Vroeg op 5

17 november 2019

Nieuws
17 november 2019

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Vroeg Op 5

Overdenking

Het is inmiddels bijna 15 jaar geleden: één van de heftigste gebeurtenissen uit mijn leven. Een Iraanse asielzoeker, Said, kwam tot geloof. En een paar weken later kreeg hij de diagnose kanker. Hij werd behandeld, en aan het eind van het behandeltraject werd uitgelegd dat de kanker weg was. Wel wat hij helemaal kaal en inmiddels onvruchtbaar. Een kale Said, zonder wenkbrauwen en wimpers, werd gedoopt in een heel bijzondere kerkdienst. De start van een nieuw leven!
Maar dat nieuwe leven duurde kort. Een maand later kreeg Said hoofdpijn. En een scan liet zien dat de agressieve kanker in zijn hoofd zat. Said leefde nog een maand en stierf.
Wat heb ik het daar moeilijk mee gehad. Said en zijn broertje Wahid en hun moeder Nahid woonden op het AZC en er was nog geen kerk in beeld. Dus leidde ik mijn eerste rouwdienst. Van een geestelijke zoon… hoe heftig was dat.
Wahid, de jongere broer, kwam wonderlijk genoeg tijdens het ziekteproces van zijn broer tot geloof. En hij heeft het geloof behouden, temidden van tientallen moslim/niet gelovige familieleden. Na het sterven van Said vroeg hij me of ik voortaan zijn broer wilde zijn. Wat ik hem van harte heb beloofd.
We verschillen in leeftijd en in karakter, maar we houden van elkaar.
En tot de dag van vandaag ontmoeten we elkaar 2-3 keer per jaar op een centrale plek in het land.
Altijd wil Wahid dat ik voor hem bid. Hij heeft inmiddels een gezin, werk, een huis en een auto. Het geloof laat hem niet los, maar kerk is lastig. En je binden aan een geloofsgemeenschap ook.
Nou, afgelopen maandag, tijdens de vergadering van het leidersteam van de gemeente die ik mag dienen, deelden we allen een Bijbeltekst die ons momenteel veel doet. Ik had maandag bedacht dat ik 1 Korinthe 15:58 zou delen. ‘Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd volledig in voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn.’
Gewoon. Omdat het je soms even aanvliegt. Waarom doe ik het allemaal? En wat levert het op?
Om 19.15 uur kwam er een whatsapp bericht binnen van Wahid. Hij wilde me wat vertellen. Hij stuurde een foto van een briefje met een kadootje. Dat briefje had hij gekregen van een klant van hem (Wahid werkt als vestigingsmanager bij een autobandenbedrijf). Op het briefje schreef de klant dat hij in Iran was en dat hij had gehoord dat Wahid een paar weken thuis zit ivm ziekte. De klant legde uit dat God ons heeft gemaakt met een bedoeling en dat Hij ons vasthoudt. Dat Wahid zich geen zorgen moest maken en dat God met hem zijn weg gaat. “Ik was zo verbaasd”, appte hij. “Als God je wil bereiken en laten zien dat de Heer leeft gebeurt dat gewoon. Hoe dan ook laat hij zijn aanwezigheid merken. Ik was helemaal sprakeloos toen ik het pakketje kreeg. Ik ben in de wolken broer dat toch God via iedereen probeert mij een beetje wakker te schudden. Ik moet wakker blijven en weer zijn hand vasthouden en mij de weg laten leiden die Hij voor mij bedacht heeft.”
Wauw. In het besef dat je inspanningen nooit tevregeefs zijn, deelde ik die avond in het leidersteam. En de knipoog die erbij hoorde kwam die avond via whatsapp.
Wat een zegen dat er klanten zijn die de vestigingsmanager van hun autobandenbedrijf een briefje durven te sturen, waarin ze onvoorwaardelijke liefde van God uitspreken.
Aan wie ga jij vandaag een briefje sturen!? God. Werkt. Door!