganger gaandeweg wordt. Ik heb gelukkig helpers he! En hoef het allemaal niet alleen te doen. We zijn een team. In het koninkrijk van God. Ik wens je, waar je ook woont en leeft, een mooie zondag toe! Want ook jij (of u) kunt een zegen zijn op jouw plek… door er te zijn voor een ander. Een luisterend oor te bieden. Je huis te openen. Of voor iemand te bidden.