Zondag 9 april

06:00-07:00
Yes He Lives
- Cliff Richard

God Who Saves
- Caedmon's Call

Less of me -
Glen Campbell
The cross that bears His name
- Cheri Keaggy
 

Dankbaar Hart
- Lars Gerfen
Grace Flows Down
- Sandi Patty & Jenn Helvering

Above all powers
- Jarrod Cooper

Surely goodness and mercy -
Ashley Cleveland

Jesus is the answer
- Michael W. Smith
Mijn Verlosser leeft
- Talitha Nawijn

The Sweet Love Of Jesus -
Andrae Crouch And The Disciples
I Will Arise And Go To Jesus
- Ruut Sallinen

Miracle of mercy
- Steven Curtis Chapman
Power To Redeem
- Lauren Daigle & All Sons & Daughters


07:00-08:00
Because He lives
- The Bill Gaither Trio
Holy is the Lamb
- Oleta Adams

Seven kinds of grace
- Dan Wheeler
Salvation belongs to our God
- Crystal Lewis

100 %
- Gerald Troost & Miranda Companjen

There Is A Redeemer
- The Sonflowerz
Only Jesus -
Adrian Snell

I will choose Christ -
Kathy Troccoli

My Jesus, I Love Thee
- Guy Penrod
Jezus leeft in eeuwigheid -
Opwekking

Amazing grace
- Il Divo

For God So Loved
- Brian Free & Assurance

Lift Up The Lord
- Sandi Patty


08:00-09:00
Mijn Redder
- Opwekking & Marcel Zimmer
Psalm 21: O Heer de Koning is verheugd
- Hollandkoor
Wat een grote liefde
- Sela
Belofte van de eeuwen -
LEV

U zij de glorie
- Chr. Groot Gem. Koor Stadskanaal
Al de weg leidt mij mijn Heiland
- Joke Buis 

Daar is kracht in het bloed
- Koor & Band Opwekking
Christus onze Heer, verrees
- Samenzang 

U Redde Mij
- Bouw Uw Troon

Daar juicht een toon
- Noordermannenkoor & Klaas Jan Mulder
Zie, Het Morgenlicht, Het Graf Is Leeg -
Continental Voices

Lof zij de Heer
- The Credo Singers

Halleluja, Jezus Christus Leeft
- Opwekking
Machtig God, sterke Rots
- Chr. Gem. Koor 'De Zeeklank'
Kom, Volk Van De Verrezen Heer
- Remco Hakkert


Overdenking van Elsbeth Gruteke.

Pasen, bij Johannes 20, 1-18

De Heer is waarlijk opgestaan!

Heb je wel eens een wonder meegemaakt? Iets dat eigenlijk niet kan, dat tegen de verwachtingen of de natuurwetten ingaat, maar dat toch gebeurde? Wat was je reactie toen? Ongeloof, verwondering, blijdschap, angst, hoop, of een combinatie. Vandaag vieren we zo’n wonder met elkaar; de opstanding van Jezus uit de dood. Een mens opgestaan uit de dood. Misschien wel het grootste wonder dat je kunt meemaken.

Zien

Het is de eerste dag van de week, Jezus ligt in het graf. Denk aan hoe de discipelen eraan toe zijn na de kruisiging van Jezus. Alle hoop verloren, terneergeslagen. Geen licht meer, geen zicht meer op iets beters. Een wanhoop had zich van hen meester gemaakt. Het is nog donker, de duisternis van de ineengestorte dromen en perspectieven, van verlamming en apathie, van dood en ontreddering. Misschien wel herkenbaar voor ons, als we een verlies lijden omdat er een geliefd mens sterft, als we iets niet krijgen waar we zo naar verlangen, als het donker is en er geen enkel licht meer lijkt te zijn. Zo voelt het.

