15 mrt: De zalving van Jezus

Muziekgegevens

1) Maar ’t vrome volk in U verheugd, Ned. Herv. Bundel Psalm 68: 2 en 10

2) Heer, wij komen voor Uw troon, Joh. de Heer 253

3) Kom tot uw Heiland, geen bundel

4) De meester is wachtend op U, Joh. de Heer 42

5) Leg maar stil je hand in Zijn handen, Joh. de Heer 312

6) Mijn hart, o Hemelmajesteit, Psalm 108: 1 en 2

7) Beveel gerust uw wegen, LvdK Gez. 427: 1, 2 en 8

8) Kom tot de Vader, Opwekking 599

9) Gij volken hoort, waar g’ in de wereld woont, Ned. Herv. Bundel, psalm 49: 1 en 6

10)De Here is mijn Herder, Opwekking 121

Meditatietekst

In de krant Trouw heeft Beatrijs Ritsema een etiquetterubriek. Handig voor als je niet weet hoe je tafelschikking er uit moet zien tijdens je bruiloft. Of hoe om te gaan met bepaalde familieleden, die u eigenlijk niet mag. Of hoe te kleden tijdens een bepaalde gelegenheid. Beatrijs staat u bij met haar wijze raad.

Ik moest aan haar denken toen ik Markus 14 las. Wanneer Beatrijs geleefd zou hebben in de eerste eeuw, en ze zou aanwezig zijn geweest, bij datgene waarover Markus in het 14^e hoofdstuk schrijft, dan zou ze op twee zaken reageren.
Twee zaken die ingaan tegen de etiquette van die tijd.

In de eerste plaats, die binnenkomst van een vrouw in het huis van Simon.

Het tweede dat haar zou opvalllen, is de hoeveel nardus die de vrouw over Jezus uitgiet.

Laten we naar het eerste punt kijken. Vlak voor Zijn lijden en sterven is Jezus aanwezig in het huis van Simon. Daar wordt gegeten. En dan komt er een vrouw binnen.

‘Zeg, doe eens eventjes normaal,’ zou Beatrijs misschien wel zeggen. Want wat hier gebeurt is niet normaal.
De wereld van toen was een mannenwereld. Vrouwen stonden onder de mannen. Ze hadden huishoudelijke taken.
Mochten bedienen als de mannen aan het eten waren.
Wat hier gebeurt is niet conform de etiquette.

Het deert de vrouw echter niet. Ze doorbreekt de etiquette en gaat naar Jezus toe. Wat voor een mannen daar ook zitten. Wat ze ook over haar denken of van haar vinden. Het is voor haar irrelevant. Ze moet bij Jezus zijn.
Mooi is dat.

Je door niets of niemand laten afhouden.
Ook niet door jezelf. Gewoon naar Jezus toegaan.

Aan de andere kant is het ook confronterend. Het maakt vragen los. Vragen die te maken hebben met wie wij verwelkomen in onze kerk bijvoorbeeld. Zijn dat alleen goede, nette mensen?
En wat als er een dame van lichte zeden binnenkomt?
of een ex-crimineel?
Misschien zeggen wij dan:
‘Doe eens even normaal, jij hoort hier niet!’

Nu, dat dachten de mannen in het huis van Simon ook. Met afkeurende blikken zullen ze naar haar gekeken hebben.
En dat geldt ook voor haar volgende actie.

Ze heeft een kruik met nardus bij zich.
Een kostbaar goedje. Een paar druppeltjes is genoeg om nare luchtjes te verdrijven. Druppelsgewijs dus aanbrengen op je lichaam. Dat is de etiquette.

Maar wat doet deze vrouw?
Ze breekt de hals van de fles en giet alles over Jezus uit.

Woest zijn ze, de mannen.
‘Wat een verkwisting zeg. Dit is niet meer normaal!’ Een paar druppeltjes nardus, prima, maar zo’n hoeveelheid?
Had de vrouw niet beter de armen kunnen helpen met het geld dat ze voor deze nardus had kunnen krijgen?

