Groot Nieuws
EO

8 mrt: Gedenk Uw barmhartigheid

  1. Nieuwschevron right
  2. 8 mrt: Gedenk Uw barmhartigheid

De meditatie voor deze zondag is gebaseerd op Psalm 25:6, "Gedenk Uw barmhartigheid" en wordt verzorgd door Nadine de Vos, teamleider bij Arise, een vrouwenbeweging, die gericht is op geloofsgroei.

Groot Nieuws

Muziekgegevens

1) Prijs de Heer met blijde galmen, Psalm 146: 1, 3 en 8

2) Vernieuw Gij mij, o eeuwig licht, LvdK, Gez. 437

3) Ik val niet uit Zijn hand, Opwekking 727

4) De Heer kent al de zijnen, Joh. de Heer 36

5) Gedenk aan mij, o machtig Heiland, Leger des Heils 422

6) Ik heb U nodig, Opwekking 763

7) Genadig en barmhartig, geen bundel

8) Als God, mijn God, maar voor mij is, Ned. Herv. Bundel Gez. 201

9) Zou God zijn gena vergeten, Psalm 77: 6,7 en 8

10)Heer Uw licht en uw liefde schijnen, Opwekking 334

11)Klem vast aan de Rots u, Joh. de Heer 639

Meditatietekst

Barmhartigheid. Wat een groots woord. Barmhartigheid.
Weet u, weet jij wat het betekent?
Heel eerlijk gezegd kon ik de precieze betekenis niet zo 1,2,3 vertellen. Het is vollediger dan genade, het is meer dan liefde. Het is de kracht van deze twee samen.
Het is genade die ons redt. Maar het is barmhartigheid die ons mooi maakt, ons herstelt en onze waardigheid teruggeeft.
Barmhartigheid is in gewone mensentaal de zorg voor iemand die hulp nodig heeft, zonder daarvoor iets terug te verwachten. De ontferming over een persoon die het zelf niet redt. Het laat je bloeien, geeft je ruimte en vernieuwing.
En op deze zondag op weg naar het Paasfeest, wordt er in veel kerken stilgestaan bij barmhartigheid.
Er wordt gelezen uit Psalm 25 vers 6, waar een hartekreet klinkt van de schrijver: Denk aan uw barmhartigheid Heere, want die zijn van eeuwigheid’

Ik weet niet hoe dit voor jou is...
Maar ik stel mijzelf de vraag -
waarommoet God daaraan denken? Waarom juist in de voorbereiding richting Pasen staan we hierbijstil? En waarom zou ikGod vragen om aan ZIjn barmhartigheid te denken?

Het antwoord op die vraag vinden we in dezelfde Psalm 25. Het is een boeiend gebed geschreven door Koning David. David wordt in de Bijbel ‘een man naar Gods hart’ genoemd. Hij was een man die leefde met God. Een man met macht, rijkdom en successen achter zijn naam. Een man over wie je zou kunnen zeggen dat hij zijn zaakjes op orde had, dat hij niemand nodig had en redelijk netjes leefde.
Maar Davids omstandigheden in dit moment forceren hem naar binnen, naar de diepte van zijn hart. Daar ontdekt hij dat hij Iemand nodig heeft. David worstelt, hij is toegewijd om God te volgen, maar vijanden belagen hem. Ze proberen hem af te houden van zijn vertrouwen in God.

Elke dag zijn er mensen en omstandigheden die ons belagen. En dan kan maar zo de vraag opkomen: ziet God wel waar ik doorheen ga?
David’s gebed gaat dwars door de buitenkant heen. Het brengt hem naar de intimiteit van zijn hart. Aan de buitenkant is niets zichtbaar....maar van binnen klinkt een hartekreet.

Ook al hebben we de buitenkant op orde - als het van binnen niet goed zit, dan zijn we verder weg dan ooit van hoe we bedoeld zijn.
Al hebben we al onze zaakjes goed geregeld - wanneer onze binnenkant pijn voelt, wanhoop kent of geheimen herbergt, dan overschaduwt dit ons leven.

En dat doet me denken aan het grote contrast tussen de vrijdagochtend en zaterdagmiddag tijdens een Arise weekend. Tijdens zo’n weekend maken we met een groep vrouwen een prachtige reis over het eiland Vlieland, weer en wind trotserend, even weg van alles, om stil te worden en dichtbij God en onszelf te komen. Bij aankomst op vrijdagochtend staan de vrouwen op de kade van Harlingen; lachende gezichten, de beste outdoor-spullen in hun rugtas gepropt en hard getraind voor wat komen gaat. De buitenkant tip-top in orde.

