Zondag 9 juli

06:00-07:00
At seventeen - Janis Ian
Benediction - Van Morrison
I wish I knew how it would feel to be free - Nina Simone
Harvest for the world - The Isley Brothers
God bless the children - The Staple Singers
Vol verlangen ga ik naar huis - Will Tura
The truth is - Lisa McClendon
You'll get through this - Greg Long
God is in the roses - Rosanne Cash
Kom naar beneden - Psalmen voor nu
All I ever wanted - Margaret Becker
Precious Angel - Bob Dylan
Life - Maire Brennan
Another time, another place - Sandi Patty & Wayne Watson

07:00-08:00
Good man - Burlap to Cashmere
You alone - Kim Hil
Please forgive me - The Crabb Family
Where will you be - Sarah Watkins
Sometimes He comes in the clouds - Steven Curtis Chapman
De Bron - Tanja Lagerström
Son Of righteousness - Don Francisco
Be Thou my vision - Audrey Assad
Give thanks - Don Moen
How great Thou art - Susan Boyle
I Am the Bread Of Life - Oslo Gospel Choir
Symfonie - Opwekking
Just a closer walk with Thee - Ronnie Milsap
I belong to You - Twila Paris
We are the body of Christ - Scott Wesley Brown

08:00-09:00
Heer van genade – Opwekking – Opw. 511
Psalm 42: 1, 3 en 5 't Hijgend hert, der jacht ontkomen' – Christelijke Gemengde Zangvereniging 'Asaf' – NH Bundel
Wacht op de Heer (naar Psalm 27) - The Psalm Project
Stromen van zegen - Remco Hakkert & Centre Gospel Choir – Joh. de Heer 57
Ga mij niet voorbij, o Heiland - Christelijke Gemengde Zangvereniging ‘Looft den Heer’ – Joh. de Heer 121
Prijs Hem - Marjolein Keijzer
Gevoelsmens - Martin Brand
Het dorre land zal juichen - Samenzang vanuit de Walburgiskerk – Uit Aller Mond 71
Dag van de Heer - Sela
Herstel mijn eerste liefde - Reni & Elisa Krijgsman
Zingt voor de Heer een nieuw gezang – Christelijk Gemengd Koor ‘Omnia Cum Deo’ – Gez. 225 LvdK
Hij die rustig en stil - Joke Buis – Joh. de Heer 133
Majesteit - Westlands Mannenkoor – Opw. 181

Overdenking van Elsbeth Gruteke

Bij Johannes 3: 1-16

Nikodemus is een belangrijke man, een leider, iemand met aanzien. Een beetje te vergelijken met een politicus of een rechter uit onze tijd, een gerespecteerd iemand. Denk daar maar aan, een Jan Terlouw, een Herman Tjeenk Willink, een Piet-Hein Donner. Zo iemand.

Nikodemus is ook een man met een verlangen, een man met een innerlijk conflict. En nu is hij op weg naar Jezus. ‘Zal ik gaan?’ vraagt hij zich af als hij zijn weg gaat langs slapende honden. ‘Zal ik gaan? Zal een rechter naar de man gaan die vandaag de tafels in de tempel heeft omgegooid?’ Het is nacht, donker, ongezien kan hij op pad gaan. Nikodemus trekt zijn hoed ver over zijn gezicht en beklimt de Olijfberg naar de plek waarvan gezegd werd dat Jezus daar gevonden kan worden. Ook al is Nikodemus een geleerd man met macht dat wil niet zeggen dat hij geen vragen heeft. Vragen over zijn leven, over God, over of en hoe die twee bij elkaar horen. Hij voelt een verlangen waar hij geen woorden aan kan geven. En misschien, misschien, kan die man Jezus die zoveel stof doet opwaaien, hem daarbij helpen Er gaat iets van Jezus uit, iets bijzonders, iets dat aantrekt.

