Zondag 17 juli 2022

06:00-07:00
You've got a friend in me
- Randy Newman & Lyle Lovett

Common Ground
- Sierra
It Could Have Been You -
White Heart
Santo, Santo, Santo
- Crystal Lewis
Van hart tot hart
- Remco Hakkert
Say the name
- Margaret Becker

I am but a small voice
- Roger Whittaker
You were my last hope
- Trace Balin
It Is Well With My Soul
- Daniel Martin Moore

Kleiner -
Kinga Ban
Love is a place I dream of
- Luka Bloom
Heaven is being with You -
Silverwind
Back into grace -
Russ Taff
Suffer The Little Children
- Heirloom
The Lord Is My Shepherd
- Keith Green

07:00-08:00
Turn Your Eyes Upon Jesus
- Billy & Sarah Gaines

There's something about that name- Kathy Troccoli

Words And Music
- John Michael Talbot

In De Morgen
- Sela
Trust in You
- Wayne Watson

Here I Am
- Cherie Brennan
Where the trees stand still
- Bebo Norman
Beautiful One
- Michelle Tumes
Goed Nieuws
- Christian Verwoerd

Two Pillars
- Joyce van Boven

All I Am
- Andy Flannagan

All that I need is you
- Amy Grant

Not Alone -
Salvador

Promise me
- Aaron Jeoffrey
What a friend we have in Jesus
- Cliff Richard

08:00-09:00
Zie De Stroom Van Jezus' Liefde
- Elise van der Kuijt & Zanggroep

Psalm 68: Maar 't vrome volk, in U verheugd
- Samenzang Bovenkerk

Bron van licht en leven
- Barbara Lok & Zanggroep

Boven Alles, Heer
- Bouw Uw Troon
Vaste Rots van mijn behoud
- Westlands Mannenkoor

De Dag Van De Heer
- Sela

Verloren Zoon
- Twice

Waar liefde woont (Ubi Caritas)
- Samenzang NZ
De Meester Is Wachtend Op U
- Joke Buis
Mijn Hulp Is Van U Heer
- Marcel & Lydia Zimmer

Doorgrond Mijn Hart
- Opwekking

Door goede machten trouw en stil omgeven
- Chr. Gem. Koor Viva Vox
Hevenu Shalom Alechem
- Fran Avni
Ga met God en Hij zal met je zijn
- Koorzang Sint Joriskerk


Meditatie van Elsbeth Gruteke

Bij Johannes 4, 5-26

Ik houd van water dat stroomt. Ik ben graag in Frankrijk, ik kom er net vandaan, bij een de rivier de Beaume, een aftakking van de Ardèche. Het is geen nette, rechte rivier, maar eentje die slingert, er liggen rotsen en stenen in. Er zijn stroomversnellingen en kleine watervallen. Je kunt er op kanoën, en dan sla je ook wel een keer om in een stroomversnelling. Liever zit ik op een steen in de rivier, of ik ga in de stroming zitten tegen een rots aan. Om me heen bruist het water, heerlijk op een warme dag.

Ik houd ook van de zee, van de beweging van de golven, eb en vloed, gevaarlijk en fijn om in rond te drijven. Ik denk dat ik die liefde voor water deel met veel mensen, bruisend water, bewegend water, levend water.

Ook in mijn geloofsleven herken ik er iets van, van die liefde voor water en van die verbinding tussen geloof en water. Als ik langs de zee loop is God heel dichtbij, het strand is een plaats waar hemel en aarde elkaar lijken te raken, een dunne plaats noem je dat. Dat Gods liefde mij als een soort waterval kan meenemen. Dat ik me ondergedompeld kan voelen in zijn liefde. Dat het soms voelt alsof de Heilige Geest het in je laat bruisen. Het is dan net alsof God mij voedt met zijn levende water. Water dat stroomt dat vastgelopen relaties en situaties weer lostrekt, dat inzicht geeft, dat mijn dorst lest en mijn verlangen naar meer van God voedt. Bruisend water dat vreugde geeft, diepe vreugde. Jullie merken al, ik zoek naar woorden, om het levende water waar Jezus hierover spreekt, met een Samaritaanse vrouw bij een waterbron te beschrijven. Jullie hebben ongetwijfeld jullie eigen beschrijvingen van dat levende water. Dat je kracht kreeg toen iets moeilijk was, dat je verkwikt werd toen je dorst had naar iets te weten. Dat je het in je voelt stromen, samen met anderen, als je iets doet samen of als je zingt in de kerk. Het levende water stroomt op heel veel verschillende manieren. Mooi om dat met elkaar te delen.

De ontmoeting

In het verhaal van de ontmoeting tussen Jezus en een vrouw uit Samaria gaat het ook over water. Jezus heeft dorst, hij gaat zitten bij een bron.

