Zondag 8 oktober

06:00-07:00
When will I - Candi Staton
L'amour ca fait chanter la vie - Jean Vallee
You'll never walk alone - Susan Boyle
Send one your love - Stevie Wonder
Hart en ziel - Barbara Lok
Walk down this mountain - Bebo Norman
Land of hope and glory - Nana Mouskouri
You are my refuge - Matthew Ward
Sacris solemnis - Half A Mile
Thuis - Reni & Elisa
You raise me up - Celtic Woman
Whispering hope - Jim Reeves
Simple things - Solveig Leithaug
Red moon - Dan Wheeler
All of me - Pam Thum

07:00-08:00
There is a river - Michael English
My soul desire - Deniece Williams
Without You - Floodgate
Ik ben op weg - Kinga Ban
Love won't let me - Phil Driscoll
Shout to the Lord - Darlene Zschech
Take me back - Randy Stonehill
Wij buigen neer - Opwekking
Speak o Lord - Andy Bromley
Trust His heart - Cynthia Clawson & Wayne Watson
Sacrifice of praise - Don Moen & Lenny LeBlanc
Mansion builder - 2nd Chapter of Acts
Dreams I dream for You - Avalon

08:00-09:00
Aan Uw voeten, Heer - Women in Worship – Opw. 642
Psalm 118: 1, 7 en 14 ‘Laat ieder 's Heren goedheid loven’ - Koor & Samenzang – NH Bundel
Kom, o Bron van zegeningen – Opwekking – Opw. 653
Heer wijs mij Uw weg - Tenira Sturm – Opw. 687
Een vaste burcht is onze God – Christelijke Gemengde Zangvereniging 'Asaf' – Joh. de Heer 413
God van Leven - Sela
Zullen we ruilen - Talitha Nawijn
Beveel gerust uw wegen - Christelijk Gemengd Koor ‘Omnia Cum Deo’ – Gez. 427 LvdM
Daar ruist langs de wolken - Marcel McArthur & Zanggroep – Joh. de Heer 33
The Lord bless you and keep you - Sharon Kips
Wij knielen voor uw zetel neer - Holland Koor – Gez. 73 NH Bundel
U mag erbij - LEV
Heel mijn hart - Gezina van den Bos & Rebekka Sahertian
Majesteit - Westlands Mannenkoor – Opw. 181

Overdenking van Elsbeth Gruteke

Bij Numeri 10, 29-36

Toen ik een jaar of 7, 8 was werd ik door mijn vriendinnetje Linda uitgenodigd om mee te gaan naar een kinderkamp van Kaleb, een christelijk kinderkamp, terwijl ik zelf uit een ongelovig gezin kwam. ‘Ga mee!’ zei zij, en zeiden haar ouders, en ik ging mee, en ik hoorde over de Here Jezus, over God, ik leerde liedjes over Hem, we deden spellen en ik was omringd door allemaal kinderen uit gelovige gezinnen. Dat was een nieuwe ervaring. Er werd een zaadje geplant, er werd bij mij een verlangen aangewakkerd om meer te weten van God, een verlangen dat nooit meer is weggegaan. En hoewel ik nog weinig wist en nog heel veel te leren had, was dat het begin van een leven met God.
Op latere momenten in mijn leven hoorde ik dat vaker: ‘Ga mee!’ Het werd uitgesproken door mensen die mij uitnodigen op de weg van het christelijk geloof. Dat klinkt heel plechtig. Wat ik bedoel is dat ze me soms uitnodigen voor een leuke activiteit, of me stimuleerden om de Bijbel te leren lezen en te bidden. Ga mee zeg je eigenlijk ook al tegen iemand door aandacht voor hem of haar te hebben. Dat ervoer ik op zo’n moment. Het waren stuk voor stuk mensen die me iets lieten zien van wie God is, wie Jezus is, van wat het betekent om bij Hem te horen. Later op mijn geloofsweg leerde ik ook verstaan dat het Jezus zelf is die dat tegen mij zegt. ‘Ga mee!’ Zegt Hij, ‘ga mee en leer mij kennen, steeds meer, steeds dieper’. Dat zegt Hij tegen ieder van ons, dat is zeker niet voorbehouden aan dominees. Ga mee! Met Mij.