Hij weet trouwens nauwelijks wat hij wil zeggen. Hij vindt Jezus vlak bij de top, waar hij zit bij een klein kampvuur. Nikodemus doet zijn hoed af, wacht en zegt dan op de bedachtzame toon: ‘Rabbi, wij weten dat u een leraar bent, die door God is gezonden. Niemand kan deze tekenen en wonderen doen die u doet, zonder de aanwezigheid van God.’ En dan opeens, weet hij welke woorden hij heeft voor wat er in hem omging, waar hij eerst de vinger nog niet op kon leggen: hij bespeurt in Jezus de aanwezigheid van God. Hij weet veel over God. Hij heeft over God gestudeerd vanaf zijn kindertijd, jaren besteed aan het bestuderen van de Schrift en de rabbijnse wet. Maar hij weet niets van de aanwezigheid van God. Je kan lang studeren en toch niets van God weten. Hij voelt te beschaamd om dat tegen iemand anders te zeggen, in verlegenheid gebracht door zijn verlangen naar God. Hij durft nog niet te geloven dat de God naar wie hij zo verlangt hem op weg gebracht heeft om Jezus te ontmoeten. En nu is hij hier, bij het vuur, bij Jezus.

Het gesprek

Jezus nodigt hem uit om bij het vuur te komen zitten. Ze praten. Is het eigenlijk wel een gesprek? Het klinkt een beetje als een gesprek tussen twee mensen die elkaar niet verstaan. Jezus die spreekt en Nikodemus die niet meer kan doen dan zijn verbazing uitspreken over wat Jezus zegt. Nikodemus begrijpt niet wat Jezus bedoelt. Is het te ingewikkeld, kan hij het niet begrijpen? Of wil hij het niet begrijpen omdat wat Jezus zegt te ver voor hem gaat

Jezus probeert Nikodemus uit te leggen wat het betekent om bij Hem te horen, wat het betekent om uit water en uit Geest geboren te worden

Jezus heeft het over opnieuw geboren worden, dat noemen we ook wel wedergeboorte, waar heeft Jezus het over? Van boven geboren worden, waar Jezus hier over spreekt? Het gaat niet over het precieze moment van geboorte, al is het mooi als je dat na kunt vertellen. Jezus zegt hiertegen Nikodemus dat in een goede familie geboren worden, heel belangrijk in het jodendom, een kind van Abraham zijn, niet het belangrijkste is. Sterker nog, Jezus vertelt dat God een nieuwe familie is begonnen waarin de gewone geboorte niet voldoende is. Je moet opnieuw geboren worden, een tweede keer, van boven staat er. Het initiatief ligt bij God. Met water en met Geest. Water verwijst naar doop die Johannes de Doper toepaste, Jezus doopt met de Geest, het levende water dat van binnen opborrelt. De twee zijn aan elkaar verbonden. Dat is wat er nodig is, zegt Jezus, voor elk mens die bij mij wil horen. Alleen zo kom je in het koninkrijk van God binnen. En nu is dat koninkrijk voor iedereen binnen te treden, niet alleen voor Joden of voor welke groep dan ook die exclusiviteit opeist. De Geest is onderweg en raakt iedereen op haar pad aan, iedereen wordt uitgenodigd.

Tegen elk mens zegt God, ik wil met jou leven, en hij vraagt: wil je bij mij horen? Daar mag je antwoord op geven en als je dat doet word je opnieuw geboren, word je een nieuw mens. Uiterlijk zie je er nog hetzelfde uit maar innerlijk is er dan iets anders geworden Niet dat met een grote toverstaf al je vragen zijn verdwenen, al je twijfels, al je strijd, maar wel dat dat allemaal wordt omvat door Gods liefde. Alles wat er in je leven is gebeurd en nog zal gebeuren, de goede en de kwade dingen, liefde en verdriet, gezondheid en ziekte, leven en dood. Alles wordt omvat door Gods liefde. Er is, vanaf dat moment en dat kan ook langzaam groeien, een relatie is tussen God en jou, een relatie die zich gaat ontwikkelen. Dat is een levenslang proces.

