Zondag 22 mei 2022

06:00-07:00
When Will I – Candi Staton
L’amour Ca Fait Chanter La Vie – Jean Vallee
You’ll Never Walk Alone – Susan Boyle
The Family Tree - Venice
Hart En Ziel – Barbara Lok
Walk Down This Mountain – Bebo Norman
Land Of Hope And Glory – Nana Mouskouri
You Are My Refuge – Matthew Ward
Sacris Solemnis – Half A Mile
Thuis – Reni & Elisa
You Raise Me Up – Celtic Woman
Do You Wanna Be Well – The Gaithers
Simple Things – Solveig Leithaug
Whispering Hope – Jim Reeves
Something – Jaci Velasquez

07:00-08:00
There Is A River – Michael English
My Soul Desire – Deniece Williams
Without You – Floodgate
Ik Ben Op De Weg – Kinga Ban
Love Won’t Let Me – Phil Driscoll
I Will Bless The Lord – Silverwind
Wij Buigen Neer – Opwekking
Speak O Lord – Andy Bromley
Shout To The Lord – Darlene Zschech
All Is Well – Brent Bourgeois
Hoe Ik Worden Ga – LEV
Give Me Strength – Eric Clapton
Lover Of My Soul – Amy Grant

08:00-09:00
Aan Uw Voeten, Heer – Women In Worship
Psalm 118: Laat Ieder ’s Heren Goedheid Loven – Koor & Samenzang
Kom, O Bron Van Zegeningen – Opwekking
De Hemel Juicht – Discipel
Een Vaste Burcht Is Onze God – Chr. Gem. Zangver. ‘Asaf’
Zullen We Ruilen – Talitha Nawijn
Beveel Gerust Uw Wegen – Chr. Gem. Koor Omnia Cum Deo
God Van Leven – Sela
Leg Maar Stil Je Hand In Zijn Handen – CGK Muntendam-Stadskanaal
Stilte – Kithara
Als God, Mijn God, Maar Voor Mij Is – Chr. Gem. Koor Viva Vox
The Lord Bless You And Keep You – Sharon Kips
Wat De Toekomst Brengen Moge – The Credosingers

Meditatie van Elsbeth Gruteke

Bij Marcus 9: 2-10

De bergen

Heb je wel eens in de bergen gewandeld? Dat is vaak best zwaar. Je begint ergens in een dal. Een beetje overmoedig denk je, ach dat doe ik wel even, zo hoog is de berg toch niet, ik ben in goede conditie, eitje. Maar als je dan gaat lopen dan valt het vaak een beetje tegen. Het is toch wel stijl. De weg blijkt lang en het duurt eindeloos voordat er niet achter elke bocht nog een bocht verschijnt.

Dat geploeter en gezwoeg verdwijnt altijd als sneeuw voor de zon als je op de top van de berg aankomt. Het uitzicht is fantastisch, vaak kun je rondom kijken, naar andere bergen, diep het dal in, op een heldere dag heel ver weg. Je voelt de voldoening van de inspanning, het is je toch maar gelukt. Tijd om even te gaan zitten en uit te rusten, wat drinken, iets eten. Vaak, als er niet al te veel andere wandelaars zijn, is het ook heel stil op een berg. Je hoort niets van het geluid dat in het dal is; auto’s, treinen, mensen. Stilte, een paar vogels die fluiten, het suizen van de wind, bladeren die ritselen. Stilte. En ook in jezelf kan het dan stil worden. Het enige wat je doet is kijken naar het uitzicht, je verwonderen over de schoonheid van de natuur, luisteren naar de geluiden om je heen.

De verhalen – bergervaringen

In de Bijbel vinden we vaker verhalen waarbij een mens God ontmoet op een berg. Piekervaringen kun je dat noemen, topervaringen. Misschien ken je ze wel uit je eigen leven. Een ervaring waarbij je heel duidelijk God ontmoette, een moment waarop de Heer je heel nabij was. Een moment waaraan je nog wel eens terugdenkt omdat het zo bijzonder was. Het geeft je kracht. Sommige mensen maken het vaak mee, anderen maar een keer in hun leven en sommigen wachten er nog op. Het gebeurt op heel verschillende manieren. Wat de overeenkomst is is dat je weet, wat ik nu ervaar is heilig, het is echt; ontzagwekkend en vreugdevol.

