28 juli: En toch!

Muziekgegevens

1) Laat ieder ’s Heren goedheid loven, Ps. 118: 1 en 7

2) Daar is een Helper groot van kracht, JdH 584

3) Niet zien en toch geloven, Uit Aller Mond lied 225

4) U bent mijn Hulp, Heer, geen bundel

5) Jezus, rots van mijn vertrouwen, geen bundel

6) Ik zal er zijn, Opw. 770

7) Geloofd zij God met diepst ontzag, Ps. 68: 10 en 16

8) Al zou de vijgeboom niet bloeien, Ev.Liedboek 56

9) Wat de toekomst brengen moge, Gez. 293: 1, 3 en 4

10)Ik ga in de kracht van de Heer, Leger des heils lied 441

11)’k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God, Opw. 42

Meditatietekst

We lezen Habakuk 3 vers 17 t/m 19

Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen, al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan, al zal er geen schaap meer in de kooien zijn en geen rund meer binnen de omheining toch zal ik juichen voor de HEER, jubelen voor de God die mij redt. God, de HEER, is mijn kracht, hij maakt mijn voeten snel als hinden, hij laat mij over mijn bergen gaan.

Ik kom in de praktijk geregeld in aanraking met mensen die geconfronteerd werden met verdriet;
Dat betreft een ongeneselijke ziekte, een scheiding, ontslag of….. het verlies van een dierbare.
Dat valt vaak Rouw op hun dak.
Rouwen betekent: er staat je een zware en moeilijke weg te wachten.
Je weet dat je niet de eerste en ook niet de enige bent, maar dat helpt niet.
Op rouwen kun je je niet voorbereiden; niet oefenen.
U weet er misschien alles van.

Rouw heeft te maken met liefde.

Rouw is de hoge prijs die je betaalt voor het feit dat je zielsveel van iets, van iemand houdt.

Iemand die bij jou hoort wordt zomaar weggenomen, door de dood of door een scheiding.

Maar je rouwt ook om het verlies van een baan, een functie; Je telde mee….. en nu?

Het inleveren van vitaliteit door die voortwoekerende ziekte of door de leeftijd, is ook een vorm van rouwen: wat je eerder kon, kun je nu niet meer en komt niet meer terug. Dat is moeilijk en mensen kunnen daardoor in een diep dal vallen en zich afvragen:
Waar leef ik voor? Hoe moet ik verder? Dit gaat me niet lukken!

Rouwen is een proces; Een proces waarin je ook kan leren door die pijn heen te groeien! Maar hoe leer je dat?

Habakuk is een onbekende profeet. Hij leefde en werkte 600 jr. voor het begin van onze jaartelling in het zuiden van Israël. Uit zijn teksten blijkt dat het toen een moeilijke tijd was.

Er waren invallen van vreemde volken (Chaldeeën),

Er was hongersnood. Daardoor vielen er slachtoffers.

Er was geen huis zonder rouw. Wat Habakuk ter sprake bracht was zo herkenbaar. Hij beklaagt zich over alles bij God en vraagt zich af hoe het kan dat ‘onschuldige mensen’ zoveel narigheid treft. We gaan vanmorgen even naast Habakuk staan:

Heer, waarom overkomt mij dit?

Waarom viel deze mens uit mijn leven weg?

Waarom trof deze ziekte mij….. en waarom treft het verdriet mij iedere keer weer?

Ik trek dit niet!

Habakuk eindigt met een gebed. Boven zijn klacht en verdriet uit, grijpt hij zich vast aan het bestaan van God. Een God die er is en die er zal zijn. Dat weet hij zeker. Het brengt hem tot een belijdenis.
Ik las het zojuist met u:

Al zal de vijgenboom niet bloeien,

Al zal de wijnstok niets voortbrengen

Al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen

Al zal er geen koren op de akkers staan,

Al zal er geen schaap meer in de kooien zijn

En geen rund meer binnen de omheining

Hij bedoelt te zeggen: Al zit alles tegen en al weet ik vandaag niet hoe ik morgen verder moet….Nou, Habakuk, wat dan? Wat moet een mens, wanneer hij/zij er zo verschrikkelijk aan toe is? zeg het ons!

EN TOCH…….NOCHTANS

‘zal ik juichen voor de Heer, jubelen voor de God die mij redt’.

O ja, Habakuk, denk je dat? Krijgt het verdriet jou niet in z’n greep? Laat jij je leven niet bepalen door wat je overkomt? Hoe doe jij dat?

Habakuk weet zeker:

Want…… God de Heer is mijn kracht

Hij laat mij over mijn bergen (van zorg, verdriet, gemis, en rouw) gaan.

Het EN TOCH van het geloof.

Ik ken mensen die deze twee woorden EN TOCH letterlijk op de gevel van hun huis hebben gezet. Dat was naar aanleiding van een preek over Habakuk die ze hadden gehoord in de kerk. Hun leven was een puinhoop. Maar op maandagmorgen hadden ze bij de timmerman een mooi stuk hout opgehaald en met hun eigen hand schilderden ze daar de woorden EN TOCH op. Ze wilden zich niet langer laten beheersen, laten intimideren door wat er was gebeurd, wat hen was overkomen. Iedereen mocht/moest dat weten.
We hebben het Pinksterfeest al weer achter ons.
Voor veel mensen is dat een vreemd feest…. ze hebben er niet veel mee, ze kunnen er niet veel mee. Ze gaan die dagen naar de camping om de tent uit te proberen voor het nieuwe seizoen of ze gaan naar een tuincentrum om iets vrolijks uit te zoeken voor binnen of buiten.

Toch is Pinksteren een heel belangrijk feest. Het brengt God dichtbij. Het brengt God binnen in ons. Dat helpt bij het omgaan met onze zorgen en problemen. Pinksteren maakt duidelijk, dat er kracht van boven is gekomen voor mensen hier beneden.
Kracht in onze zwakheid.
Kracht in ons verdriet.
Kracht in ons lijden.
Kracht in ons gemis.

De Heilige Geest is gekomen, dat is: God in actie! Het geeft aan: God is onze kracht; dat wil Hij zijn. Dit bedoelde Habakuk ook te zeggen. We hoeven het niet allemaal in eigen kracht te doen: er is een Helper, groot in kracht en steeds bereid. Dat mogen we weten en daaraan willen elkaar graag herinneren. We kunnen geen van allen voorkomen dat er zorgen op ons levenspad komen.

Je hebt wel sturing over ‘hoe je er mee om gaat?
Doe ik het zelf? Een zware en vaak ondragelijke last. Laat ik de gebeurtenissen ‘allesbepalend’ zijn? Werpt wat ons overkomt, zijn schaduw blijvend voor ons uit? Of wil ik hulp accepteren?

Habakuk kan uit eigen ervaring adviseren om kracht bij God te zoeken.

Geloven is zo gek nog niet!

Ik ken u niet, ook niet uw verdriet.
Ik ken wel de God waarover Habakuk spreekt en die God gun ik u zo!
U kunt blijven staren op wat u is overkomen. U kunt ook een uitgestoken Hand van God pakken. Wie dat doet, adviseer ik een plank te nemen, er op te zetten EN TOCH en dat voor iedereen zichtbaar aan de gevel van uw levenshuis te hangen