Zondag 4 juni

06:00-07:00
Turn up the radio
- Glen Campbell

I will always love you
- Whitney Houston
El condor pasa
- Simon & Garfunkel
Hymn
- Janis Ian 

Change the world
- Eric Clapton

Wat Ben Je Mooi -
Barbara Lok

Without You
- Mark Farner
Conversations
- Sara Groves
Heaven
- Michael English
Lied van nieuw begin -
Trijntje Oosterhuis

Table For Two
- Caedmon's Call

Believe in you – Amanda Marshall
Waiting – Chris Rodriquez
Brighten my heart – Sixpence none The Richer

07:00-08:00
Restored
- Brent Bourgeois

Tell your story
- Out Of The Grey

I'm not alone
- Russ Taff

On faith alone
- Robert Pierre 

Still / Be Still My Soul
- Don Moen

Uw Liefde Is Meer Dan Het Leven
- Eric & Tanja Lagerström

Ain't It Just Like Love
- Craig Phillips & Dean 

Daystar
- Tammy Jensen & vocals
Before The Throne Of God Above
- Guy Penrod

All I ever have to be
- Amy Grant
 

Uw Liefde Laat Nooit Los
- Opwekking

Let me sing
- Andrew Peterson

Father
- Oslo Gospel Choir

08:00-09:00
Zoals Een Hinde
- Opwekking
Psalm 102: Gij zult opstaan, ons beschermen
- Hollandkoor & Samenzang Bovenkerk

Hij is erbij
- Lydia Zimmer

Sterk Ons Hart
- Gerald Troost

Eeuwig Woord, U willen wij bezingen
- Samenzang St. Michaëlskirche

Altijd Bij U
- Sela
Witter dan sneeuw
- The Psalm Project

Samen te dienen (Heer, wat een voorrecht)
- Shaare Zedek koor

Nachtlicht
- Matthijn Buwalda

Ik zie een poort wijd open staan - 
Cantate Deo

Maak ons hart onrustig
- Schrijvers voor gerechtigheid

Vreugde, Vreugde, Louter Vreugde
- Verenigde Veluwse Koren

Kom Laten Wij Aanbidden
- Bouw Uw Troon
Geef mij een geloof, zo vast, zo sterk
- Deo Cantemus
Nader tot U, o Heer
- Filiae

Overdenking van Jurjen ten Brinke

Het was Pinksteren. Hopelijk kijk je heel dankbaar terug op dat wat God gaf. Misschien ben je wel wat teleurgesteld omdat je op méér had gerekend. De Bijbel laat ons zien dat het belangrijk is om hoop te houden. Ik lees een stukje met je uit Handelingen 3 vers 1-10.

Op een dag gingen Petrus en Johannes zoals gewoonlijk omstreeks het negende uur naar de tempel voor het namiddaggebed. Men had ook een man die al sinds zijn geboorte verlamd was naar de tempel gebracht; hij werd daar elke dag neergelegd bij de poort die de Schone heet, om te bedelen bij de bezoekers van de tempel. Toen hij zag dat Petrus en Johannes de tempel wilden binnengaan, vroeg hij om een kleinigheid. Petrus richtte zijn blik op hem, evenals Johannes, en zei: ‘Kijk ons aan.’ De bedelaar keek naar hen op, in de verwachting iets van hen te krijgen.

Maar Petrus zei: ‘Zilver of goud heb ik niet, maar wat ik wel heb, geef ik u: in de naam van Jezus Christus van Nazaret, sta op en loop.’ 7Hij pakte hem bij zijn rechterhand om hem overeind te helpen. Onmiddellijk kwam er kracht in zijn voeten en enkels. Hij sprong op, ging staan en begon te lopen. Daarna ging hij samen met hen de tempel binnen, lopend en springend en God lovend. 9Alle tempelbezoekers zagen hem lopen en hoorden hem God loven. 10Ze herkenden hem als de bedelaar die altijd bij de tempelpoort had gezeten en waren buiten zichzelf van verbazing over wat er met hem was gebeurd.

