5 mei: Bevrijding!

Muzieklijst:

1) Juich aarde, juich met blijde galmen, Psalm 66:1, 2 en 10

2) Vaste Rots van mijn behoud, LvdK Gezang 174

3) Mijn Herder is de Here God, Joh. de Heer 884

4) Gebed om vrijheid, geen bundel

5) Welk een vriend is onze Jezus, Joh, de Heer 150

6) Genade zo oneindig groot, Opwekking 428

7) Ik lag en sliep gerust, Psalm 3: 3 en 2

8) Mijn Bevrijder, geen bundel

9) Rust mijn ziel, Uw God is Koning, Gez. 179: 1, 2 en 3

10)Heer God U loven wij, Opwekking 7

Meditatietekst

EXODUS 3:1-10 NBV

1Mozes was gewoon de schapen en geiten van zijn schoonvader Jetro, de Midjanitische priester, te weiden. Eens dreef hij de kudde tot voorbij het steppeland, en zo kwam hij bij de Horeb, de berg van God. 2Daar verscheen de engel van de HEER aan hem in een vuur dat uit een doornstruik opvlamde. Mozes zag dat de struik in brand stond en toch niet door het vuur werd verteerd. 3Hoe kan het dat die struik niet verbrandt? dacht hij. Ik ga dat wonderlijke verschijnsel eens van dichtbij bekijken. 4Maar toen de HEER zag dat Mozes dat ging doen, riep hij hem vanuit de struik: ‘Mozes! Mozes!’ ‘Ik luister,’ antwoordde Mozes. 5‘Kom niet dichterbij,’ waarschuwde de HEER, ‘en trek je sandalen uit, want de grond waarop je staat, is heilig. 6Ik ben de God van je vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.’ Mozes bedekte zijn gezicht, want hij durfde niet naar God te kijken.

7De HEER zei: ‘Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, ik weet hoe ze lijden. 8Daarom ben ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden, en om hen uit Egypte naar een mooi en uitgestrekt land te brengen, een land dat overvloeit van melk en honing, het gebied van de Kanaänieten, de Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. 9De jammerklacht van de Israëlieten is tot mij doorgedrongen en ik heb gezien hoe wreed de Egyptenaren hen onderdrukken. 10Daarom stuur ik jou nu naar de farao: jij moet mijn volk, de Israëlieten, uit Egypte wegleiden.’

Vandaag de dag horen we vaak de vraag: “Waarom grijpt God niet in?”. Misschien heeft u zichzelf die vraag wel gesteld. 'God is liefde', zeggen de christenen. Waarom laat Hij het dan toe dat dagelijks een groot aantal onschuldige mensen het slachtoffer is van oorlog of geweld? Waarom grijpt God niet in?.

Is God een toeschouwer geworden en laat Hij de wereld aan haar lot over? Laten we eens zien hoe Mozes dat ervaart.

Net als elke dag trok Mozes erop uit om de schapen en geiten van zijn schoonvader Jetro te weiden. Maar vandaag kwam hij, waarschijnlijk op zoek naar goede weidegrond, bij de berg Horeb aan. Mozes zal vast geschrokken zijn toen ineens één van de struiken in zijn buurt in brand vloog. Dat gebeurde misschien wel vaker in tijden van grote droogte, maar de tekst lijkt te willen zeggen dat de vlammen plotseling uit de struik slaan. Maar als Mozes goed kijkt, ziet hij de struik in lichterlaaie staan maar niet zelf branden!

En als hij nieuwsgierig dichterbij komt hoort hij ineens de stem van God die zegt dat hij niet dichterbij moet komen omdat de grond waarop hij staat heilig is. En de stem begint zichzelf voor te stellen: “Ik ben de God van je vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob”. Ja, daar had Mozes wel van gehoord! De God van zijn voorouders begint tot hem te spreken. En dat is spannend want het volk waar Mozes toe behoort - het volk Israël - woont in Egypte waar ze slavenarbeid moeten verrichten voor de Egyptenaren die hen erg slecht behandelen.

Kunt u zich voorstellen dat de Israëlieten de hele dag in de brandende zon aan het werk waren om stenen te bakken voor de bouwplaatsen van de Egyptenaren? Afgebeuld worden ze. Ik denk dat iemand wel eens gedacht heeft: “Waar is onze God nou? Ziet Hij niet hoe we lijden, hoe we mishandelt en uitgebuit worden?”.

