6 januari: Dient de Here met blijdschap

Muziekgegevens

1) ‘k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheen, Psalm 89:1 en 7

2) Mijn herder is de Here God, Joh. de Heer 884

3) Zijn liefde zocht mij teder, Joh. de Heer 497

4) Voor Uw liefde, Heer Jezus, Opw. 60

5) God van liefde, God van trouw, geen bundel

6) Veilig in Jezus’ armen, Joh. de Heer 523

7) Juich aarde, juich alom de Heer, Psalm 100: 1,2,3 en 4

8) De kracht van uw liefde, Opw. 488

9) Door goede machten trouw en stil omgeven, LvdK Lied 398:1,2,3,4 en 7

10)U tilt mij op, geen bundel

11)Wat de toekomst brengen moge, LvdK Lied 293

12)Alzo lief heeft God de wereld gehad

Meditatietekst

Het is vandaag dus de eerste zondag van het pas begonnen nieuwe jaar.

En bij de start van een nieuw jaar, of een nieuwe week, of een nieuwe dag, geef je elkaar soms een tekst mee. Om even op te kauwen of om bemoedigd te worden.

In de Oude Kerk was het de gewoonte om aan het begin van iedere nieuwe dag een vaste psalm te zingen. De psalm die de dag moest kleuren.

Nou die psalm wil ik aan het begin van nieuwe jaar aan u en aan mijzelf meegeven.

Het is Psalm 100.

Ik ga hem met u lezen.

1Een psalm bij het lofoffer.

Juicht de Here, gij ganse aarde,

2dient de Here met vreugde,

komt voor zijn aangezicht met gejubel.

3Erkent, dat de Here God is;

Hij heeft ons gemaakt, en Hem behoren wij toe,

zijn volk, de schapen die Hij weidt.

4Gaat met een loflied zijn poorten binnen,

zijn voorhoven met lofgezang,

looft Hem, prijst zijn naam;

5want de Here is goed,

zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid,

en zijn trouw tot in verre geslachten.

Ik begrijp wel waarom met deze psalm in de oude kerk iedere morgen een zong. Het is een loflied op God en een oproep om samen God te loven.

De achtergrond van deze psalm is de tempeldienst. Boven de psalm staat dan ook, een psalm voor het lofoffer, of in een andere vertaling het dankoffer.

Komt zijn poorten in met een loflied, heft hem de lofzang aan, staat er in vers 4.

Maar tegelijkertijd is het een psalm voor alle tijden en voor alle plaatsen.

Alleen het begin al: Juicht de Here, gij ganse aarde, dient de Here met vreugde.

Daar mogen we op deze eerste zondag van het nieuwe jaar wel even bij stilstaan. Zeker ook al we straks misschien wel naar de kerk of de gemeente gaan.

Want waar gaat het ten diepste om in het geloof, in ons geloof. Mag ik het zo vanmorgen zeggen: niet om iets te halen, of te krijgen, maar om iets te doen, namelijk God te prijzen en te eren om wie hij is.

Ik denk dat we dit soms wel eens aan het vergeten zijn.

Dan is al snel de vraag: waar is het geloof eigenlijk goed voor? U kent dat wel, mssichien wel in uw eigen leven. Misschien is het wel een klein stemmetje in uw angstig hart.

Maar het is de verkeerde vraag.

U weet wel welke antwoorden er dan gegeven worden, want u doet er zelf aan mee, net als ik.

Door het geloof ontvangen we vergeving van zonden en eeuwig leven. Door het geloof heb ontvang ik troost in moeilijke tijden. Door het geloof heb i uitzicht boven mijn moeilijke

omstandigheden uit. Door het geloof ben ik niet bang meer voor morgen. Door het geloof omhels ik Christus en al zijn weldaden, om het maar wat klassiek te zeggen.

Door het geloof. Vult u het zelf maar in…

Het zijn allemaal goede, bijbelse antwoorden, maar het is niet de belangrijkste vraag. Die is namelijk: wie kan ik voor God zijn. Niet dus: wat kan God voor mij doen.

En dan komen we bij psalm 100. Juich de Here toe, heel de aarde.

Wanneer je dit beseft, kan zo’n psalm je uittrekken boven je kleinmenselijk geloof. Boven te tobben en zorgen, boven je zuchten en boven je vertwijfeling en aanvechting.

Het gaat in de eerste plaats niet om mij. Het gaat om God.