Mozes
‘Ga mee’, zegt Mozes tegen zijn zwager.
Mozes nodigt zijn zwager uit om mee te komen. Hij is is geen afstammeling van Israël. Het was niet vanzelfsprekend dat deze man (en zijn familie) mee zou gaan met Mozes. Toch nodigt Mozes hem uit en laat hem delen in de voorspoed voor Israël: vanuit de overtuiging van zegen voor Israël die meteen voor anderen is. Gods trouw en liefde, Gods beloften zijn voor iedereen, dat laat Mozes daarmee zien. We mogen Gods trouw en liefde dan ook niet alleen voor onszelf houden, veilig binnen de kerk. We worden opgeroepen om net als Mozes naar buiten te kijken, naar buiten de eigen vertrouwde kring.
Chobab bedankt. Hij gaat liever terug naar zijn geboorteland. Ook wel herkenbaar wat Chobab doet. Als je zo’n uitnodiging hoort, Ga mee, dan is dat ook best spannend. Waar ga je uitkomen? Wat staat je te wachten. Hoe verleidelijk is het dan om te kiezen voor het vertrouwde, voor wat je al kent, waar je de weg weet. Naar onbekend land gaan vergt ook wel moed en doorzettingsvermogen. Misschien is het wel niet meteen leuk, moet je wennen. Maar als je altijd in het vertrouwde blijft komt je ook niet verder, zul je nooit iets nieuws ervaren en ontdekt je misschien wel nooit wat God voor je heeft bedacht, waar Hij je naar toe wil leiden. Dus moed!
Mozes laat het er niet bij zitten, hij probeert het nog een keer. Hij spreekt Chobab aan op zijn talent om hen door de woestijn te leiden. Hij heeft hem nodig. Het lijkt erop dat Mozes er een tactische deal van maakt. Wist Mozes zelf de weg niet door het gebied waar hij 40 jaar doorheen gelopen had met zijn kudde? En wees God hen niet de weg? Natuurlijk wel, overdag met een wolkkolom, in de avond en nacht met vuur. Bovendien reist de Ark met het volk Israël, de plaats waar God woont. God is dus altijd bij hen. En om de weg te weten heeft Mozes Chobab niet nodig. En toch ook weer wel. Dat heeft alles te maken dat je alleen samen de weg kunt vinden door de woestijn, door het leven. Daarom is Chobab nodig, niet omdat God er niet is maar omdat Chobab een waardevol lid van de gemeenschap is. Net zoals wij elkaar nodig hebben en verdrietig worden als er leden weggaan, niet langer met ons meereizen, zo is Chobab nodig voor de gemeenschap die door de woestijn trekt. Dat zegt Mozes, dat laat hij merken. Hij durft ook kwetsbaar te zijn als hij dit zegt. ‘Ik, Mozes, heb jou Chobab, nodig.’! Uit deze tekst is niet duidelijk, of zwager Chobab daarna besluit mee te gaan; deze suggestie wordt gewekt omdat er geen tegenwerping meer komt. Kennelijk wel, want in Richteren 4:11 komt Chobabs naam terug.
God gaat voor
Na dit korte gesprek tussen Mozes en Chorab wordt duidelijk dat God de leiding heeft. We worden soms zo opgeslokt door onze eigen zorgen, door geregeld en gedoe, misschien ook wel door lijden en strijd, dat we soms vergeten wie de échte leiding heeft. Het is zelfs zo, dat God drie dagen het volk voorgaat. Dat wil zeggen, dat Hij niet zomaar voorsorteert op de dingen die gaan gebeuren, maar overziet en bestuurt, wat er gaat gebeuren. Bij Hem zijn we, net als het volk Israël, in veilige handen!