Als Jezus bij de bron zit, de discipelen zijn naar het dorp om boodschappen te doen, verschijnt er een vrouw. Vaak is zij, meestal door mannen, beschreven als een zwakke vrouw, iemand met een dubieus verleden, nietszeggend, onbeduidend. Dat is duidelijk een mannelijke blik want als je goed kijkt komt er een ander beeld naar voren. Tussen deze vrouw en Jezus ontspint zich een gesprek waarin zij duidelijk de lead heeft. Zij stelt de vragen als ze iets niet begrijpt. Ze heeft wel oren naar het water waar Jezus het over heeft. Ze brengt dingen in, kortom ze heeft de touwtjes in handen en ze weet wat ze wil. Niets onbeduidends aan, of slechts. Ze is wel een vrouw met een verlangen, met dorst, een verlangen dat ze heeft proberen op te vullen met relaties. Dat is niet gelukt. Nu, bij de liefdesbron is er een nieuwe kans en die grijpt zij, assertief als zij is, met beide handen aan. Eindelijk is er kans op een relatie die wel vervult, een relatie met de levende God. Een verbond tussen God en mens. Dat lest de dorst naar liefde, naar gezien worden, naar heel mens worden. Zij is dan ook meteen overtuigd van wat Jezus vertelt. Zij hoeft er geen seconde over na te denken. Als de bron dan in haar begint te stromen is er geen houden meer aan. Ze heeft de bron aangeboord en brengt de anderen bij de bron. Als het gesprek is afgelopen is voor haar een belangrijke rol weggelegd, zij is voor haar mede-Samaritanen degene die vertelt over Jezus. Zij brengt haar stadgenoten bij Jezus. Ze wordt een apostel. Na Maria, de moeder van Jezus, is zij de eerste die hem ziet.

Willen wij het water dat Jezus aanbiedt net als deze vrouw ontvangen? Ook al weet je niet precies wat er gaat gebeuren als je dat doet? Durf je dat aan? Neem je een slok? Blijf je drinken? Vertrouw je Jezus? Voor de Samaritaanse ontwikkelt Jezus zich van een dorstige man, naar een Jood, naar een Rabbi, naar een profeet en tot slot, naar de Messias. Een hele ontwikkeling die zich bij haar heel snel afspeelt, het kan ook wat langzamer gaan. Neem de tijd die jij nodig hebt om zo bij Jezus uit te komen.

Dorst

Om te willen drinken moet je dorst hebben, dan pas heb je er zin in. Je hebt letterlijke dorst, in dat beeld blijft de Samaritaanse vrouw lang steken, maar je hebt ook geestelijke dorst. Dat is dorst die gaat over je levensbestemming, waarom besta ik, wie ben ik? Het is dorst naar Innerlijke vrede en rust, naar je geliefd weten, te weten dat je er mag zijn, dat je van waarde bent. Het is ook dorst naar een ontmoeting met God, naar contact met Hem, naar een levende relatie. Dorst naar zijn koninkrijk van vrede, recht en gerechtigheid. Zalig zij die hongeren en dorsten naar gerechtigheid, zegt Jezus in de zaligsprekingen. Dat allemaal bij elkaar maakt ons dorstig. Dorst naar rust misschien, naar manieren om het leven aan te kunnen, zeker nu alles weer op lijkt te starten na corona.

Wat herken jij van deze dorst, welke dorst herken je? Of als je geen dorst herkent, hoe zou dat kunnen komen? Dat zijn vragen om nog eens op te kauwen.

Wij leven in een wereld die ons doet geloven dat de wereld zoals die nu is de enige mogelijke wereld is. Als je dan, net als de Samaritaanse vrouw, hoort over een andere manier van leven, over het koninkrijk van God waaruit stromen van levend water opborrelen dat is dat een shock to the system. En als je dan net als de Samaritaanse Jezus gaat vragen naar dat water dan blijkt ook dat het stilstaande water in je eigen leven verdwijnt. Bij de Samaritaanse is dat haar gedoe met relaties. Met steeds weer zoeken naar bevrediging in steeds weer een nieuwe relatie. Dat bevredigt niet. Bij jou en bij mij kan dat iets anders zijn, iets dat je hindert om een vrij mens te zijn. Zonde kun je dat noemen, en dat is het ook. En net als de vrouw kun je, als je dat merkt, proberen een uitvlucht te verzinnen. Misschien herken je dat wel. Als het te dicht bij komt, als God te dicht bij komt en licht werpt op wat er in je leven niet goed gaat dan loop je daar liever voor weg. Te confronterend. Heel begrijpelijk en herkenbaar. Maar wil je werkelijk je dorst lessen, wil je werkelijk vrij worden, wil je werkelijk dat levende water proeven dan kun je niet weg blijven lopen. Dan moet je eraan. Dat klinkt hard en confronterend maar we zien hier in het verhaal dat Jezus dat uit liefde doet. Hij ziet de Samaritaanse, haar verlangen en Hij vervult het, Hij geeft haar dat levende water. Ook al begrijpt ze het niet helemaal, ook al lijkt ze er voor weg te lopen. Het einde van het verhaal is dat ze het ontvangen heeft.

Ik begon met te zeggen dat wij mensen van stromend water houden. Van de zee, van watervallen, van beekjes die stromen door een lieflijk landschap, van de kracht van water en wind in een bootje, op een surfplank. Jezus geeft ons levend water, heb je dorst? Wil je drinken? Kom dan en drink.

Psalmen voor U
Dit is een Psalm op verzoek. En dat doen wij in samenwerking met het NBG.
De audiobijbel is hier te vinden en te beluisteren: https://bijbel.nbv21.nl/

In de Mijn Bijbel app van het NBG (gratis) zijn de NBV21 en de BGT te beluisteren door de luidspreker aan te klikken.

De Psalmen uit de NBV21 Audiobijbel zijn opgenomen en geproduceerd door Thinium Audioboekproducties. De voorlezer is Lottie Hellingman.
© NBG 2021.