4 november: Onder een open hemel

Muziekgegevens

1) Prijs mijn ziel de Hemelkoning, NHB Gez.147

2) Elk uur, elk ogenblik, Joh. de Heer 80

3) Leef de liefde uit, geen bundel

4) Mijn Herder is de Here God, Joh. de Heer 884

5) Jezus zal heersen waar de zon, LvdK Gez. 281

6) Lichtstad met uw paarlen poorten, Glorieklokken 52

7) Hoe lief’lijk, hoe vol heilgenot, Ps.84: 1,2 en 6

8) Voor U Heer. Leef ik, Uit aller mond lied 171

9) Tienduizend redenen, Opw. 733

10)Als ik hem maar kenne, Gez. 223: 1,2 en 3

11)Gebed om Zegen, Opw. 710

12)Ga met God en Hij zal met je zijn, Nieuw LvdK 416

Meditatietekst

De dood van Stefanus (Handelingen 7: 54 t/m 60 (H.S.V.)

54 Toen zij dit hoorden, barstten hun harten van woede en knarsten zij hun tanden tegen hem.

55 Maar hij, vol van de Heilige Geest, hield zijn ogen naar de hemel gericht en zag de heerlijkheid van God, en Jezus, staande aan de rechterhand van God.

56 En hij zei: Zie, ik zie de hemelen geopend en de Zoon des mensen, staande aan de rechterhand van God.

57 Maar zij riepen met luide stem, stopten hun oren dicht en stormden eensgezind op hem af.

58 En zij wierpen hem de stad uit en stenigden hem, en de getuigen legden hun kleren af aan de voeten van een jongeman, die Saulus heette.

59 En zij stenigden Stefanus, terwijl deze Jezus aanriep en zei: Heere Jezus, ontvang mijn geest.

60 En terwijl hij op de knieën viel, riep hij met luide stem: Heere, reken hun deze zonde niet toe! En toen hij dat gezegd had, ontsliep hij.

Thema: Onder een open hemel

Mag ik het eens met u en met jou over sterven hebben? Niet alleen omdat ik ouderenpastor ben. Ook niet omdat ik regelmatig te maken heb met het sterven van oudere mensen. Want ik ben ervan overtuigd dat ook veel ouderen liever bezig zijn met het leven dan met het heengaan. Zeker zolang zij nog gezond zijn. Nee, ik bedoel juist met het oog op héél je leven. Dus ook als je jong bent. Stefanus stierf namelijk in de kracht van zijn leven. En hij stierf... onder een open hemel.

In de Griekse taal waarin het Nieuwe testament werd geschreven lezen we dat Stefanus in slaap viel, ontsliep. Het woord doodgaan of sterven wordt hier niet gebruikt. Wonderlijk. Op veel plaatsen in het Nieuwe testament wordt het zo genoemd. In het bijzonder waar het gelovigen betreft. Gelovigen gaan niet zo maar dood, ze sterven niet als andere schepselen; zij ontslapen. Zij vallen in slaap, als kinderen bij hun vader of moeder op schoot.

Het kan geweldig moeilijk zijn tot je inslaapt, kijk maar naar Stefanus. Omringd door een joelende, tierende menigte, terwijl zijn lichaam overal pijn doet van de stenen die hem raken, gaat Stefanus slapen. Hij sterft onder een open hemel. Daar ziet hij de Heere Jezus staan. De band met deze Jezus - zijn Heiland - geeft hem tijdens het sterven rust. Daar ben ik een beetje jaloers op. Dat hoop ik ook voor mezelf als ik eens heen moet gaan. U of jij toch ook?!

Het komt door de Heere Jezus. Toen Hij voor ons aan het kruis stierf, was de hemel voor Hem gesloten. Opdat de hemel voor Stefanus open zou zijn èn voor allen die in Hem geloven. Nu Christus na zijn opstanding in de hemel is, heeft Hij de dood tot zijn knecht gemaakt. De rust die Hij verwierf na zijn overwinning op de dood geeft hij aan de Zijnen. Dat begon al op de Paasmorgen toen Hij als eerste woord sprak: Vrede zij u! Shalom! Sindsdien is de dood de doorgang tot het eeuwige leven met Jezus, Gods Zoon. Onze Heere Jezus staat de dood niet toe dat hij kinderen van God verhindert daar te komen, waar Hij is. Daarom kon Stefanus sterven onder een open hemel. De dood was voor hem de weg om in de hemel te worden opgenomen. Daarom sliep hij rustig in.

Misschien zegt iemand: 'Wat hebben we aan zo'n verhaal? Dit is toch wel erg verticaal! We leven nu hoor! We hebben onze handen al vol met de ons omringende werkelijkheid van nu'. Ik hoor dat niet alleen van jongeren, maar ook van ouderen. Hoe zat dat bij Stefanus? Was hij tijdens zijn aardse leven zo weinig bezig met het leven van alledag? Zo weinig, dat hij meer oog had voor het sterven en het leven daarna? Ik lees daar niets van in het Bijbelboek Handelingen. Hij stond midden in het leven. Hij was niet wereldvreemd. Hij had oog voor het leven zoals dat is. Voor de mooie kanten en ook voor de minder mooie kanten. Als diaken zag hij de nood van mensen door ziekte en armoede en genoot ervan als ze door zijn hulp weer opknapten en weer eten en drinken en zich kleden konden. Wel had hij grote Bijbelkennis en zag dat heel het aardse leven opbloeide als het ingericht werd overeenkomstig Gods wil; overeenkomstig Zijn liefde en genade. Nee, te leven, te getuigen, te dienen, te bidden en te sterven onder een open hemel..., dat is niet met de rug naar dit leven, maar juist midden in dit leven staan! Stefanus kon niet alleen sterven, maar ook leven op deze aarde. Sterker nog: wie hier leeft onder een open hemel, die leert het aardse leven op de juiste waarde schatten. En het geheim daarvan is het geloof in onze Heere Jezus Christus. Ik bedoel het geloof in de verheerlijkte en opgestane Christus. Hij die de kruisoverwinning heeft behaald en over de gevolgen daarvan nu vrij beschikt. Hij die niemand in de steek laat die het van Hem verwacht. Integendeel..., wie het werkelijk van Hem verwacht die leeft en sterft voor Zijn rekening! Het geloof van Stefanus is groot geweest, zeker! Groter misschien dan van u, van jou en van mij. Maar de vraag is niet of het geloof groot is, maar of het ècht is, of het leeft. Dan komt God je ongeloof te hulp door Zijn Geest en door Zijn Woord. Geloof in de Heere jezus is Gods geschenk. Niemand kan uit zichzelf geloven in Hem. Daar heb je de kracht van Christus voor nodig. Ik heb ontdekt in mijn persoonlijk leven en mijn werk, dat je het leven ànders kunt beleven en verwerken en dragen door Zijn kracht. In rijkdom en armoede, in ziekte en gezondheid, in jeugd en ouderdom. Kracht en rust in alle situaties, ook die van het sterven. Àlles kan Gods kind aan... onder een open hemel. Alle dingen zijn mij mogelijk door Christus, Die mij kracht geeft. Zo lees ik in Filippenzen 4: 13. Daar zeg ik Amen op.