Leven wij ‘nog’ uit de belofte? Of geloven we het wel? Worden we er niet meer warm of koud van? Dat zou echt jammer zijn. We krijgen beloften van God, waarop we mogen vertrouwen! Zelfs in de meest uitzichtloze situaties moeten we die niet vergeten. Want God vergeet ons niet. Durven wij koersen op de bestemming, die God voor ons heeft? Ook als dit betekent, dat onze weg daarmee onderscheiden is van anderen? Zijn we bang geworden voor dat onderscheid? We kunnen denken, dat we de ander een plezier doen door zelf niet te uitgesproken te zijn over ons geloof. Maar als wij het medicijn tegen wanhoop en het verdwalen van de ziel niet bieden, wie zal het dan doen? Hoe smaakt zout, als het zijn smaak verliest? En hoezeer klinkt hierin ook de uitnodiging om het goede van God niet alleen voor onszelf te houden. Of als dat een stap te ver gaat om echt zelf te gaan ervaren wie God is. Voor je kunt uitdelen moet je eerst zelf ontvangen, mag je eerst zelf ontvangen. Hoe dan? Door het heel eenvoudig aan Jezus te vragen: ‘Heer, hier ben ik, wilt U mij laten zien hoe ik mijzelf helemaal aan U kan toevertrouwen? Help mij om U te leren kennen, om te zien hoe U in mijn leven voorop gaat. Uiteindelijk is het Gods stem, die roept en worden we in de eerste plaats zelf geroepen. Wij mogen die stem vertolken naar anderen.

Talent
Mozes spreekt zijn zwager Chobab aan op zijn talent, Chobab weet de weg in de woestijn. En ook jij, ook u wordt aangesproken op het talent dat je hebt. En echt ieder van jullie heeft een talent.
Probeer ook eens andersom te denken. Met welke talenten gaan wij op pad en worden wij uitgenodigd om mee te gaan met mensen, die Jezus niet kennen? Moeten we niet laten net zien dat we er voor willen kiezen om mee te gaan, om te proberen niet in kritiek te blijven steken, om onze eigen talenten en dat van de anderen te zien en te eren. Om samen een gemeenschap te vormen, een gemeenschap van mensen die achter Jezus aangaan en die vervolgens de wereld in gaan. En dat betekent niet dat we allemaal op het vliegtuig naar China hoeven te stappen maar gewoon getuigen van de het geloof, de hoop en de liefde die in ons is, op de plaats waar we nu zijn.

God gaat voor
Bij Jezus Christus ontdekken we ook, dat de geloofsweg niet altijd de kortste en makkelijkste is. Maar dat die weg wel uitkomt in het nieuwe leven, door Zijn Opstanding. De Heilige Geest is daarbij een helper. Willen wij die belofte delen en onze toekomst delen? Dat is een lastige opdracht maar het is ook de opdracht die Jezus ons geeft. ‘Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn discipelen’ zet hij tegen zijn leerlingen. Doop hen en leer hen over mij’ En zegt Hij daarbij: ‘En houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen tot aan de voltooiing van deze wereld.’ Wat een belofte! Denken we vanuit die zegen en talenten? Of vanuit tekort? Ga mee is niet alleen gaan maar ook doen, het is ook ‘doe mee’. Doe mee in de relatie die God met jou wil onderhouden, doe mee in de gemeenschap van gelovigen, wie je ook bent, jong, oud, sterk in je geloof of struikelend en twijfelend. Alleen samen kunnen we de opdracht die Jezus geeft vervullen.

Ga mee, zegt Mozes tegen Chobab. Ga mee, zegt Jezus tegen ons. Ga mee, samen getuigen van geloof, hoop en liefde!