Hijlco's Songfestival Favorieten

Het bal werd in 1968 geopend met ‘La la la’ uit Spanje, de Engelse Lulu volgde een jaar later met ‘Boom bang a bang’ en onze eigen Getty Kaspers zong ‘Dingedong’ naar de top. Om over het Duitse ‘Sing Sang Song’ en het Finse ‘Pump Pump’ nog maar te zwijgen.

Altijd vrolijke en aanstekelijke liedjes waren het, waar ik - ik geef het toe- als een blok voor viel. Zo ook in 1977, toen Oostenrijk met ‘Boom Boom Boomerang’ op de proppen kwam. De groep Die Schmetterlinge maakte het nog bonter dan hun voorgangers, want het hele refrein bestond uit vrolijke kreten die als los zand aan elkaar hingen : ‘Boom boom boomerang, snadderedang, kangaroo, boogaloo, didgeridoo. Ding dong, singesong, hear the guitar twang, Kojak, hijack, me and you.’ Maar mij maakte het allemaal niet uit, ik zing het nog steeds met overgave mee.

Totdat ik eens goed op de tekst van de coupletten ging letten. Want die was een stuk minder onschuldig. In de coupletten klaagde de groep namelijk de geldbeluste muziekindustrie aan. Geestig, maar zonder een blad voor de mond te nemen: “Music is love for you and me, music is money for the record company”. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat ook de dollar rock en rollt….

Tijdens hun optreden in Wembley lieten de Oostenrijkers de twee kanten van het lied goed zien. Sommige stukken zongen de zangers naar het publiek toe, gestoken in die iets te strakke jumpsuits die toen in de mode waren. Maar draaiden ze hun rug naar het publiek toe, dan stonden er dankzij hun ingenieuze kostuumontwerp ineens gehaaide platenbazen op het podium, die verlekkerd geld aan het verdienen waren aan al die onwetende muzikanten.

Toch kwamen de Schmetterlinge - in eigen land bekend als politiek geëngageerde folkgroep- niet verder dan de voorlaatste plaats. Maar wat wil je misschien ook, met in heel Europa muziekprofessionals in de jury die door hen op niet mis te verstane wijze op de hak werden genomen. Muziekprofessionals die in ieder geval niet over zelfspot bleken te beschikken….