Onbegrip

Nikodemus lijkt Jezus in dit gesprek niet te begrijpen, niet te volgen. We horen niet hoe het gesprek beëindigd wordt maar waarschijnlijk is Nikodemus terug naar huis gelopen met in zijn hoofd een heleboel vragen. Vragen als: wat bedoelt Jezus, moet ik zelf opnieuw geboren worden, maar hoe dan? Wil ik dat eigenlijk wel echt bij Jezus horen? Als ik dat doe wat betekent dat dan voor mijn positie, voor wie ik ben, wat zullen mijn vrienden ervan denken, mijn familie? Hele herkenbare vragen, nog altijd wel. Ook in onze tijd, zeker in onze tijd waarin het niet zo vanzelfsprekend is om te geloven, om Jezus te volgen, om bij een kerk te horen, Dat durft Nikodemus nog niet. jij hebt misschien ook wel grote vragen bij God, bij geloven in Hem. Misschien heb je iets van thuis meegekregen, misschien ook niet, en je loopt tegen vragen aan in je leven. Vragen over jezelf, over wie je bent en waarom je er bent, vragen over ziekte en lijden, vragen over van alles. Je kunt, net als Nikodemus, in het donker weglopen, terugkeren naar het vertrouwde. Of je kunt het erop wagen met Jezus. Zijn woorden horen en ze laten binnenkomen. Gaan nadenken over de betekenis ervan voor jou. Erover praten met iemand, misschien zelfs met God, zo kan het ook.

Vragen

Er is altijd een spanning tussen weten en geloven, verstand versus vertrouwen. Geloven lijkt vooral een daad van vertrouwen en overgave. Iedereen is zo geboren. Een baby, een klein kind kan niet anders dan zich in vertrouwen overgeven aan de zorg van de ouders. Vertrouwen dat God is wie Hij zegt te zijn en doet wat Hij belooft. Ook al begrijp je er niets van. Dat kinderlijke vertrouwen naar zijn ouders, mogen wij ook hebben in God. Het vertrouwen dat Hij betrouwbaar is, dat Hij ons liefheeft, dat Hij onze verlangens en verdriet kent. Dat Hij het goede leven voor ons wil.

Hoe loopt het af met Nikodemus

Dit lijkt het einde van het verhaal. Nikodemus die Jezus hoort, hem niet begrijpt en weer terugkeert naar zijn leven, zonder dat de woorden van Jezus hem gebracht hebben waar hij naar verlangde. Zo eindigt het niet. Als we verder lezen in het Evangelie van Johannes komen we Nikodemus nog twee keer tegen. Een keer neemt hij het op voor Jezus in de vergadering van de farizeeën en Schriftgeleerden. De tweede keer draagt hij, na de dood van Jezus, een mengsel van mirre en aloë, ongeveer honderd pond, om Jezus te balsemen. Een vorstelijk geschenk is dat, het is alsof Nikodemus de koning van de wereld gaat begraven. De man die eens in de nacht tot Jezus kwam, treedt uit het duister tevoorschijn en durft op klaarlichte dag aan de kant van de verliezer te gaan staan. Nikodemus heeft Jezus gehoord in de nacht, hij heeft Zijn woorden meegenomen in zijn hart. Daar hebben ze hun werk gedaan, ze hebben Nikodemus veranderd. Is hij opnieuw geboren, heeft hij nu begrepen met zijn verstand en met zijn hart, wat Jezus daar mee bedoelde? Ik denk het wel. Nu durft Nikodemus in het licht van de dag te laten zien dat hij bij Jezus hoort. Hij is tevoorschijn gekomen. Hier ben ik, Jezus, heeft hij gezegd.

Slot

Vragen en twijfels, verlangen naar vervulling, dat allemaal brengt Nikodemus ertoe om Jezus op te gaan zoeken. In eerste instantie lijkt het een vruchteloos gesprek tussen die twee. Maar later in het leven van Nikodemus zien we dat dit gesprek levens veranderend voor hem is geweest. Ook wij mogen op pad gaan met vragen en twijfels, erover in gesprek gaan. In vertrouwen een stap zetten door je zoontje te laten dopen. God houdt van ons.

In dit gedeelte staat de hele bekende Bijbelvers, Johannes 3:16

‘Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’

God verlangt voor ieder van ons een vervuld leven, een leven waarin je tot bloei kan komen in relatie met Hem, in relatie met je geliefden, in relatie met de wereld waarin we leven. God die ons zijn liefde toont in Jezus, zijn zoon. God die ons zijn Geest schenkt om ons te leiden, te troosten, de weg te wijzen. God, Vader, Zoon en Heilige Geest die zich in liefde naar ons toekeert, en zegt: kom maar. Wil je leven? Kom!