9 mei: Toekomst met God

Muziekgegevens

1) Psalm 73: Ja waarlijk, God is Isrel goed, geen bundel

2) Wat de toekomst brengen moge, LvdK gez. 293

3) Ik wil leven door Uw Geest, Opwekking 497

4) Verwacht de komst des Heren, LvK 1973 gez. 126

5) Leid mij Heer, Opwekking 27

6) Psalm 17: Ik zet mijn treden in Uw spoor, geen bundel

7) Beveel gerust uw wegen, LvdK gez. 427

8) Vol verwachting blijf ik uitzien, Joh. De Heer gez. 769

9) Eens zal op de grote morgen, Joh. De Heer gez. 199

10) Volle verzeek’ring, Joh. De Heer gez. 197

11) Ik verhoog U, Opwekking 120

12) Ik wil leven door Uw Geest, Opwekking 497

Meditatie

De Schriftlezing is vanmorgen uit 1 Thess. 4:13-18

“En zo zullen wij altijd bij de Heere zijn”. (1 Thess. 4:17b)

Het thema is: Toekomst met God.

Kijkt u uit naar de wederkomst? Verlangt u naar het moment dat de Heere Jezus terugkomt op de wolken van de hemel en een nieuwe wereld creëert, een nieuwe aarde waarop de Heere voor altijd bij mensen is en zij Hem onafgebroken dienen, puur en volmaakt?

In Thessaloniki rekenen ze er echt op. Door de prediking van Paulus was er in deze Macedonische stad een christelijke gemeente ontstaan. Deze gemeente had niet zo lang onderwijs gehad. Maar wat de gemeenteleden moesten weten, dat wisten ze: Jezus is Heere. Hij heeft Zijn leven gegeven om de zonden te verzoenen en Hij is opgestaan. Hem volgden zij na in hun handel en wandel en dat bleef niet onopgemerkt! Ze wisten ook dat de Heere Jezus wel naar de hemel is gegaan maar dat Hij weer terugkomt. Zo hadden de apostelen dat ook zelf gehoord van de engelen op Hemelvaartsdag. Deze Jezus, Die van u opgenomen is in de hemel, komt terug, op dezelfde manier waarop u Hem naar de hemel hebt zien gaan(Hand. 1:11). De apostelen hadden dat verkondigd. En in Thessalonica hadden ze dat in hun hart gesloten. Ze leefden daar echt uit. Ik stel me zo voor dat ze regelmatig even naar de hemel keken en bij zichzelf dachten: Zou het vandaag gebeuren? Zou de Heere Jezus nu terugkomen?

Maar dan komt er groot verdriet in de gemeente van Thessalonica. Verschillende gemeenteleden komen te overlijden. En bezorgd vragen de mensen zich af hoe het nu zit met de gemeenteleden die overleden zijn. Zullen zij wel de wederkomst meemaken? En als ze zelf zullen overlijden, missen ze dan de komst van de Heere Jezus? Blijven zij dan achter? Maar dat zou toch wat zijn!

Paulus hoort van deze vragen en hij gaat er op in. Hij schrijft (vers 13): Ik wil niet dat jullie verdrietig zijn en geen hoop hebben zoals de anderen. Hij wil maar zeggen: Er is een verschil tussen jullie als gemeenteleden en anderen in de stad. Jullie geloven de Heere Jezus. Dát geeft hoop en verwachting. Dat stemt tot nadenken. Leeft u met de Heere Jezus? Hebt u Hem van harte lief? Dat geeft toekomst. Buiten de Heere Jezus is alles zo betrekkelijk en beperkt. Buiten de Heere Jezus is er alle reden om te wanhopen. Buiten de Heere Jezus blijft de eeuwige dood over. Maar in Hem is er uitzicht op de grote morgen! Het beste moet nog komen!