Verkwisting, dat is het!

Ik denk dat er een geestelijk principe in dat woord verkwisting schuilt. Je geeft namelijk meer aan iemand dan hij of zij waard is. Dus met andere woorden:
Jezus had aan een paar druppeltjes narduszalf al genoeg.
En wanneer je zo denkt, dan kun je jezelf de vraag stellen:

Welke waarde heeft Jezus voor mij?
Geef ik hem alles of moet Hij genoegen nemen met iets minder?

Misschien is antwoord geven op deze vraag lastig. Maar let dan op Jezus. Hij zegt dat deze vrouw een goed werk in Hem heeft gedaan.
Dat betekent zoveel als:
Zij heeft deze daad gedaan in samenhang met Jezus’ werk.

De Heiland heeft de relatie tussen God en mens herstelt.
Dit gebeurde door zijn lijden, sterven en opstanding uit de dood.

Het draait dus eigenlijk om de vraag of wij dit alles willen omarmen? Of wij datgene wat Hij voor ons heeft gedaan stevig willen omarmen?
Een relevante vraag…..

Want heeft u gezien hoe er naast die vrouw op Jezus wordt gereageerd? De Schriftgeleerden en de Overpriesters willen Hem doden ‘Hij past niet in ons straatje.

Heeft u gezien hoe Judas reageert op Jezus?
Wat is hij teleurgesteld in zijn Meester.
Hij is niet die revolutionair die Judas voor ogen had.

Heeft u gezien hoe de leerlingen van Jezus reageren? Jezus heeft een paar keer gezegd dat Hij een vreselijk lijden tegemoet gaat. Maar er is niemand die daar notie van neemt.

En dan is zij daar.
Middenin een mannenwereld.
Naamloos....

Ongevraagd komt ze binnenlopen.
Sprakeloos….

In stilte giet ze alle nardus over Jezus’ hoofd.
Ontroerend….

Woorden ontbreken als je stilstaat bij dat wat Hij voor je gedaan heeft.
Ik kan zoveel van deze vrouw leren.
In stilte God dankbaar Zijn voor zijn reddende werk. Het werk van Jezus helemaal omarmen. Maar ik lijk soms zo vaak op die Schriftgeleerden en Overpriesters.

Ik kan Jezus soms helemaal niet gebruiken in mijn leven.
Ik lijk soms zoveel op Judas.
Ben soms ook gewoon teleurgesteld in het geloof. Ik lijk soms zoveel op die aanwezigen bij de maaltijd. Heb zo vaak kritiek op anderen, die zich niet houden aan de etiquette van de kerk bijvoorbeeld. Die zo overdreven hun geloof kunnen uiten.

‘Doe eens eventjes normaal,’ denk ik dan. Maar dan krijg ik al snel dat stemmetje in mijn hoofd dat zegt: ‘Doe zelf eens normaal.’

Want het is juist normaal om te zijn zoals die vrouw was.
Het is normaal om Jezus alles te geven wat je hebt.
Het is normaal om je leven in Zijn dienst te besteden.
Het is normaal om Hem te loven en te prijzen met alles wat in je zit.

Dat is normaal……

Ja, meer dan normaal, als je beseft, wat Hij voor je gedaan heeft.

En zo hoop ik dat we met dit gegeven in ons achterhoofd, onze blik zullen richten op Jezus. Dat we ons niet laten weerhouden door weet ik wat voor een etiquette.

Nee, kom maar. Geef jezelf, geen druppels, maar alles. Hij is het zo waard! Kom maar zoals die vrouw bij Jezus kwam.
In stilte.

In verwondering.

Omarm zijn lijden, sterven en opstanding.
Omarm Hem, die Zijn handen ook nu naar u en jou uitstrekt,
en zegt: Kom maar, want Ik wacht op je.