Grote liefdes Connie en Maurice

Hoe zat het ook alweer?
Zeeman Maurice Marciano ontmoet in 1972 de Nederlandse Connie in Israël. Connie komt uit Rotterdam, maar heeft het stadsleven verruilt voor werken op het platteland in een kibboets. Na hun eerste ontmoeting ontstaat er een relatie, die vier jaar zal duren.

Maurice vaart voor zijn werk de hele wereld over, maar hij komt telkens weer thuis bij Connie. Zijn ouders zien hun relatie niet zitten. Connie is dan wel van Joodse afkomst, maar officieel is ze katholiek. Maurice wordt onder druk gezet om te trouwen met een Joods meisje om daar een groot gezin mee te stichten. Na vier jaar wordt de druk te groot. Conny keert terug naar Rotterdam.
In 1981 ziet Maurice haar voor het laatst, als ze kort op bezoek is in Israël. Hij ontmoet haar op een terras en heeft zijn jongste kind bij zich: "deze had van jou moeten zijn." Zo nemen ze afscheid.

Voor Maurice zijn de afgelopen jaren niet makkelijk geweest: hij heeft keelkanker, maar het ziet er naar uit dat hij een goede kans maakt om ouder te worden. Daar wil hij Connie bij hebben: "If I could find Connie, I would have a reason to live."

Wat gebeurde er in de uitzending:
Connie werd gevonden en bleek al 42 jaar op ons telefoontje gewacht te hebben. Ze was Maurice niet gaan zoeken, omdat ze wist dat hij getrouwd was. Ons telefoontje komt als geroepen! Hun telefonische ontmoeting is hartverscheurend. Hoe is het als ze elkaar in den lijve zien? Amy-Lee gaat bij ze langs.