Met dat gevoel gaan de discipelen en de vrouwen naar het graf in de tuin. Om te treuren. Misschien wel om met elkaar te praten over hoe het was toen Jezus er nog was, over de hoop die ze toen hadden maar nu niet meer, herinneringen ophalend. Maria en de discipelen gaan er waarschijnlijk niet van uit dat Jezus zelf na drie dagen op zal staan, zoals hij had gezegd. Dat zien ze als iets van de toekomst, als iets wat je niet al te letterlijk moet nemen. Het is ook een ongelooflijk iets, een dood mens dat opstaat uit de dood. Hoe kan je dat nou geloven? Nog steeds is het voor veel mensen, en vast ook voor velen van ons, niet te bevatten, niet te geloven, onwerkelijk, een opstanding uit de dood? Dat gevoel hebben Maria en de discipelen op die mooie, stralende ochtend, als zij naar het graf in de tuin gaan. Een mooi verhaal van Jezus maar de werkelijkheid is anders. Die tuin is daar nog wel iets bijzonders mee, een verwijzing naar de eerste tuin, de Tuin van Eden, en nu is er weer een tuin, een nieuwe tuin? Staat er dan toch iets bijzonders te gebeuren?

Het is niet zo gek dat Maria, als ze eenmaal bij het graf is gekomen en ziet dat de steen die ervoor stond is weggerold, uitgaat van diefstal van het lichaam van Jezus. Het kwam vaker voor dat er graven leeggeroofd werden. Petrus, en de andere leerling, rennen naar het graf, alsof ze er een soort wedstrijdje van maken. Vreemd genoeg gaat de andere leerling niet naar binnen maar wacht hij op Petrus. Petrus gaat naar binnen, we kennen hem als daadkrachtig. Het moet vast gek geweest zijn om zo het graf in te stappen. Hoe zal Petrus zich gevoeld hebben, hij ziet de doeken die om Jezus lichaam waren gewikkeld, ze liggen daar. Ook de doek die op Jezus gezicht had gelegen. Bizar, ontzagwekkend, vreemd? Dat soort gevoelens, zou Petrus al iets aangevoeld hebben van wat er werkelijke gaande is? Hij heeft al eerder wonderlijke dingen met Jezus meegemaakt.

Voor de andere discipel gaat het anders, hij ziet het lege graf en gelooft. Zien en geloven. Deze discipel ziet de doeken en begrijpt de betekenis ervan. Welke reactie past er bij jou als het gaat om de dingen van God. Ben je met stomheid geslagen als God iets laat zien, begrijp je er niets van, overrompelt het je? Of zie je en begrijp je wat je ziet. Zo klinkt het bijna als Cruijff met zijn wijsheden. Vaak zitten we in de eerste reactie, die van Petrus, we zien iets maar begrijpen niet wat we zien. We worden tegengehouden door ons ongeloof, ons niet weten, ons verstand misschien, het kan van alles zijn. Zien en niet weten wat je ziet. Aan de andere discipel zien we dat er ook een andere mogelijkheid is. Zien en begrijpen. Iets verderop in het verhaal zien we hoe dat bij Maria van Magdala gaat.

Dan gaan de beide discipelen weer weg. We horen niet dat ze anderen vertellen wat ze hebben meegemaakt bij het graf. Dat is ook niet zo raar. Dit is een verhaal dat niet zo makkelijk ontvangen wordt. Dat houd je misschien maar liever voor jezelf. Stel je voor, je vertelt dat Jezus is opgestaan uit de dood. Dan kijken mensen je vreemd aan. Beetje raar geworden, misschien, is dan wel de mildste reactie die je kunt krijgen. Nee, dan houd je liever je mond.

Maria van Magdala

De discipelen gaan terug naar de stad, Maria van Magdala blijft achter bij het graf. De rust keert weer. Het drukke geren, de onrust van de twee discipelen verdwijnt met hen, richting Jeruzalem. Het wordt weer stil in de tuin, de vogels zijn weer hoorbaar. Daar staat Maria, intens verdrietig, een beetje in de war door wat er net gebeurd is. Waar is het lichaam van haar geliefde Jezus? Maria stapt het graf is. Zij ziet niet de lijkdoeken maar twee engelen. Het teken dat hemelse krachten aan het werk zijn. Niet dieven zijn hier aan het werk geweest maar God. Begrijpt Maria dat meteen? Dat horen we niet.

