Zondag 12 november

06:00-07:00
You're the inspiration - Chicago
Both sides now - Joni Mitchell
Streets of London - Ralph McTell
Mag ik dan bij jou - Claudia de Breij
Just a closer walk with Thee - Cliff Richard
Believe in you - Amanda Marshall
Precious angel - Bob Dylan
Brighten my heart - Sixpence None The Richer
Zwijg maar - Dwight Dissels
Standing by - Madeline Bell & The New London Chorale
Faithful - Randy Stonehill
No frontiers - Mary Black
All I long for - Michael English & Susan Ashton
People - Barbra Streisand

07:00-08:00
Friend that lives in you - Jon Gibson
Jesus will still be there - Point of Grace
I'll never let go of Your Hand - Don Francisco
Sweet hour of prayer - Casting Crowns
Sterk ons hart - Gerald Troost
Where I atand - Maire Brennan
Be Thou near to me - Selah & Amy Perry
Talk to one another - Brown Bannister
Ik hoor bij U - Elize Verlaan
Above all powers - Jarrod Cooper – Opw. 544
In good hands - Carolyn Arends
Where two or three - Graham Kendrick
U bent het lied van mijn hart – Opwekking – Opw. 310
Speak o Lord - Andy Bromley

08:00-09:00
Wij zoeken U – Opwekking – Opw. 829
Psalm 102: 7 ‘Gij zult opstaan, ons beschermen’ - Het Hollandkoor & Samenzang vanuit de Bovenkerk – NH Bundel
U redde mij - Bouw Uw Troon – Opw. 578
God van heil (Psalm 68) - The Psalm Project & Suzanne van der Velde
Samen te dienen (Heer, wat een voorrecht) - Shaare Zedek koor – Opw. 249
Geef vrede – Sela – Gez. 285 LvdK
Hij die rustig en stil - Joke Buis – Joh. de Heer 133
Vreugde, vreugde, louter vreugde - Verenigde Veluwse Koren – ELB 357
Als het leven soms pijn doet - Reni & Elisa Krijgsman
Genade zo oneindig groot - Sharon Kips & Miranda de Vlieger – Opw. 428
Heft op uw hoofden, poorten wijd! - Samenzang vanuit de Noorderkerk – Gez. 120 LvdK
U bent hier en het is goed - LEV
Leg maar stil je hand in Zijn handen - Christelijk Gemengd Koor 'Song of Praise' – Joh. de Heer 312
Zon - Elise Mannah