Jezus hoort op de berg de stem van Zijn Vader. Hij is er met een paar discipelen en met Mozes en Elia. Mozes is er om hem een hart onder de riem te steken. Mozes zelf is in het zicht van het beloofde land gestorven, God heeft hem begraven. Hij is bij God geborgen. Dat geldt ook voor Elia. Hij is in een vurige wagen ten hemel opgevaren. Ook hij is bij God geborgen. Jezus straalt als Hij hen ziet, de vertegenwoordiger van de wet Mozes en van de profeten, Elia. Jezus die weet dat het lijden en de dood Hem staan te wachten ervaart hier op

de berg al even Pasen, al iets van de opstanding. Jezus weet dat Hij moet volharden net als Mozes en Elia voor Hem, en als proviand voor onderweg ontvangt Hij deze ervaring op de berg. Je kunt Mozes en Elia een beetje oneerbiedig vergelijken met toeschouwers die aan de kant staan om een hardloper of wielrenner aan te moedigen. Ga maar, je kunt het, God laat je niet los, zelfs als het heel moeilijk wordt!

Een topervaring, een bergervaring. Die even snel weer voorbij is. Jezus is weer alleen. De drie die er bij zijn begrijpen niet goed wat ze net gezien hebben, ze praten er met elkaar over.

Bergervaringen

Ik ben wel benieuwd naar jullie bergervaringen. Misschien zien ze er wel heel anders uit dan ik net heb beschreven.

Wat een overeenkomst is bij deze ervaringen, is dat ze weer voorbij gaan. Dat er weer een moment komt waarop je het ‘gewone’ bestaan weer ingaat. Ik heb zelf wel eens gedacht, na zo’n ervaring, kon ik hier maar altijd blijven, dichtbij God. Een beetje zoals Petrus, hij stelt voor om op de berg drie tenten te bouwen, eentje voor Jezus, eentje voor Mozes en eentje voor Elia. Een soort camping waar het heel goed is. Het is zo goed te begrijpen dat Petrus bij die ervaring wil blijven. Maar dat is niet de bedoeling. Jezus kiest ervoor af te dalen en op weg te gaan. Vanuit de ervaring op de berg komt beweging voort, handelen, werk doen, op pad gaan, alles doen waartoe God je roept. We hebben allemaal zo’n roeping.

De stilte

Ik wil vanuit het dal weer even met jullie terug naar de top van de berg, nu zonder te klimmen maar in gedachten. Naar die plek waar al het lawaai van de woelige wereld wegvalt. Naar het suizen van een zachte bries. Stilte. Doe je ogen even dicht, waar je nu ook bent, en hoor die stilte….

Kunnen wij die stilte horen? Durven wij de stilte in te gaan? In de stilte is God te vinden. We duwen Hem zo vaak weg omdat we het niet aandurven om naar Hem te luisteren, omdat we op de vlucht zijn voor onszelf, of voor Hem, of voor allebei. Iedere keer als we stil worden beklimmen we een berg. En soms kan dat letterlijk zo voelen. Je komt buiten adem aan op de top. Alle ballast onderweg zwaar op je rug, hijgend omdat je geen conditie meer hebt. Hoe hoger je komt, hoe stiller het wordt, hoe hoger je komt, hoe meer van de ballast wegvalt. Dan ben je boven, moe en vol verwachting. Het is stil geworden in jou, je kunt luisteren, je kunt Jezus ontmoeten, je kunt de stem

van God verstaan. Echt waar. God is niet ver. Het kan ook helpen om terug te denken aan je eigen piekervaringen, je eigen bergervaring. Breng ze maar weer in gedachten, herinner je je hoe het was om zo dicht bij God te zijn. En als je die ervaring niet kent dan ken je misschien wel het verlangen ernaar. Verlangen bidt, zegt Augustinus, dat is een mooie uitspraak die goed aangeeft dat een bergervaring begint met verlangen.

De berg is ook de plek waar vandaan je weer af kunt dalen. Om het leven te leven, om te doen wat er op je pad komt, in je leven, in je gezin, in je werk, in de kerk, waar dan ook. Er zijn voor de ander kun je pas doen als je zelf genoeg hebt ontvangen van God. Als je hebt gedronken uit de bron. Jezus is die bron, levend water heeft Hij voor ons. Daar mogen we van drinken, op de bergmomenten in ons leven, op bergen zijn vaak van die frisse bergstroompjes, je bent aan het lopen, je hebt het warm en opeens zie je zo’n verkoelend beekje. Water dat fris is, met je hand schep je wat water op, je drinkt, heerlijk, verkwikkend, fris, lekker.

We zijn onderweg door het leven, dat voelt als een barre tocht misschien, een tocht door een dor en droog land. Juist in die woestijn zijn er ook bergen, bergen waarop iets bijzonders gebeurt, God laat zich zien, God spreekt. Dit is een goede tijd om stil te worden, zodat we Hem kunnen horen, zodat we kunnen luisteren, zodat we kunnen aanvoelen hoe onze haren opwaaien, hoe onze huid gestreeld wordt, hoe ons hart geraakt worden en hoe onze benen in gang worden gezet, door de fluistering van die zachte bries. Luister maar…