Zondag 3 december

06:00-07:00
Love and understanding - Mac Kissoon & Family
Here comes the sun - Nina Simone
It's so good to know - Darrell Mansfield
Songbird - Eva Cassidy
Victory day - One Hundred Days
Ken je mij - Trijntje Oosterhuis
Let me be - Caedmon's Call
Melody of you - Eastville
Deep enough to dream - Chris Rice
God is in the roses - Rosanne Cash
Beschermer - Kees Kraayenoord
You're the One - Lisa Shipman & Hallerin Hill
You alone - Brian Littrell
I belong to You - Twila Paris

07:00-08:00
Nobody loves me like You - Jars of Clay
God so loved - Jaci Velasquez
There Is a Redeemer - Brown Bannister & Kelly Willard – Opw. 263
How firm a foundation - Fernando Ortega
Heel mijn hart - Gezina van den Bos & Rebekka Sahertian
Love Divine - Ben Cantelon
In Christ alone - Sheila Walsh
Home (wherever your heart is) - Patty Cabrera
Wonderful merciful Saviour - Chapter4
Emmanuel - Amy Grant
My troubled soul - Andy Bromley & Susan Ashton
Jezus het Lam – Opwekking – Opw. 345

08:00-09:00
Jezus stralend licht – Opwekking – Opw. 659
Psalm 21: 1, 4, 5 en 13 'O Heer, de Koning is verheugd' - Jongerenkoor 'Sjaloom' & Noorder Mannenkoor – NH Bundel
Breng ons samen - Sela
Welkom thuis - Talitha Nawijn
Geef mij een geloof, zo vast, zo sterk - Deo Cantemus – Joh. de Heer 484
Witter dan sneeuw - The Psalm Project
Dit is wie U bent - Christian Verwoerd
Kom tot ons, de wereld wacht - Menorah-Koor – Gez. 122 LvdK
Daar ruist langs de wolken - Marcel McArthur & Zanggroep – Joh. de Heer 33

Overdenking van Jurjen ten Brinke

Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik heb de afgelopen maanden als druk en intensief ervaren; juist als het gaat om verkiezingen én om de oorlog in Israël én de onrust in de rest van de wereld. En ik hoor het van veel mensen om me heen.
Een oplossing is om je ervan af te sluiten. Je eigen leven te leiden en de wereld door te laten draaien zonder jouw input, meningen, etc. Enerzijds zou ik het wel willen, anderzijds: het is ook wel een beetje egoïstisch natuurlijk. Nou ja, voor je eigen bestwil, maar toch. Zelf heb ik geprobeerd een andere keus te maken, die óók door veel mensen toegepast wordt: doen wat je kunt doen (een gesprek met je moslimburen bijvoorbeeld, over hoe zij het ervaren; een bemoediging naar een Joodse collega, etc.) en láten waar je niet wat kunt. Hoewel je als christen natuurlijk altijd kunt bidden.

Okay: verkiezingen, narigheid, onrust… toen ik er met mijn vrouw dieper over nagedacht kwamen we bij die geschiedenis van de schepping. Adam en Eva woonden in het paradijs en ze wandelen met God. Dat moet wel héél bijzonder zijn. Met Hem communiceren, genieten van Zijn schepping, onderdeel zijn van een harmonisch geheel.
Maar dan komt dat moment dat Eva en Adam verleid worden: ‘Heeft God werkelijk gezegd dat jullie van geen enkele boom in de tuin mogen eten?’ (Genesis 3:1). Eva ontkent dat: nee hoor, we mogen juist van alles eten, behalve van de boom in het midden van de tuin. De slang bevestigt dat en legt uit waarom God dat gebod zou hebben gegeven: omdat Hij weet dat je dan als Hem zult zijn en kennis zult hebben van goed en kwaad…