Maria lijkt niet erg te schrikken van de engelen en als ze haar vragen waarom ze huilt geeft ze een duidelijk antwoord. Dan draait ze zich om en ziet ze dat er nog iemand aanwezig is.

Ook deze, onbekende, vraagt haar waarom ze huilt. Waarom herkent Maria Jezus niet? Ziet hij er na de opstanding zo anders uit? Dat kan het zijn. En dat gebeurt vaker na de opstanding, dat pas als Jezus zich bekend maakt de mensen zien dat Hij het is. Denk aan de Emmaüsgangers. En zo is het ook vaak voor ons, we zien Jezus pas als Hij zich aan ons bekend maakt. Dat klinkt misschien als iets uitzonderlijks maar het gebeurt vaker dan je denkt. Dat je opeens denkt, wat ik nu zie dat is iets van God, iets van Jezus.

Maria herkent Jezus pas als hij haar naam uitspreekt. Maria, zegt hij, dan gaan haar ogen open en ziet zij Jezus van wie zij zoveel houdt. Maria wordt bij haar naam genoemd. Dat is zo ontroerend, je wordt bij je naam geroepen, je wordt gezien, gekend, is dat niet wat ieder mens verlangt. Het mooiste stukje uit de Bijbel wordt dit wel genoemd. Er is iemand die je naam kent, die Maria’s naam kent, die jouw, die uw naam kent, jouw naam wordt uitgesproken door God. En hoe reageer je dan? Alle liefde, geloof en vreugde welt in Maria op en hoor je in de manier waarop zij Rabboeni, meester, zegt. Maria heeft haar Heer gezien, zij ziet en begrijpt. De relatie waarvan zij dacht dat die voor altijd verloren was is teruggevonden, een relatie die nu nog dieper gaat dan eerst.

Maria knielt neer voor Jezus en pakt zijn voeten vast, als teken van aanbidding. Dat is niet de bedoeling. Zij krijgt van Jezus de opdracht om over deopstanding te vertellen. Niet alleen dat, ook dat Jezus teruggaat naar de vader en dat die vader voortaan ook hun vader is en dat God ook hun God is. Dat is een helemaal informatie in een paar zinnen. Voortaan zijn de volgelingen van Jezus kinderen van God net zoals Jezus zelf dat is. Een tekst die laat zien dat de discipelen, en wij, kinderen van God genoemd mogen worden. Wat een prachtige boodschap krijgt Maria zo mee. De opgestane Heer die gekozen heeft om naar ons toe te komen, die ons redt door zijn leven, dood en opstanding en hemelvaart maakt ons tot dochters en zonen van de vader, tot het volk van God. Halleluja!

Met die boodschap gaat Maria op weg, ‘Ik heb de Heer gezien’ zegt zij. Daar begint haar verhaal mee: “Ik heb de Heer gezien’ en wat er toen gebeurde….

Toepassing

We horen vanochtend over mensen die ons lieten ons zien hoe je kunt reageren op het wonder van Pasen, op de opstanding van Jezus. Petrus, de andere discipel en Maria van Magdala, allemaal kunnen zij zeggen: ‘Ik heb de Heer gezien.’ Dat is een uitnodiging aan ons….

De vader van Jezus is onze vader geworden, de God van Jezus is onze God geworden. Dat is wat we mogen zien als we het lege graf zien, de tuinman, de Heer. Dat is de liefde die doorgaat, de liefde die mensen in beweging zet. De liefde die ons aanraakt en op pad zet. Pasen is in beweging gezet worden…… Dat is zeggen: ‘Ik heb de opgestande Heer gezien’ en mijn leven is voorgoed verandert. Ik heb de Heer gezien en zijn liefde die mij in beweging zet. Zijn liefde die ons maakt tot opstandingsmensen die weet hebben van een liefde sterker dan de dood, van een God die oneindig liefdevol naar ons toekomt en die ons bij onze naam noemt. En dan mag je zeggen: ‘Ik heb de Heer gezien.’!