Zondag 17 september

06:00-07:00
Let it be - The Beatles
Don't it make my brown eyes blue - Crystal Gale
Give me strength - Eric Clapton
Together again - Emmylou Harris
Bright eyes - Art Garfunkel
Put your hand in the hand - Ocean
Sail into tomorrow - Olivia Newton John
Fly fly fly - Larry Norman
I'm born again - Boney M.
I wish you Jesus - Scott Wesley Brown
Which way the wind blows - 2nd Chapter of Acts
All that I need is you - Amy Grant
Lay your burden down - Chuck Girard
Coat of many colors - Dolly Parton
Si on chantait - Julien Clerc

07:00-08:00
Dance children dance - Leon Patillo
You light up my life - Debby Boone
The Comforter - Edwin Hawkins & The Edwin Hawkin Singers
Making melody in my heart - Honeytree
Amazing grace - Johnny Cash
Jesus is my sunshine - Christine Wyrtzen
He touched me - Elvis Presley
The day He wore my crown - Sandi Patty
How can they live without Jesus - Keith Green
He gives us all His love - Wanda Jackson
Someone above - Glen Campbell
Our God reigns - Evie Tornquist
Your love broke through - Phil Keaggy
Hallelujah, praise, Selah - The Continentals
Why me - Cliff Richard
Down to the river to pray - Sandy Posey
In your eyes - Adrian Snell

08:00-09:00
Hij is hier – Opwekking – Opw. 679
Psalm 65: 1, 2 en 3 ‘De lofzang klimt uit Sions zalen’ – Christelijk Gemengd Koor 'Deo Juvante' – NH Bundel
Waar vriendschap en liefde zijn - Sela
Altijd - Joke Buis
Groot is uw trouw, o Heer - Deo Juvante – Joh. de Heer 149
Kom tot de Vader - Remco Hakkert & Centre Gospel Choir – Opw. 599
Jezus ik wil zingen - The Fruits
Het dorre land zal juichen - Samenzang Walburgiskerk – UAM 107
Wacht op de Heer (naar Psalm 27) - The Psalm Project
Mijn Koning - Lars Gerfen
Rond het licht dat leven doet - Samenzang NZ – NLB 287
Voor alles is een tijd - LEV
Behoed uw kerk, zet uit, o God, haar palen - Chr. Mannenkoor ''t Harde' – NLB 312/Joh. de Heer 544
Zing, als God je lief is - Psalmen voor nu

Overdenking van Geralda Rohaan

Het toiletgebouw.

Als je houdt van kamperen zoals wij, dan kun je niet zonder: het toiletgebouw.
Deze zomer troffen we het, we hadden een camping geboekt maar wisten niet waar we terecht zouden komen. En ja hoor we stonden er recht tegenover. Niet echt een goede plek zou je denken. Last van klapperende deuren van de wc in de nacht, flipfloppende mensen die langskomen en, die, nieuwsgierig als ze zijn, telkens bij ons naar binnen kijken.
Dat is een opvallend iets. Mensen die langslopen, kijken ook naar ons hoe we voor de caravan en tent zitten. Sommigen knikken heel welwillend, anderen kijken maar zeggen niets.
En als ik iets erg vind, dan is het dat. Mensen die je recht aankijken, die ik dan groet en die niets terugzeggen.
Ik vind dat zo vreemd he. Elke keer als dat gebeurt, wind ik me een beetje op. Kijk dan niet of groet gewoon. Je kan dan niet zeggen namelijk: ik heb je niet gezien. Je hebt me wel gezien maar groet niet op mijn groet…
Als iemand me uit kan leggen waarom mensen dat doen, graag! Hoe moeilijk kan het zijn? Ik moet concluderen dat het voor een heel aantal mensen toch heel moeilijk is. Om iets liefdevols over hun lippen te laten rollen naar een vreemde die je wel bekijkt, nieuwsgierig als je bent…