Nog geen 24-uur later staan we met deze zelfde groep vrouwen aan de woeste kust, waar we 1 voor 1 een scherf oppakken die onze gebroken binnenkant symboliseert.
We komen op een plek waar we ons bewust zijn van onze tekortkomingen en pijn.
We knielen neer om de scherven te rapen voor dat waar we troost en hulp voor nodig hebben.

We worden stilgezet bij het feit dat we het alleen niet redden.

Wanneer heb jij voor het laatst dat moment gehad?
Dat je besefte - ik red het niet alleen. Ik heb iets, ik heb iemand nodig.

Misschien zit jij wel in een tijd dat je je erg bewust bent van je tekortkomingen.

Misschien zie jij dagelijks de scherven van de keuze’s die jij of anderen maakte om je heen liggen.
In moeilijke tijden zijn we vaak geneigd om te denken dat God ons vergeten is, dat Hij Zijn liefde en trouw van ons heeft afgekeerd. Zijn barmhartigheid vergeten is. We zien Hem niet door angst, pijn, teleurstelling en donkere zonden. Een gebed uitspreken kan in zo’n periode de meest moeilijke opgave zijn. Zal Hij mij nog wel willen kennen? Is Hij er nog voor mij? Wie kan er nog wat van deze puinhoop maken?

De roep van David: gedenk uw barmhartigheid betekent niet dat God zijn barmhartigheid zou vergeten. Maar omdat wij soms zo diep kunnen zitten dat we denken dat Hij die vergeet – en dan mogen we weten dat we erom mogen bidden, God mogen vragen. ‘Gedenk’.

Tegelijkertijd geloof ik dat er ook luisteraars zijn, die de hartekreet van David niet meer uitspreken. Zowel van binnen als van buiten zit het goed bij jou. Tussen jou en God zie je geen probleem. Je bent bekeerd, je leest je Bijbel, bidt en je leven is op orde, geen vuiltje aan de lucht.

In het schrijven van deze meditatie besefte ik hoe belangrijk de boodschap van barmhartigheid is op weg naar Pasen. En met hoeveel wijsheid van Boven, God ons juist dit gebed van David op deze zondag laat lezen.

Want hoe de binnen of buitenkant er ook uitziet, wat we ook voelen of ervaren - we zijn allemaal in nood. We hebben allemaal het zicht op onze scherven nodig. Want zonder dit zicht, is het Paasfeest niet compleet, zonder onze roep ‘ Gedenk Uw barmhartigheid’ is Pasen geen Pasen.

Hoe donker of hoe mooi de tijden nu ook zijn in mijn, in jouw leven - in deze weken op weg naar Pasen lopen we samen met Jezus op weg naar Golgotha.

En als ik dan naast mij kijk, dan zie ik een groot houten Kruis op Zijn rug. Ik zie Hem zweten, ik zie Hem bloeden en.... ik Zie Gods Barmhartigheid. Jezus Kruis, symboliseert al mijn nood, imperfectie, zonde en pijn.
Jezus dood, is Zijn Grootste zorg aan mij.

Jezus Opstanding geeft Mij alles wat ik nodig heb, omdat ik het zelf niet redt. God gedenkt Zijn Barmhartigheid.
God schenkt Zijn barmhartigheid.

Nog 1x die hartekreet van David:

‘Denk aan uw barmhartigheid, Heere, en uw goedertierenheid, want die zijn van eeuwigheid.’

Want ik kan niet afsluiten zonder de belofte in dit vers te laten klinken.
Gods Barmhartigheid is niet van 2020 jaar geleden? Hij was niet van het begin van de wereld of alleen het einde. Nee, Gods barmhartigheid is voor alle dagen van jouw leven. Als je met verdriet terugkijkt, Hij heeft het in barmhartigheid gedragen.
Als je in twijfel nu luistert, Hij blijft liefdevol naast je wachten.
Als je met vreugde vooruitkijkt, Hij zal je alles geven wat je nodig hebt. En meer!
Want dat is barmhartigheid, het laat bloeien, het laat leven, het herstelt.

Barmhartigheid. Wat een groots woord. Ik wist niet 1,2,3 wat het betekende. Maar in gewone mensentaal zeg ik tegen God:

O mijn Heer, ik heb U nodig; elk moment, zo nodig.
U pleit voor mij, U spreekt mij vrij. O God, ’k heb U nodig.