Overdenking van Marco Hofland

Vitamine D

Danken is voor ons geen kunst.
Toch?
Voor ons niet, wij leven in een rijk land.
Er is zo ontzaglijk veel om dankbaar voor te zijn!
Kijk, voor mensen die leven in landen waar overstromingen zijn en droogtes of aanslagen en meer van die ellendige dingen, in landen waar mensen wonen die helemaal niets hebben, voor hen is het moeilijk.
Maar wij, wij hebben zo veel, wij hebben te veel. Wij hebben teveel om op te noemen.
Danken is voor ons geen kunst.
Toch???
Nou…
Neem nou dat volkje Israël in de woestijn.
Zes weken, zes weken waren ze nog maar in de woestijn.
Zes weken en het is al helemaal mis met Israël.
Na zes weken is het eten en drinken dat ze uit Egypte hadden meegenomen helemaal op... en wat nu.
Ja, dan ga je morren.
Morren… Mooi woord is dat... maar ook een triest woord.
Want God heeft ze wonderlijk verlost uit de slavernij van Egypte en Ik zal voor je zorgen, ook dwars door de woestijn. Zes weken geleden, doortocht door de Rode Zee!!!...
En nu zingen ze: o, was ik maar in Egypteland gebleven!
Gemor... dat is een combinatie van gemopper en gezeur, een mengeltje van dreinen en drammen.
Maar onze God, je begrijpt het niet, maar onze God is niet alleen een hoorder van het gebed, maar Hij is zelfs een hoorder van het gemor.
Hij zegt: Ik heb uw gemor gehoord en DAAROM, morgenvroeg zal Ik u brood uit de hemel laten regenen.
Da's genade, dat God het toch maar weer doet.
Mijn vader zou zeggen: omdat je zo zeurt, daarom krijg je het niet.
Maar de hemelse Vader zegt: omdat je zo zeurt krijg je het wel.
En dan is het ochtend, dan komen ze de tent uit, en de aarde rondom ligt bezaaid met allemaal witte korreltjes en wat zeggen ze dan? Halleluja, prijst de Here, Hij heeft gedaan wat Hij gisteren beloofd heeft?
Ze wrijven zich in de ogen, ze kijken naar beneden, dan zeggen ze letterlijk: "wat isset?”
Manna… wat is “het.
En dan moet Mozes het zeggen, het is te gek om los te lopen, maar Mozes moet ze uitleggen: dit is nou het brood dat God je gisteravond heeft beloofd.
Danken? “
Op de knieën vallen en God loven?
Nee, …
Danken is geloven. Wonderen uit de hand van God, maar je moet het wel zien.
Danken dat God het is.
In zijn goedheid.
Want hoe is het ook mogelijk?
Dat God al reden genoeg had om tegen Israël te zeggen: het is jullie ongeloof, je wantrouwen en opstand, daarom: tot ziens Israël, ga heen in vrede en zie maar dat je wat te eten krijgt, want Ik heb genoeg van je!
Toch?
Maar.
God blijft trouw.
Als Hij belooft dat Hij zal zorgen, dan doet Hij dat ook.
Danken is belijden.
Of zijn wij Nederlanders soms beter dan de Ethiopiërs en de Soedanezen. Of zijn wij soms beter dan of Afganen die niets hebben. Zijn wij beter dan de christenen in Afrika, die ook bidden: geef ons heden ons dagelijks brood… en die niets krijgen.
Het antwoord is: wij danken God om Jezus Christus.
Dan zegt Hij tegen die mensen: Ik geef nog meer dan je nodig hebt.
Niet zuinig, want het gaat bij Hem altijd van harte.
Een omer is het tiende van een efa, om nog één keer Israël er aan te herinneren: weet je wel, drie en een halve liter per persoon per dag.
Als Hij besluit om Zijn genade te bewijzen, dan gaat Zijn hart open... en laat Hij het zelfs Zijn eigen Zoon Jezus Christus kosten.
En daarom is danken ook vertrouwen.
Denk je eens in dat je zit in een van de tenten van Israël, donker. Het eten is op en ze gaan samen als gezin nog bidden.
Er wordt gedankt. Here, dank U voor deze spijze, Amen.
Maar men dankt terwijl de broodtrommel helemaal leeg is.
Men dankt terwijl er geen draadje vlees meer in de pan zit.
Want het manna kon je niet bewaren.
Men ging ’s avonds naar bed, en ging God danken terwijl er helemaal geen eten meer in huis was.
Israël moest leren om op God te vertrouwen.
Men dankt terwijl er geen kruimel brood in huis is.
En dan ga je TOCH lekker slapen?
Ja, want men moest vertrouwen dat God doet wat Hij zegt.
Want ook al is er op dit moment niks, morgen als ze wakker worden, dan is er weer manna.
Danken is ook vertrouwen.
Dat is een opgave.
Dat je zegt, ik heb geen werk meer, word misschien afgekeurd, als ik hoor wat de plannen zijn, welke kant het op zal gaan met de economie, herstelt het zich allemaal wel. Ik ben weer afgewezen bij mijn sollicitatie, het gaat helemaal niet goed met mijn gezondheid, ik ga alleen maar achteruit. En op school, er komt er niks meer uit mijn handen. Danken?
Danken is voor sommigen, moeilijk.
Daarom, het is een kunst...
Danken zoals Israël dat deed, met een lege broodtrommel en geen jus in de pan.
Danken is vertrouwen… dat de Heer ook morgen en overmorgen voor ons zal zorgen, dat Hij ons nooit in de steek laat.
Niet omdat wij anders zijn dan Israël, niet omdat wij mensen bij nader inzien nog wel meevallen.
Als ze in de keuken keken zagen ze niks, maar als ze omhoog keken zagen ze God, en daarom konden ze rustig gaan slapen.
Daarom is het goed om ook te bidden voor hen, met wie het allemaal niet zo goed ging, die de toekomst alleen maar donker inzien, die denken: wat het moet worden, ik weet het niet. Om te vragen om te blijven vertrouwen, om toch maar weer onbezorgd te gaan slapen in het vertrouwen dat de Heer zorgt. Om elke morgen weer te beginnen met Vitamine D.
Vitamine Dankbaarheid.
Danken is geen kunst?
Jazeker, een geestelijke kunst, een kunst met een grote K.