En vandaar dat de lofzang mag klinken, of om het in wat modernere termen te zeggen: praise en worship. De lofzang en de aanbidding.

En het is daarom goed een eredienst zo te beginnen. Of in ons eigen leven deze psalm veel op te zeggen.

En dan is de vraag vanmorgen: dienen wij de Here met vreugde? Gaat het echt om zijn eer, om met Calvijn te spreken. Of dienen wij de Here soms, uit angst. Of om iets van hem te ontvangen? Een kaartje voor de hemel.

Het is goed om op deze nieuwjaarszondag boven onze eigen zorgen en noden uit te stijgen en elkaar toe te roepen. Dient de Here met vreugde.

Zeker als we in vers 3 lezen; erken dat de Here God is. Hij heeft ons gemaakt.

Vers 3 is een oproep aan ons. Erken het. Belijdt het. Weet het. Jahwe, de Here is God.

Het is de belijdenis van God als onze schepper, vandaar de volgende zin: hem behoren wij toe.

Wat is dat mooi. Wij zijn niet van onszelf. Wij zijn niet van een ander. Wij behoren God te toe.

Dat is wat. Want wij zijn zondige mensen. Ooit behoorden wij hem toe in het paradijs, maar daar is de breuk gekomen. Wij wilden hem niet toe behoren, we zijn van hem weggevlucht. En dan staat er zo mooi, haast onbekommerd in psalm 100. Wij behoren hem toe. Sterker nog, we mogen, door het geloof, behoren tot de kudde die Hij weidt.

Als op zoveel andere plekken in de Bijbel, komt hier het beeld van de goede herder weer om de hoe. Behoren tot een kudde, die door hem geweid wordt.

Ja, soms lopen we weg. Maar dan is er die herder die de 99 in de steek laat om naar die ene, naar u of naar mij te gaan zoeken.

Mijn vraag is: behoort u tot die kudde? Ook als u af en toe wegdwaalt? Belijdt u, misschien wel met allerlei vragen in uw hart en in uw ziel: Ik behoor hem toe?

Want als je dat mag weten, als is het maar met alle gebrek, dan kan je ook optrekken naar de tempel en met de optrekkende menigte meejuichen.

En hoe dat allemaal kan? Dat staat in het laatste vers: Want de Here is goed. Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid en zijn trouw tot in verre geslachten.

Wat een prachtig geladen tekst is dit.

Het gaat om de goedertierenheid, om de goedheid en om de trouw van de Here. Over elk van deze woorden zou je een meditatie kunnen houden.

De Here blijft trouw, als wij ontrouw zijn, want zichzelf kan hij niet verloochenen. En waar is die trouw tot in het uiterste ons betoond. Ach u weet het. In de komst van Christus naar

deze wereld, om het kwaad op zich te nemen, om aan het kruis te sterven en op de derde dag weer op te staan.

Je vraagt je af: had God nog meer zijn trouw en goedheid en goedertierenheid kunnen tonen, dan door dit offer van liefde. Alszo lief had God de wereld.

En die trouw blijft tot in verre geslachten.

In de vertaling van is dat heel mooi weergegeven. Daar staat:

De liefde van de Heer gaat met je mee

Hij gaat met jou en met je kind en met je kleinkind mee.

Ja, dat is het eigenlijk. De verre geslachten zijn onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. En aan hen blijft God trouw.

Dat mag een troost zijn voor u en mij, als uw kinderen of kleinkinderen de dienst van God verlaten hebben. Of al zoekend en tastend naar hem door het leven gaan. Wij zullen hun levenweg nooit meer helemaal kunnen volgen, maar pslam 100 zegt: denk eraan: God blijft trouw van geslacht tot geslacht.

En zo is Psalm 100 inderdaad, zoals de oude kerk heel goed heeft aangevoeld, een psalm om iedere dag aan het begin van de dag te zingen.

Want hij tilt ons op, ver boven onze eigen beslommeringen uit en roept osn met alle kracht op:

Juich de Here gij ganse aarde

Dient de heer met vreugde

Kom tot hem met jubelzang.

En ach, God luistert niet naar de luidheid van onze stem. Misschien kunnen we alleen maar heel zachtjes jubelen, omdat het leven zo tegenzit, misschien met een klein piepstemmetje. Maar God kijkt naar het hart. En dan is zelfs een fluisterjubel als muziek in Gods oren.