7 januari: Kijk ook eens omhoog

Muziekgegegevens

1) Prijs mijn ziel de Hemelkoning, NHB Gez. 147

2) Heer, onze Heer, grootmachtig opperwezen, Ps. 8:1,3 en 9

3) Zie ik sterren aan de hemel staan, ELB lied 163

4) Hij die rustig en stil, JdH 133

5) Op bergen en in dalen, NHB Gez. 143:1,2 en 4

6) Mijn Herder is de Here God, JdH 884

7) ’k Sla d’ogen naar ’t gebergte heen, Ps. 121:1,2 en 4

8) Staand op de beloften, Opw. 216

9) Gij die alle sterren houdt, LvdK 483

10)Neem Heer mijn beide handen, JdH 925

11)Bron van licht en leven, wij aanbidden U, Opw. 180

Meditatietekst

Kijk ook eens omhoog

We staan aan het begin van een nieuw jaar.
Automatisch denk je dan aan de maanden die voor je liggen. Aan kansen en bedreigingen. Maar iedereen weet dat je echt niet alles in de hand hebt.

Voor gelovige mensen is dat een reden om te bidden tot God.

Wij beginnen het jaar bijna altijd met het lezen van Psalm 121. Misschien ken je het begin: ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft’ (vers 1,2).

Bidden geeft kracht.

Bijbellezen is een soort kompas van God en vormt ook een bron van kracht. Vandaag wil ik jou wijzen op nóg een bron van kracht die God ons heeft gegeven, namelijk de natuur.

Mijn advies is: Kijk ook eens om je heen. Let op de natuur. Op de seizoenen. Op de regenboog, wanneer die aan de hemel verschijnt. Op de sterren, die tijdens een heldere nacht aan de hemel te zien zijn.

Ook dat kan een mens kracht geven.

Het zijn middelen die God Zelf heeft ingesteld.

God heeft het Zelf gedaan. Hij wees Noach op de vaste terugkeer van de seizoenen. Hij wees Abraham op de duizenden sterren.

Zullen we het samen lezen?

Ik begin met de belofte van God aan Noach na de zondvloed. ‘Ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het verbond tussen mij en de aarde’ (Genesis 9:13).

Kijk naar de regenboog, is Gods advies. Het teken van Gods trouw.

Denk daar dit jaar ook eens aan, wanneer je de boog ziet verschijnen. Leer je kinderen en kleinkinderen dat de regenboog méér is dan een natuurverschijnsel.

God zei toen nog wat.

God sprak: ‘Zolang de aarde bestaat, zal er een tijd zijn om te zaaien en een tijd om te oogsten, zal er koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en nacht – nooit komt daar een einde aan’ (Genesis 8:22).

Misschien vergeten we dat weleens.

Het wordt straks lente. Na de lente komt de zomer, na de zomer komt de herfst en dan de winter. Wie heeft dat ingesteld en wie heeft beloofd dat het altijd zo zal blijven? Onze God!

Dan is er de les van God aan Abraham.

Abraham was heel oud geworden. God had Abraham geweldige dingen beloofd. Prachtige beloften, zoals een groot nageslacht en een eigen land. Bovendien mocht hij een zegen zijn voor alle volkeren.

Maar daar was nog weinig van terechtgekomen. Abraham was nu al zo oud! Hij en Sara hadden nog steeds geen eigen kind. Een eigen land bezat Abraham ook nog niet. Bovendien had hij ook nog geen zegen voor anderen kunnen zijn.

Het duurde heel lang.

Zo lang, dat de twijfel de overhand zou kunnen krijgen.

Zijn Gods beloften wel waar?

Op een nacht nam God Abraham mee naar buiten. God vroeg Abraham naar de sterren te kijken.

Het staat in Genesis 15:5:

Daarop leidde hij Abram naar buiten. ‘Kijk eens naar de hemel,’ zei hij, ‘en tel de sterren, als je dat kunt.’ En hij verzekerde hem: ‘Zo zal het ook zijn met jouw nakomelingen.’

De regenboog, de steeds terugkerende seizoenen en de sterrenhemel waren voor Noach en Abraham een soort natuurlijke sacramenten.

Je weet dat wij in de kerk sacramenten hebben, zoals de doop en het avondmaal. Plechtige verzekeringen, tastbare garanties dat Gods beloften echt waar zijn.

Maar er zijn dus meer sacramenten.

Sacramenten die elk mens kan zien. Let dit jaar maar eens extra goed op de natuur en ontdek er de handtekening van God in.

De dichter van Psalm 8 was iemand die dat ontdekte.

Psalm 8 is een loflied op de grootheid van God. Vooral op de grootheid van God, zoals die in de schepping te zien is. Het begin en het einde van de psalm zijn hetzelfde:

HEER, onze Heer,

hoe machtig is uw naam

op heel de aarde.

Hoor wat de dichter heeft ontdekt in de schepping:

Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,

de maan en de sterren door u daar bevestigd,

wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt,

het mensenkind dat u naar hem omziet?

U hebt hem bijna een god gemaakt,

hem gekroond met glans en glorie,

hem toevertrouwd het werk van uw handen

en alles aan zijn voeten gelegd:

schapen, geiten, al het vee,

en ook de dieren van het veld,

de vogels aan de hemel, de vissen in de zee

en alles wat trekt over de wegen der zeeën.

Zelfs in de geluiden van een baby hoort David de grootheid van God.

Vervolgens past hij dat ook toe.

Het zou heel fijn zijn, wanneer jij dat vandaag ook wilt doen. Zo aan het begin van het nieuwe jaar. Met al die plannen. Maar ook met al die onzekerheden, waar we allemaal mee te maken hebben.

Kijk eens om je heen. Naar de natuur.

Kijk eens naar de hemel. Naar de regenboog, naar de sterren, naar de bomen.

Hoe zit het dan met ons?

Zou God Zijn schepselen vergeten?

De mens als het werk van Zijn handen?

Absoluut niet!

Dat is de conclusie van David.

David raakt in vervoering, wanneer hij de maan en de sterrenhemel bekijkt. David beseft juist door de grootheid van Gods schepping hoe klein hij is als mens. Hij kan bijna niet geloven dat de machtige God Zich bekommert om zo’n schepsel van niets.

Maar is de mens wel zo klein? ‘Wat is de mens?’

Vergeleken met de machtige sterrenhemel lijkt en is de mens inderdaad klein en nietig. Maar als David verder nadenkt, wordt hij zich bewust van de bijna goddelijke grootheid van de mens. Want God heeft dit geweldige heelal aan zijn voeten gelegd en hem er als beheerder over aangesteld.

Hebben wij daar voldoende oog voor?

Niet alleen voor de grootheid van de mens en zijn verantwoordelijkheid voor de schepping, maar ook voor de God Die dat alles gemaakt heeft?

Een christen kan niet zonder bidden en Bijbellezen.

Maar ga ook eens naar buiten, kijk om je heen en kijk vooral ook eens omhoog.

Hij blijft Dezelfde.