Een toiletgebouw is vaak ook de plaats waar je de afwas kunt doen. Zo ook in dit geval. Wij treffen het. We hebben vol zicht op de afwasplek. En dáár gebeurt HET.
De afwasplek is niet zo groot. Er zijn drie plekken naast elkaar met een afdruiprek erboven waar je je afwas moet laten afdruipen. Als je het geluk hebt als gezin met zijn tweeën af te drogen, sta je erg op elkaar gepakt.
Afwassen is noodzakelijk op een camping. Goede hygiëne voorkomt ziekte is me altijd geleerd. Dus goed afwasmiddel en heet afwassen! Op deze camping staan ook veel grote campers. Je ziet ze steeds meer. Die hebben hun eigen afwasplek en wc, dus in principe hoeven ze niet op deze plek te zijn. Maar, ze zijn er wel! Omdat samen afwassen zoveel leuker is.

De afwasplaats van de camping is de ontmoetingsplek van de camping. Als je om een praatje verlegen bent, ga afwassen! Je hoeft elkaar niet aan te kijken maar kunt met iets bezig zijn en ondertussen praten. Over wat je beleefd hebt die dag, over uitjes in de omgeving of over waar je vandaan komt en wat je doet. En als je een beetje geluk hebt, dan wordt het gezellig bij de afwasplek en wandel je samen naar je eigen tent terug, of je besluit even koffie bij elkaar te komen drinken. Kan zo maar. Alles vloeit voort uit een simpele ontmoetingsplek! Het grappige is dat HET gebeurt zonder veel voorwaarden. Nou ja, je hebt er water en een afdruiprek voor nodig. De rest gaat vanzelf.
En de ontmoetingen die ‘vanzelf’ gaan, zijn vaak de leukste. De onverwachte ontmoetingen, waar je je ineens verbonden voelt met wildvreemde mensen. Ze prikkelen je nieuwsgierigheid, ze brengen leven! En soms heb je in de ontmoeting met de ander ook nog eens een ontmoeting met God. Als je hart geraakt wordt door het hart van de ander en er een soort ruimte ontstaat waar God als derde aanwezige bij is. Bijzondere momenten zijn dat altijd. Als het horizontale leven het verticale leven raakt.
Dat begint wel, met elkaar zien. Echt zien. Reageren op de ander. Dus niet elkaar in de ogen kijken maar niet groeten… Daar gebeurt niets. Alleen maar ergernis.
In de bijbel staat een tekst die mij na aan het hart ligt: Hij staat in Filippenzen 4:5 Laat iedereen u kennen als vriendelijke mensen. De Heer is nabij.
Vriendelijkheid is een hartgesteldheid. Als er vriendelijkheid in je hart zit, straal je dat ook uit. Dan groet je elkaar en met die vriendelijke groet raak je het hart van de ander eigenlijk even aan. En misschien mag je wel zeggen dat met dat dát gebeurt, er ook even iets van God te zien is.
Het horizontale en verticale horen bij elkaar. Niet voor niets is het symbool van het christelijke geloof een kruis.
Uiteraard omdat de Heer van de kerk gekruisigd werd aan een kruis en ook weer opstond. Maar ook omdat het zo mooi laat zien dat beiden er zijn. De horizontale en verticale verbinding. Ze zijn met elkaar verbonden en ze kunnen niet zonder elkaar. Het kruis getuigd daar eigenlijk van. Als je met God leeft, kan het niet anders zijn dan dat je je ook richt op je medemens. Dat je hart vriendelijk wordt naar een ieder die op je pad komt. En als je de ander ontmoet mag je je realiseren dat in die ander ook iets van God te ontmoeten valt. En als harten elkaar raken en openheid ontstaat, en die derde er dus ook kan zijn, bevindt je je in het hart van het kruis als het ware.

Na een paar dagen beginnen de mensen die eerst niet groetten, terwijl ik wel groette, toch ook te reageren. Met een knikje of het opsteken van een hand.
Waar een klein beetje vriendelijkheid dus toe kan leiden…het is niet heel moeilijk om iets van God te delen met de ander. Begin maar eens met gewoon vriendelijk te zijn…