3 mrt: Neem en eet!

Muziekgegevens

1) Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven, Psalm 32:1, 4 en 6

2) Machtig God, sterke Rots, Opw. 277

3) Bron van licht en leven, Opw. 180

4) Eet het brood met Mij, Opw. 318

5) Als ik hem maar kenne, Ned. Herv. Bundel Gez. 223

6) Dat ons loflied rijze, Joh. de Heer 34

7) Emmaüs, geen bundel

8) Uit diepten van ellende, psalm 130: 1, 2, 3 en 4

9) beveel gerust uw wegen, LvdK Gez. 427:1, 2 en 8

10)Hoe groot zijt Gij, Joh. de Heer 886)

11)Wij loven U, o God, wij prijzen uwe naam, Gez. 132: 1, 2 en 6

Meditatietekst

Lezing: 1 Koningen 19: 1-8

19¹Achab vertelde Izebel alles wat Elia had gedaan, ook dat hij alle profeten ter dood had gebracht. ²Toen liet Izebel Elia de volgende boodschap overbrengen: ‘De goden mogen met mij doen wat ze willen als u morgen om deze tijd niet hetzelfde lot ondergaat als zij.’ ³Elia werd bang en vluchtte om zijn leven te redden. Bij Berseba in Juda aangekomen liet hij zijn knecht achter ⁴en zelf trok hij één dagreis ver de woestijn in. Daar ging hij onder een bremstruik zitten, verlangend naar de dood, en zei: ‘Het is genoeg geweest, HEER. Neem mijn leven, want ik ben niet beter dan mijn voorouders.’ ⁵Hij viel onder de bremstruik in slaap, maar er kwam een engel, die hem aanraakte en zei: ‘Word wakker en eet wat.’ ⁶Elia keek op en ontdekte naast zijn hoofd een brood, in gloeiende kooltjes gebakken, en een kruik water. Nadat hij had gegeten en gedronken ging hij weer onder de struik liggen. ⁷Maar de engel van de HEER kwam terug, raakte hem opnieuw aan en zei: ‘Sta op en eet wat, anders is de reis te zwaar voor je.’ ⁸Eliastond op, en toen hij had gegeten en gedronken liep hij, gesterkt door dit voedsel, veertig dagen en veertig nachten door de woestijn, tot hij bij de Horeb kwam, de berg van God.

Elia, de grote profeet, wil niet meer, kan niet meer. Hij heeft zich tot nu toe met hart en ziel ingezet voor de zaak van God. Hij liet zich door God naar de plaatsen brengen waar hij moest zijn. Hij sprak tot de mensen namens God. Hij deed wonderen, stond moedig op tegen de angstaanjagende koning Achab, en gisteren nog had hij op de berg Karmel zijn leven gewaagd om de macht van God te tonen. Tot nu toe leek hij zich niets aan te trekken van gevaren en moeilijkheden. Maar nu, na de zoveelste doodsbedreiging, wordt het hem te veel. Ineens lijkt alles wat hij tot nu toe heeft gepresteerd zinloos. Hoe goed hij ook zijn best doet, hoe goed hij God ook gehoorzaamt, alles doet wat Hij wil, de wereld is nog steeds hetzelfde. De mensen nog steeds even ongelovig en onaardig. En ze hebben het nog steeds op hem gemunt. Hij is moe, doodmoe. En trekt de woestijn in, zonder eten en drinken, om daar te gaan slapen en niet meer wakker te worden.

Zoiets kan dus iedereen overkomen. Dat het je gewoon even teveel wordt, dat je het niet meer ziet zitten. Zelfs de grootste profeten verliezen soms het vertrouwen in zichzelf en in God. Zoals Elia, die aan God ontslag vraagt uit zijn ambt, ja zelfs van het leven. ‘Laat mij maar sterven, ik hoef niet meer.’

Maar God denkt daar heel anders over. Hij laat Elia niet in zijn ellende wegzingen. Hij stuurt een engel. De engel maakt Elia wakker. En hij begint geen redevoering of zoiets, hij gaat Elia geen moed inpraten. Nee hoor, hij zet wat te eten en te drinken voor hem klaar. Hoe eenvoudig, hoe praktisch.

Er zijn van die momenten dat je nog even geen behoefte hebt aan troostende, zalvende woorden of aan een pep-talk. Wat dan wel kan helpen is als iemand eten komt brengen, een kop thee voor je zet, je was komt doen of je kinderen naar school brengt. Iemand die de dagelijkse dingen van je overneemt, omdat jij al genoeg aan je hoofd hebt. Mensen die dat voor je komen doen zijn engelen die op je pas worden gebracht.

Zo wordt Elia ook weer op krachten gebracht, door wat te eten en nog te rusten. Hij mag nog even slapen. Maar dan komt de engel terug en zegt: ‘sta op en eet wat, anders is de reis te zwaar voor je.’ Blijkbaar is de tijd van op krachten komen voorbij, Elia moet weer in actie komen. Hij wordt niet alleen in leven gehouden, maar hij wordt ook geroepen om weer echt te gaan leven. Om weer mee te gaan doen. Hij moet op reis gaan.
Waar naartoe? Naar de Horeb. Een heel belangrijke berg voor het volk Israël. Daar werd het verbond van God met zijn volk gesloten. Daar zei God: Ik zal jullie God zijn en jullie zullen mijn volk zijn. Het is ook de berg waar God heel persoonlijk met Mozes heeft gesproken. Een plek dus van intimiteit en verbondenheid tussen God en mens. En God brengt Elia naar plek. Om ook geestelijk weer op krachten te komen. Om heel dichtbij God te zijn. Als Elia daar is, zal God met hem spreken. Elia uit zijn teleurstelling en vermoeidheid en God hoort hem aan. En geeft hem uiteindelijk een nieuwe opdracht. Elia wordt weer in dienst genomen. Hij is nog niet klaar. Hij mag weer op weg gaan en God gaat met hem mee.

Weet je wanneer ik mij door God naar de Horeb gebracht voel? Als er avondmaal gevierd wordt in de kerk. Dan klinken ook die eenvoudige woorden: Neem en eet. Dat waren woorden die Elia weer tot het leven riepen. Die hem uit de diepte omhoog hielpen. Die woorden spreken boekdelen aan de avondmaalstafel, als het brood gebroken wordt en de beker rondgaat Door die woorden wordt je herinnerd aan wat er gebeurd is op Golgotha. Hoe Jezus is gestorven uit liefde voor jou. Om jou het leven te geven. Je wordt aan het avondmaal naar het hart van God gebracht. De Horeb, de plaats waar je diepe verbondenheid met God ervaart. Waar je vergeving en genezing vindt voor alles wat er mis is gegaan onderweg. Waar je tot rust kun komen en nieuwe kracht kunt opdoen voor je levensreis.