Je kunt wel zeggen: vervuld van de Heilige Geest is alles mogelijk. Dat is een belofte. Als de Here Jezus de dood overwonnen heeft en ons Zijn kracht geeft (immers, de Geest die Jezus uit de dood deed opstaan is de Geest die ons gegeven is!), mogen we met Zijn autoriteit spreken. Iemand legde uit: bevoegdheid + bekwaamheid = autoriteit.
Nu zeg je misschien: niemand is bevoegd. En niemand is bekwaam. Dat klopt helemaal, vanuit jezelf gezien. Maar het wonder van Pinksteren is nu net dat Gods Geest is uitgestort op alle vlees… (oude vertaling). En dat God Zelf jou, in Christus (als je Hem mag kennen!), die bevoegdheid heeft gegeven. Geloof je dat!?
En bekwaamheid? Die komt door je erin te oefenen. Je er naar uit te strekken. Door een stap te zetten en te door te leren. Zodat je, als je een aantal jaren terugkijkt in je leven, mag zien dat je gegroeid bent in vrijmoedigheid en in ervaring om voor anderen te bidden of hen te zegenen. Ook de discipelen hadden jarenlang ‘geoefend’, en o.a. meegemaakt dat een wonderen níet plaats vonden. Maar nu ze vervuld zijn… door Gods Geest bevoegd en bekwaam gemaakt zijn… geeft dat autoriteit. Nogmaals, bij God vandaan!

Als het wonder van Gods aanraking plaats vindt, is het belangrijk dat je het in dankbaarheid mag ontvangen. Dat jou dit is overkomen! En doe dat dan op de manier die bij je past. Ik vertel je het verhaal over Tony; een clown die zijn hele leven lang de mensen heeft vermaakt met zijn kunsten. Hij kan dansen als de beste, hij buitelt over zijn schoenen, loopt op zijn handen en maakt radslagen en salto’s alsof het niets is. Zo verdient Tony zijn brood. Als hij oud is geworden besluit Tony monnik te worden en in een klooster te gaan wonen. ‘De goede God heeft mijn hele leven voor mij gezorgd,’ denkt hij, ‘nu wil ik hem dienen in de laatste jaren van mijn leven.’ Hij wordt vriendelijk ontvangen in het klooster. Hij geeft zijn weinige bezittingen af, en krijgt een monnikspij. De clown werkt met de andere monniken in de tuin en voelt zich gelukkig.
Maar als ze in de kerk zijn, om te bidden en te zingen, staat Tony er stil en beschaamd bij. Hij kent geen gebeden of psalmen, en hij kan ze ook niet lezen in de boeken, want lezen en schrijven heeft hij nooit geleerd. Dan denkt hij: ‘Wat doe ik hier? Wat heeft God aan mij? Alle monniken bidden en zingen mee in het koor. Alleen ik ben dom en kan het niet.’
Op een dag, als de laatste dienst van de dag is geweest en de monniken naar bed gaan blijft Tony achter in de kerk. ‘Als ik niet kan bidden zoals het hoort,’ denkt hij, ‘dan zal ik nu bidden zoals ik het kan, op mijn manier.’ Vlug trekt hij zijn monnikspij uit, en even later staat hij weer in zijn kleurige clownspak. Met hart en ziel begint Tony te dansen, te springen en te buitelen. Hij loopt op zijn handen door de kapel, maakt radslagen en salto’s, hij danst en springt voor zijn God.
De abt ziet die avond laat het licht nog branden in de kerk. Hij steekt zijn hoofd om het hoekje en bekijkt vanachter een pilaar wat er aan de hand is. De volgende dag roept hij Tony de clown bij zich. De clown knielt voor de abt neer en zegt: ‘Ik weet dat ik een slechte monnik ben. Ik kan niet bidden en geen psalmen zingen. Ik zal weggaan uit het klooster.’ Maar de abt trekt hem overeind en knielt dan op zijn beurt voor Tony neer en zegt: ‘Van jouw gebed kunnen wij nog iets leren. Met je lichaam heb je God eer gebracht vanuit het diepst van je ziel. Moge God ons vergeven voor de vele woorden die we zeggen zonder dat ons hart erbij is.’

Mooi he. Zo zat de verlamde man zijn leven lang langs de kant van de weg. Ziet hoe het leven aan hem voorbijglijdt en kan er zelf niet aan meedoen. Verlamd vanaf zijn geboorte. Altijd afhankelijk van wie hem wil dragen en helpen van wie hem iets toe wil stoppen om van te leven. Tot dat wonderlijke moment dat daar ineens is gewoon op zomaar een van die saaie dagen uit zijn leven daar langs de kant van de weg. Daar is ineens iemand die hem bij de hand beetpakt de naam van Jezus uitspreekt en hem op zijn voeten zet. De man weet niet wat hem overkomt. We lezen: hij sprong op, ging staan en begon te lopen. Daarna ging hij met hen de tempel binnen, lopend en springend en God lovend. De man weet niet hoe hij zijn blijdschap moet uitdrukken. Woorden zijn niet genoeg, ook zijn lichaam moet meedoen, lopend, springend en God lovend.

Ik heb een broeder in de kerk die dat vaak doet. En jij… hoeft dat niet te doen. Maar het mág wel. Thuis of in je kerk: dank God voor wat Hij je gegeven heeft!