15 sept: Bidden voor de overheid

Muzieklijst

1) Geef, Heer de Koning Uwe rechten, Psalm 72: 1, 6 en 11

2) Dierb’re Heiland, mijn Verlosser, Joh. de Heer 43

3) Geef ons vrede, geen bundel

4) Door goede machten trouw en stil omgeven, LvdK Lied 398: 1,2,3,4 en 7

5) Veilig in Jezus armen, Joh. de Heer 523

6) Jezus zal heersen waar de zon, LvdK Gez. 281

7) O Heer de Koning is verheugd, Ned. Herv. Bundel Psalm 21: 1, 5 en 13

8) Koning Jezus, wij verhogen U, Opw. 401

9) Geef mij een geloof, zo vast, zo sterk, Joh. de Heer 484

10)’k Heb geloofd en daarom zing ik, Joh. de Heer 543

11)Prijs mijn ziel de Hemelkoning. Ned. Herv. Bundel Gez. 147

Meditatietekst

Aanstaande dinsdag is het Prinsjesdag, de opening van de Staten-Generaal. Dé gelegenheid waarbij politici zich laten horen en waarbij de plannen voor volgend jaar, ook al zijn ze soms al uitgelekt, uiteengezet worden. Prinsjesdag is een goede aanleiding om nog eens stil te staan bij wat onze taak als christenen is ten opzichte van de overheid.

De hoofdlijnen van de Bijbel daarin is natuurlijk: dat wij zullen bidden voor de overheid en voor allen die over ons geplaatst zijn. Bijvoorbeeld zoals in 1 Timotheus 2 staat: ​”Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken. Bid voor alle koningen en gezagsdragers, opdat we rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid.”

We leren in de Bijbel niet alleen te bidden voor een christelijke regering of zelfs voor een christelijke regering naar onze eigen smaak. Dat is ons nergens beloofd, de eerste gemeente had het zelfs te doen met een Romeinse overheid en met een keizer die christenen vervolgde. Toch is de overheid een instelling van God, omdat die nodig is tegen chaos en geweld. En de taak van de gemeente is om voor hen te bidden.

Het afgelopen jaar heb ik enkele christelijke politici eens gevolgd in de media en vooral op de social media. Ik raakte verbijsterd over wat deze mensen over zich heen gegoten krijgen aan bagger en boosheid. Als we het ergens niet mee eens zijn dan is dan uiten we dat meteen op een verwoestende wijze en zonder terughoudendheid. Ook christenen zag ik vanuit hun hoogstaande principes soms even keihard reageren als alle andere mensen. Dan is het goed om vandaag nog eens terug te keren bij de hoofdzaak: we hebben te bidden voor de overheid.

Graag lees ik met u een gedeelte uit Psalm 72, de Psalm die je wel zo'n beetje het Hooglied van de overheid zou kunnen noemen.

​¹ Van Salomo.

Geef, o God, uw wetten aan de koning,

uw gerechtigheid aan de koningszoon.

² Moge hij uw volk rechtvaardig besturen,

uw arme volk naar recht en wet.

³ Mogen de bergen vrede brengen aan het volk

en de heuvels gerechtigheid.

⁴ Moge hij recht doen aan de zwakken,

redding bieden aan de armen,

maar de onderdrukker neerslaan.

⁵ Moge hij leven zolang de zon bestaat,

zolang de maan zal schijnen,

van geslacht op geslacht.

⁶ Moge hij zijn als regen die valt op kale akkers,

als buien die de aarde doordrenken.

⁷ Moge in zijn dagen de rechtvaardige bloeien,

de vrede wereldwijd zijn tot de maan niet meer bestaat.

⁸ Moge hij heersen van zee tot zee,

van de Grote Rivier tot de einden der aarde.

Als er boven deze Psalm staat “van Salomo”, dan betekent dat niet per se dat het een psalm is die Salomo geschreven heeft, maar dat het ideaalbeeld van Salomo aan iedere volgende koning voorgehouden wordt als de ultieme troonrede. Salomo, de koning die toen hij mocht kiezen voor rijkdom of macht of een lang leven, allereerst bad om wijsheid – dat hij een wijs hart mocht ontvangen. Wijsheid is ook voor ons het allereerste wat je iedere overheidspersoon toe bidt. Wat moeten ze soms een salomonsoordeel vellen in moeilijke situaties waar iedereen zijn mening over klaar heeft.

Wat hebben wij hier mee te doen, met deze psalm? Je kunt hem niet rechtstreeks vertalen in een verkiezingsprogramma of zo. Maar we hebben hier wel de hoofdlijnen waar het altijd om gaat, waar we onszelf op moeten toetsen en wat ook bepaalt waar we God om zullen bidden bij ons gebed voor de overheid. Het gaat dan bovenal over vrede en gerechtigheid.

Mogen de bergen vrede brengen aan het volk

en de heuvels gerechtigheid.

Moge hij recht doen aan de zwakken,

redding bieden aan de armen,

maar de onderdrukker neerslaan.

Kijk, dat is de eerste taak van een overheid. Zonder een overheid en een rechtsstaat heerst er nu eenmaal een andere wet, namelijk de wet van de jungle: dan wint altijd de rijkste het, de machtigste en de miljardair. De rechten van de sterkste en die van de rijke spreken in deze wereld vanzelf, daar heb je geen overheid voor nodig. Maar het recht der armen, het recht van degenen die verdrukt worden – daarvoor op te komen dat is de primaire taak van elke overheid. Als je voor de overheid bidt dan is dat niet dat je hen naar de mond praat en het is ook niet dat je vroom alles zegent wat ze doen, maar het is dat je de wet van God hoger vindt dan de wet van de jungle en dat je bidt dat die wet van God – in alle voorlopigheid – hier nagevolgd wordt.

Wat we hier leren zingen met deze Psalm, dat is overigens wel een maatje te groot voor een aardse koning en voor menselijke politiek. Een eeuwige vrede en een wereldwijd recht, dat redden wij niet. Je hoort in de Psalm dan ook de verwachting van de grote Zoon van David, van Hem die meer is dan Salomo – koning Jezus dus. Alleen van Hem valt te zingen dat zijn naam voor eeuwig zal bestaan, dat Hij zal voortleven zolang de zon zal schijnen.

En toch, toch mogen we God op onze blote knietjes danken dat we hier leven in een land waar een vangnet is voor de armen, waar onderwijs en gezondheidszorg toegankelijk zijn voor iedereen. Kijk, met dat de plannen van Prinsjesdag uitlekken hoor je al weer klachten over wat er ontbreekt. En die klachten kunnen best terecht zijn. Intussen is de halve wereld jaloers op de vrede en veiligheid die we hier kennen. Dat is een enorme rijkdom en dat schept ook grote verplichtingen want wie veel ontvangen heeft, van hem zal ook veel gevraagd worden.

Ik hoop dat de regering zich deze week omringd mag weten door christenen die danken én bidden. En die de overheid steunen wanneer ze doet waarvoor ze geroepen is: vrede brengen aan het volk en redding bieden aan de armen.