Maar hoe zal dat dan allemaal gaan? Paulus legt het uit. Hij vertelt dat de Heere hem zelf hierover heeft ingelicht. Hoe dat precies gegaan is weten we niet. Hij heeft in ieder geval van de Meester geleerd dat, bij het aanbreken van de wederkomst, de mensen die dan nog leven geen streepje voor hebben op de mensen die al gestorven zijn. Op het moment dat de Heere Jezus komt zal er bazuingeschal klinken als een wereldwijd signaal dat het nu zo ver is. En wat gebeurt er dan? De doden zullen opgewekt worden. Ziel en lichaam zal verenigd worden. Wat zal dat een bijzonder gebeuren zijn. Graven gaan open. Graven van kinderen en jongeren, van mensen die in de kracht van hun leven zijn overleden en van ouderen. Door de kracht van de Heere zullen ze tot leven gewekt worden. Ze zullen tevoorschijn komen, ook zij die een zeemansgraf hebben of die vermist waren. Vragen blijven hier over. Maar de blijdschap mag overheersen. De dood is niet het laatste en niet het enige. Jezus heeft de dood overwonnen en bij Zijn komst gaan de graven open. Maarten Luther zegt zo mooi: Dan zal er op de deur van mijn graf geklopt worden: Martinus, kom uit. En, zegt Luther, dan zal ik uitkomen en in eeuwige vreugde bij Hem zijn. Want daar gaat het naar toe. Paulus vertelt in 1 Korinthe 15:52 dat zij die nog leven bij de wederkomst in een split second veranderd zullen worden en een verheerlijkt lichaam ontvangen. Zij sluiten achteraan in de rij. Paulus gebruikt namelijk het beeld van een intocht. De mensen die opgestaan zijn en zij die nog leven zullen worden opgenomen in de lucht. Waarom? Om de Heere in te halen, Hem te ontvangen en met Hem zullen ze op de nieuwe aarde zijn. En zo, schrijft Paulus dan, zullen wij altijd met de Heere zijn.

Dat is de climax van het gedeelte. Daar loopt het op uit! Met Hem! Dat is dan meteen ook beslissend. Hij zal schitteren en gloriëren. Mijn geluk wordt bepaald door Hem. Hij is het hoogste goed. Ik zal Hem zien zoals Hij is. Nu moet ik het hebben van geloof. Maar dan mag ik Hem zien, face tot face. Zijn vriendelijke stem zal ik horen en ik mag er zijn voor Hem, om Hem te dienen en te eren. Mijn leven komt tot ontplooiing omdat het beeld van de Heere Jezus compleet zal oplichten in mijn leven. Hij komt tot Zijn doel met mij en ik kom tot mijn doel in Hem. Met Hem zal ik als een koning regeren. Een eeuwigheid lang mag je genieten van Zijn schatten en gaven. Geliefd worden en liefhebben. Wat een dag zal dat zijn. Een wereld zonder ziekenhuizen. Waar nu uw leven misschien wel vol is van zorgen over uw gezondheid en afspraken bij de dokter, afspraken, dan voor dit en dan voor dat. Dat is voorgoed voorbij om te leven met een volmaakt lichaam. Begraafplaatsen zijn er niet meer. De dood is verslonden tot overwinning. En daardoor is er geen rouw. Tranen van verdriet stromen er niet meer. Eenzaamheid en angst zijn verleden tijd. De zonde ben ik te boven, twijfel en aanvechting zijn voorgoed weg, gedaan is het met het onrecht. De nacht is definitief voorbij. Eeuwig mogen we wandelen in Zijn licht, vol vreugde en verwondering. Je wordt het nooit zat want je valt van de ene verbazing in de andere. En dat alles is dan op een nieuwe aarde. We denken weleens dat de hemel het summum is. En dat is ook groot, om in de hemelse heerlijkheid bij God te zijn. Maar het is niet de eindbestemming. Dat is de aarde, een vernieuwde aarde. Probeer het je even in te denken. Een nieuwe wereld zonder milieuproblemen, geen aantasting van Gods goede schepping. Een nieuwe wereld waar geen gebrokenheid is in het dierenrijk. Waar de bloemen bloeien, schitterend, tot Gods eer. Een nieuwe aarde. Ik denk even aan het dorp aan de rivier waar ik woon. En u mag aan uw eigen dorp, stad en omgeving denken. Dat stukje aarde wordt vernieuwd, de glans van Gods heerlijkheid ligt er over. Als je over die toekomst nadenkt, word je dan niet ontzettend blij?
Wat een leven, leven met Hem en voor Hem, tot Zijn lof en dienst bereid. Een gouden toekomst waarvan het einde zoek is. Zo zullen wij altijd met de Heere zijn.

Troost elkaar dan met deze woorden.

Amen