En dan blijkt dat God niet zomaar een toeschouwer is in het leven van mensen. God zegt: “Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk er in Egypte aan toe is, ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord, ik weet hoe ze lijden. Daarom ben ik afgedaald om hen uit de macht van de Egyptenaren te bevrijden...". Ik heb gezíen....Ik heb hun jammerklachten gehóórd....Ik wéét hoe ze lijden....Ik ben áfgedaald om hen te bevrijden....Dat is prachtig nieuws voor Mozes: geen God die slechts toeschouwer is, maar een God die ziet, hoort, weet en in actie komt! Geen afstandelijke God maar een God die ingrijpt!

Een God die erbij is. Ik kan me voorstellen dat die mededeling voor Mozes een geweldige oppepper is geweest.


En als God verderop in de Bijbel mens wordt in Jezus, komt Hij nóg dichterbij ons. Hij komt gewoon bij mensen in de wijk wonen. Met een voordeur en een adres. Zo belangrijk vindt God het om zichzelf aan mensen te laten zien. En God is daar niet in veranderd. Hij is nog steeds dezelfde als in de dagen van Mozes en nog steeds dezelfde als in de dagen van Jezus. 



Het is mooi om te zien hoe God ons mensen inzet in zijn plannen met deze wereld. Kijk maar wat Hij tegen Mozes zegt: “Daarom stuur ik jou nu naar de farao: jij moet mijn volk, de Israëlieten, uit Egypte wegleiden”. Mozes mag met de hulp van God zelf een bevrijder worden. God kiest ervoor om met en door gewone mensen te werken in deze wereld. 



God is zelf geen toeschouwer en Hij wil kennelijk ook niet dat wij toeschouwers zijn die alleen maar naar de hemel staren. Met Gods hulp mogen we meehelpen aan het bevrijden van mensen. Mensen bevrijden uit eenzaamheid, uit armoede, uit onrecht. Niet omdat we dat zelf allemaal zo goed zouden kunnen, maar omdat God met ons is.

Maar zult u misschien denken: is dat niet te simplistisch gedacht? Is dat niet te activistisch? Geloof je werkelijk dat als wij mensen God volgen in zijn bewogenheid en activiteit dat er zaken gaan veranderen in deze wereld? Ik begrijp uw punt, en Mozes lijkt hetzelfde te denken want hij begint allerlei excuses te maken. Dat hebben we niet gelezen, maar u kunt dat lezen in de rest van hoofdstuk drie en vier.

Mozes zegt dat hij niet geschikt is, dat hij niets weet over God, dat de mensen hem niet zullen geloven, dat hij geen goede spreker is, dat God maar iemand anders moet sturen. Herkent u zichzelf een beetje in die excuses van Mozes? Ik wel! Maar weet u wat het mooie is: God belooft dat Hij bij Mozes is en hem precies duidelijk zal maken wat hij moet doen. Want God is geen toeschouwer, Hij is een deelnemer.

Vandaag vieren we de bevrijding van ons land, nu 74 jaar geleden. De vlag gaat ervoor uit. En terecht. Vrijheid is een groot goed. Pas als je geleden hebt onder oorlogsgeweld of onderdrukking weet je echte vrijheid op waarde te schatten. Halverwege het boek Exodus is het zover: dan wordt het volk eindlijk bevrijd uit Egypte. En dan is het feest.

Misschien heeft u de moed wel opgegeven in uw eigen leven en bent u teleurgesteld in christenen of in God. Dan zou ik u willen aanmoedigen om God zelf aan te roepen. Want God bevrijd ons ook vandaag de dag nog. Zou u werkelijk in vrijheid willen leven, wetend dat God met u is en zoveel van u houdt dat Hij Jezus naar de aarde stuurde?

Bidt dan een heel eenvoudig gebed: “God, hier ben ik - er wordt van U gezegd dat u deelnemer bent en niet slechts een toeschouwer, zou U dat willen laten zien in mijn leven? Ik zou zo graag willen weten of U van mij houdt, zou u net als bij Mozes iets van uzelf willen laten zien? Zodat ik werkelijk blij mag zijn en echt kan leven zoals U mij bedoeld heeft” Amen