Vroeg op 5

Uitzending 20 oktober

Nieuws
Uitzending 20 oktober

Muziek en een overdenking van Jurjen ten Brinke, voorganger van de multiculturele kerk Hoop voor Noord in Amsterdam

Vroeg Op 5

Overdenking

Het was de week van de protesten. Boeren op trekkers, Koerdische mensen, Turkse tegenstanders, aangekondigde personeelsstakingen in de ziekenhuizen…
We vormen ons allemaal een mening. Het ene protest begrijpen we, het andere niet. Met het ene zijn we het eens en het andere is juist iets waar we boos van worden. En als je dan bedenkt dat er heel veel mensen zijn en dus ook heel veel meningen… dan is verwijdering tussen mensen al snel het gevolg. Hoewel het natuurlijk prima is om stevig na te denken met elkaar, om te debatteren en om verder te komen.
Op de lidmaatschapscursus van onze kerk, we noemen het bij ons de DNA-cursus, ging het deze week over de ‘drie wegen’. Mensen schrikken altijd een beetje als ik daar over begin, vooral degenen die christelijk zijn opgevoed en die altijd geleerd hebben dat er twee wegen zijn. Een brede en een smalle weg, dood en leven, hel en hemel, zonder God en met God. Toch helpt deze ‘theologie van de drie wegen’, zoals ik hem dan maar even noem, ons in onze kerk echt. We leerden het van een kerk in New York en passen het al lange tijd toe, ook in de preken.
Het uitgangspunt ligt bij de gelijkenis van de verloren zoon, die jongen die de helft van de erfenis van zijn vader vraagt en het er dan doorheen jaagt. Uiteindelijk komt de jongen terug met een schuldbelijdenis op de lippen, dat hij wel een knecht wil worden. (Met andere woorden: ik ga mijn schuld terugbetalen de rest van mijn leven.) Dat accepteert vader niet: nee, je bent mijn zoon en je leeft; ik haal je terug op mijn kosten!
De oudste zoon in het verhaal blijft buiten staan, hij wil het feest van zijn jongste broertje niet meevieren en hij is boos. Waarom krijgt hij geen feest, terwijl hij altijd al op de boerderij van zijn vader werkte!?
De drie wegen zijn dan dus: je kunt je eigen gang gaan (de jongste zoon), je kunt juist heel netjes en moralistisch leven en proberen alles te doen wat je moet doen (de oudste zoon)… maar beiden zijn bezig om hun eigen redding, zaligheid, leven op orde te krijgen. Het Evangelie, de boodschap van de Bijbel, wijst een derde weg. Niet die van de jongste zoon, niet die van de oudste zoon, maar die van God Zelf en dat is: je bent zondiger dan je ooit dacht en je bent geliefder dan je ooit durfde te denken. Je komt dus niet op eigen kracht terug, maar op grond van Gods liefde voor je.
Als je dit denken doorvoert op andere terreinen van het leven, dan ontstaat er iets moois. Je beeld van God bijvoorbeeld. De eerste manier van denken: God bestaat niet, ik ga mijn eigen gang. De tweede manier: God bestaat wel, hij wil dat ik Hem dien en ik moet voor hem oppassen. De derde weg is: God bestaat inderdaad, Hij haat de zonde, maar Hij heeft je ook intens lief en je mag je aan Hem toevertrouwen.
Of, in onze kerk: over diverse culturen. De eerste weg is: het maakt niet uit, elke cultuur is tof. De tweede weg is: pas je aan (aan ons), want wij hebben de goede cultuur. De derde weg van het Evangelie is: elke cultuur staat onder kritiek van het Evangelie en heeft goede en verkeerde dingen; pas door God veranderen we van binnenuit en ligt onze identiteit niet meer in onze cultuur, maar in wie we zijn in het Koninkrijk van Hem.
Toegepast op de afgelopen week van protesten: je kunt voor de boeren zijn, of tegen de boeren; voor de Koerden, of tegen de Koerden, etc. Maar waar het op neer komt, ook in christelijk NL, is: je mag kritisch zijn naar een ander, maar voorkom dat je moralistisch (oudste zoon) wordt en zelf buiten de boot valt omdat je het allemaal zo goed weet. Laat de Bijbel ook jou bevragen en laat God je wijzen waar Hij Zijn antwoord geeft: in liefde en genade en gerechtigheid.
Een mooie zondag gewenst, waar je hopelijk veel te horen of te zien krijgt van Gods derde weg!