Zondag 18 april 2021

06:00-07:00
Early In The Morning – Vanity Fare
What The World Needs Now Is Love – Dionne Warwick
Battle Hymn Of The Republic – Andy Williams
The Holy City – Mahalia Jackson
You’ll Never Walk Alone – Gerry & The Pacemakers
Strange Man – Dorothy Love Coates
A World Without Love – Peter & Gordon
I Say A Little Prayer – Aretha Franklin
On The Wings Of A Dove – Ferlin Husky
I Shall Know Him – Sister Rosetta Tharpe
People Get Ready – The Impressions
Lord Stay With Me – The Caravans
Where Could I Got But To The Lord – Elvis Presley
On The Right Road – Ruth Davis & The Davis Singers
I Won’t Have To Cross Jordan Alone – Johnny Cash
Battle Hymn Of The Republic – Dino

07:00-08:00
The Exodus Song – Pat Boone
Do You Hear What I Hear – Anita Kerr
Suzanne – Leonard Cohen
Glory, Glory, Hallelujah – Yvonne Purvis & The Staple Singers
The Christian Life – The Byrds
You’re My World – Cilla Black
My Special Prayer – Percy Sledge
Jesus, That’s My King – The Edwin Hawkins Singers
Adam and Eve – Paul Anka
Don’t Give Up – Petula Clark
Michael Row The Boat Ashore – Trini Lopez
People – Barbra Streisand
Turn Turn Turn (To Everything There Is A Reason) – Pete Seeger
Land Of Hope And Glory – Vera Lynn
Amen - Otis Redding
Volle Verzeek’ring, Jezus Is Mijn! – Solist & Koor & Band Opwekking
Down By The Riverside – James Morrison

Overdenking van Jurjen ten Brinke:
‘Hier word ik gezien. De voorganger noemt zelfs je naam als hij je groet bij de deur, of als hij je een stukje brood bij het Avondmaal geeft. Hier wil ik zijn, dit is mijn familie.’ De Eritrese zuster straalt op het podium als ze vertelt waarom ze lid wordt van onze kerk.
Het was een opsteker voor me, want een dag daarvoor had ik telefonisch contact met iemand die al lang niet was geweest. ‘Fijn dat je belt en aan me denkt’, zei hij. ‘Ik bracht een paar weken geleden spullen voor de weggeeftafel en voedselbank… en ik dronk er een kopje koffie, maar iedereen was druk bezig en niemand begon een praatje met me. Ik heb die dag met helemaal niemand gesproken.’ Ik vond het rot. En baalde er echt van. Dit is niet hoe we kerk willen zijn, zeg maar!
Zo belangrijk is dat dus. Iemand zien. En aan iemand denken. Het maakt hét verschil, hoe simpel ook, of iemand zich thuis voelt of niet. De kerk vaarwel zegt of niet. Het vertrouwen in de medemens opzegt of niet.
In Johannes 9 discussiëren discipelen over de vraag of een bedelaar aan de kant van de weg nu als het gevolg van zijn zonde, of de zonde van zijn ouders, blind is. En na zijn genezing ruziën buren over de vraag of hij het wel echt is. En theologiseren Joodse leiders over de Persoon die genezen heeft, op de rustdag. Iedereen heeft een mening en redeneert de menselijkheid ‘dood’. Gelukkig begint dit hoofdstuk in de Bijbel met een eenvoudig ‘in het voorbijgaan zag Jezus iemand die al vanaf zijn geboorte blind was’.
Jezus ziet. En concludeert dat door deze man Gods werk zichtbaar moet worden. Daar gaat het dus om. Dat je (iemand) ziet en dat God groot gemaakt wordt. Door jou en die ander heen. Wat een prachtige uitdaging om je door God gemaakte ogen te gebruiken!
Misschien luister je hier vandaag naar en herken je jezelf. Ook jij wordt vaak niet gezien. Door mensen dan… want je wéét en gelooft ook dat God je wél ziet. Toch heb je als mens, hoe begrijpelijk, behoefte aan erkenning. En herkenning. Hoewel ik weet dat het niet voor iedereen zo werkt (het heeft immers ook met je karakter te maken) zou ik je toch voorzichtig willen oproepen om uit je schulp te komen en zelf die kaart te sturen, dat berichtje per telefoon, of dat gesprekje met iemand bij de kerk. Wie weet luister je vandaag en twijfel je er al langere tijd over; wel, laat dit dan de aanmoediging zijn.
Het kan ook zijn dat je vandaag luistert en juist actie mag ondernemen richting mensen die minder gemakkelijk contact leggen. Jij of u hebt de gave om dat te doen en zelf heb je mogelijk genoeg connecties. Lukt het om die ander aan te spreken, waarvan je ziet en merkt dat hij of zij dat moeilijk vindt? Vorige week zondag heb ik mezelf weer eens uitgetest en heb ik bewust die keus gemaakt… in een andere kerk waar ik preekte én in mijn eigen gemeente. De stille, teruggetrokken persoon benaderd en gevraagd hoe het met hem ging. Dus ja… deze overdenking vanmorgen is ook gewoon projectie van mezelf… dit keer méér dan anders. Tegelijk ervoer ik ook goed het was om deze stap te zetten, omdat ik de ander zag genieten. En dat gaf mij ook weer een dankbaar gevoel.
Een mooie zondag gewenst; Jezus ziet je staan, en ik hoop dat jij anderen ziet staan!