Vroeg op 5

uitzending 27 oktober

Nieuws
uitzending 27 oktober

Een programma met gospel-praise- en worshipmuziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam.

Overdenking

Wat kan iemand een boel meemaken in zijn of haar leven. Ik sprak pas met Ghislaine, een vrouw van 61 jaar die een zorgboerderij in Drenthe runt. Ze vertelde hoe ze na een scheiding met twee jonge kinderen achterbleef en letterlijk niets meer had. Zelfs geen huis. Een pad van vallen en opstaan was het gevolg en op haar 40^e besloot ze, omdat de kinderen wat groter waren, om geneeskunde te gaan studeren. Ze wilde arts worden. Dat is ook gelukt. Haar levensmoto is dat iedereen alles kan J, dat is denk ik niet helemaal waar als je bedenkt dat mensen ook te maken hebben met ziekte en zorg, maar zij mag het zeggen, al geeft ze ook voortdurend aan dat ze dit alleen maar in de kracht van God kon.
Ze betrok een oud boerderijtje wat opgeknapt moest worden. En op een middag stond, echt waar, een meisje bij haar op de stoep me de vraag of ze mocht komen logeren omdat haar mama dronken was.
Dat gebeurde. En in de jaren erna kwamen er vaker kinderen. Steeds meer. Sommigen bleven logeren, anderen kwamen alleen overdag om te helpen op de boerderij. Tientallen kinderen hebben inmiddels de weg naar de zorgboerderij gevonden.
Ik leerde er die draaidag voor Nederland Zingt Dichtbij trekker rijden. En ja, dat was precies in de week van de boerenprotesten. Dus ik reed met enige mixed feelings door het dorp en was blij toen ik in het weiland was.
Durven jij en ik ons in te zetten voor het kwetsbare? Wat me raakte die dag is het eenvoudig aandacht besteden aan kinderen. Hen helpen bij hun huiswerk. Hen vertrouwt maken met de natuur en met dieren. Gelukkig doet ze het allemaal niet alleen maar worden er professionals ingehuurd via de PGB’s van de kinderen met een beperking, of liever: met een rugzakje. Ik leerde er ook weer iets anders: heeft iedereen niet een rugzakje? Of zijn geslaagde managers van een groot bedrijf, die narcistisch te werk gaan en soms over lijken gaan… opeens mensen met wie niets aan de hand is?
Het is maar waar je het mee vergelijkt. Ghislaine heeft als arts ook vrijwilligerswerk gedaan op Lesbos, het eiland vol vluchtelingen. Met kampen boordevol mensen. Dan is alle narigheid in NL opeens relatief. Beseffen we genoeg dat het een voorrecht, dat het geluk, of liever gezegd: dat het genade is dat wij in het veilige NL geboren zijn? Waar hardwerkende mensen zorgden voor een goede boterham?
Ja, ook gezien de boerenprotesten. Boeren zijn verantwoordelijk voor veel stikstof, zo blijkt. We lopen aan kop, in NL. Maar ja, we zijn dan ook het tweede land ter wereld als het gaat om export, veelal van agrarische producten. We produceren heel erg veel vlees en andere producten voor de landen om ons heen. Misschien moeten we dat wel verminderen, en daar zijn we dan samen verantwoordelijk voor (en niet alleen de boeren). Dan neemt onze economische belang in de wereldhandel af. En of we dat willen…?
De zorgboerderij en dat wat daar gebeurde deed me als Amsterdammer voor het eerst echt verlangen naar zo’n mooie plek van rust, schepping, boerenleven én zorg voor de medemens. Ik wens Ghislaine veel van de liefde van God toe, om uit te delen. En ik denk nog even door… voor wat het voor mij betekent. Voorlopig houd ik het bij: alles wat je aan een van de minsten hebt gedaan, zegt Jezus, heb je aan Mij gedaan.
Je kunt de wereld niet veranderen, maar je kunt wel voor een persoon de wereld veranderen.