Zondag 24 oktober 2021

06:00-07:00
Let The Wind Blow – The Imperials
Light Of The World – Lauren Daigle
Do You Really – Tony Vincent
Talk To Me – Catherine Russell
Hij Heeft Niets Gezegd – Twice
Mysterious Ways – Kim Hill
I Want To Be Just Like You – Philips, Craig & Dean
Up Where We Belong – Bebe & Cece Winans
Doar – John & Nienke
The Real Me – Natalie Grant
Anything’s Possible – Gary Chapman
I Will Never Leave You – Elisa Krijgsman & Dennis Tielkes

07:00-08:00
You’re Better Get A Move On – Louise McCord
The Best Is Yet To Come – Scott Krippayne
The One I’ve Been Waiting For – Out Of The Grey
De Binnenkamer – Coen van den Heuvel
This Is The Stuff – Carolyn Arends
I Love You – Randy Stonehill
Strength Of My Life – Leslie Phillips & Russ Taff
Thank You – Ray Boltz
About God – Rita Springer
Help Me, Thank You – Jason Gray
In Christ Alone – Sheila Walsh
Clarity – Shawn McDonald
Jezus Stralend Licht – Opwekking
Wonderful Words Of Life – Mark McClure

Overdenking van Jurjen ten Brinke:
Vroeger wilde ik boswachter worden. En vogels kijken hoort nog steeds bij mijn hobby’s. Net als bergwandelen. Maar ik zit dus ook in zo’n fase dat je nog enigszins probeert om goede dingen over te dragen aan de volgende generatie. Dat lukt lang niet altijd. Hoewel mijn zoontje van 11 voor ongeveer alles enthousiast te krijgen is (tja, geschiedenis en aardrijkskunde zijn z’n lievelingsvakken, dus dan is al snel heel veel goed en kochten we samen een museumjaarkaart)… heel regelmatig denk ik ook: poeh! Hoe ga ik dit goed doen qua opvoeding. En ik heb het dan over… jawel… voetbal. Ik had er altijd weinig interesse in en was altijd verrast als ik anderen hoorde praten over voetballers bij allerlei Europese clubs… terwijl ik zelf niet eens het onderscheid wist tussen de Champions League of Europa League enzovoort. Nu was het van de week een heet avondje, voor voetbalfans. Duitsland-NL is altijd vragen om vuurwerk in de harten en hoofden van veel voetbalfans, maar als de eerste plek in de poule op het spel staat, dan weet je het wel. Al wekenlang ging het in ons huis over die wedstrijd. Eenrichtingsverkeer, dat wel. Dus ’s morgens, als ik ontbijt met hem voordat hij naar school gaat… begint het. Allerlei feitjes en weetjes (van wie heeft hij dat allemaal?). En vervolgens ook tijdens het aankleden naar school, bij het thuiskomen uit school, bij de avondmaaltijd… na z’n eigen training op voetbal, nóg meer verhalen…
En dan de dag zelf. De wekker werd gezet. Elk uur werd afgeteld. Al vóór het eten moest alles klaar staan, wat vrouwlief overduidelijk verbood. Okay, ná het eten dan. Met Ajax dekbedden en petjes en tenues. Zelfs de hond moest eraan geloven en die kreeg een sjaal om.
Wat moet ik dan als vader, eigenlijk?
Nou ja, eigenlijk weet ik het wel. M’n zoon motiveren, stimuleren, positief opvoeden én tegelijk grenzen stellen. Wat fijn dat hij niet de hele dag met schietspelletjes bezig is (dat doen klasgenoten wel), wat goed dat hij zelf door weer en wind naar zijn voetbalcluppie fietst en daar een fanatieke keeper is. Wat gaaf dat hij, met de hond, wel lekker mee wil naar het bos om te wandelen en te genieten. En wat tof dat hij zo uitzinnig kan genieten op de bank, als Ajax scoort.
Waarom vertel ik je dit eigenlijk op deze zondagmorgen? Met het risico dat u of jij ook niet van voetbal houdt, of, nog erger, van een andere club bent. Nou, hierom. Bij de EK’s en WK’s van deze tijd kleurt een deel van onze wijk altijd geheel oranje. Elke lantaarnpaal is dan ingepakt; het is ongekend waar mensen qua enthousiasme toe in staat zijn. Iedere keer als dat weer gebeurt denk ik: wat nu als ‘enthousiasme’ (en: dat komt van het woord ‘in God zijn’) zo in mensen zit… en het óók beschikbaar kan zijn voor het Koninkrijk? Dat we razend enthousiast zijn over wat God kan doen. Over hoe Hij levens van mensen verandert. Over wie Hij is. Over wat een leven met Hem betekent…?
Misschien zijn we als Hollanders te nuchter. En we kijken wat vervreemd als Afrikaanse christenen zich helemaal laten gaan in de kerk, in dans en muziek. Voor de Heer! Of we vínden er wat van, want God is heilig en dan moet je eerbiedig zijn. Dat zal allemaal waar zijn, maar ik leer van het enthousiasme van mijn zoon dat, als ik er écht in geloof, ik er hélemaal voor mag gaan. Dus: lezen die Bijbel. Laat je voeden. Laat je vullen. Roep het uit van enthousiasme of, als dat beter past: schrijf het op. Mijn vader doet dat geregeld in de familie-app. Dan krijgen wij als kinderen en kleinkinderen allemaal een inkijkje in zijn stille tijd met God, in zijn verwondering over het Evangelie. Dan wordt hij even die prekende vader en opa… die we allemaal wel kennen in de familie. Maar het ráákt mij. Omdat het puur is. En echt. In God zijn. Enthousiast. Voor de Heer. Liever dat dan voor voetbal, maar okay, ik ga dat enthousiasme bij zoonlief dus niet temmen. Ik bid gewoon dat hij dat ook gaat worden voor zijn God. Voetballers zat… die dat klip en klaar laten zien.
Een fijne zondag gewenst!