Eva en Adam gaan overstag en het betekent een einde aan de harmonie die er tot dat moment bestond. Wat was er zo heftig aan de nieuwe situatie? Dit: de mens wist vanaf nu van goed en kwaad. Anders gezegd: je moet overal wat van vinden. Je moet een mening hebben. En dat is dódelijk vermoeiend. Als je ergens anders over denkt dan de meerderheid, dan ben je fout en word je weggezet.
Goed of fout. Wij definiëren dat vaak als iets moois, iets goeds, dat je zelf mag kiezen enzo… keuzevrijheid en ook vrijheid van meningsuiting, maar daadwerkelijk iets goed of fout vinden… het is het gevolg van de zondeval.
Straks, in Gods eeuwigheid dan is dat niet meer nodig. Dan ben je áf van die vermoeiende gedachten dat je overal een mening over moet hebben. Daar is God alles en in allen. Eindelijk bevrijdt van onszelf, van dat onderscheid ‘goed en kwaad’. Eindelijk niet meer druk in je hoofd en hart omdat er een overtuiging, mening, oplossing van je gevraagd wordt. Het is iets waar je naar mag verlangen!

Als Jezus spreekt over die eeuwigheid en ook over het laatste oordeel waar Hij (let op, alleen Hij!) beslist wie er met God zal zijn… dan gebruikt Hij een heftig maar heel mooi beeld, te vinden in Matteüs 25:31-46. Ik lees een klein stukje: Wanneer de Mensenzoon komt, omstraald door luister en in gezelschap van alle engelen, zal Hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon. Dan zullen alle volken voor Hem worden samengebracht en zal Hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt…

En dan komt het. Tegen de schapen zegt Hij dat mensen voor altijd bij Hem mogen zijn, want: Ik had honger en jullie gaven Mij te eten, Ik had dorst en jullie gaven Mij te drinken. Ik was een vreemdeling en jullie namen Mij op, Ik was naakt en jullie kleedden Mij. Ik was ziek en jullie bezochten Mij, Ik zat gevangen en jullie kwamen naar Mij toe.
En wat is de reactie van die groep? Klappen ze in hun handen en zeggen ze: eindelijk, ons verdiende loon!? Nee! Ze kijken vertwijfeld om zich heen en zeggen: ‘Huh? Wat zegt U nu? Dat hebben wij toch helemaal niet gedaan!?’
Waarna Jezus het zegt: Jawel, want alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringste van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan.

Ik vind dat zó mooi. Deze mensen zijn op aarde niet bezig geweest met de vraag ‘hoe kunnen we iets goeds doen’, of: ‘we moeten nu wel iets goeds doen’. Of: ‘hoe bereiken we de hemel’. Nee! Dat wat jij aan anderen hebt gedaan, dat heb je aan Jezus gedaan! Simpel gezegd: gewoon dóen dus!
Gewoon liefhebben, in plaats van je af te vragen wie of wat goed of fout is. Want als je dát doet, dan loop je maar zo het risico dat Jezus straks tegen je zegt: ‘Ga maar weg, voor jou is die hemelse heerlijkheid er niet, want Ik was hongerig en je deed niets. Ik was ziek en je bezocht me niet.’ En ook dan zijn er mensen die zeggen: ‘Huh? Hoezo dan!? Als we wisten dat U honger zou hebben, ja, dan zouden we U natuurlijk zeker te eten hebben gegeven!’
Wat is er met deze mensen aan de hand? Dit: ze zijn te druk met de vraag ‘wat moet ik doen, wat is goed, wat is fout, wat heeft hij wel of niet gedaan waardoor hij in de gevangenis zit, waarom kan hij of zij niet rondkomen, besteed hij mijn hulp wel op de goede manier…’ Je zit vast in je goed-en-fout-denken. Dat wat er gebeurde na de zondeval. Je gaat beoordelen, als God. Maar je hebt slechts de opdracht om liefde uit te delen… gewoon omdat dit bij je mens-zijn hoort, waarna je (nota bene zonder dat je het verwachtte!) op een dag zult horen: dat deed je niet voor die ander, maar dat deed je voor Mij. Door je naaste lief te hebben, had je God lief boven alles.

Een mooie zondag gewenst!