Zondag 30 april 2023

06:00-07:00 uur
Another day in paradise - Phil Collins
Bless the beasts and children - The Carpenters
Bright eyes - Art Garfunkel
When I get where I'm going - Brad Paisley & Dolly Parton
Aan een zijden draad - Ralph van Manen
What the world needs now is love - Dionne Warwick
The prayer - Andrea Boccelli en Celine Dion
How could I ever say thank You - Kathryn Scott
In my mother's eyes - Kenny Marks
Liefde voor altijd - Irma Dee
Daisies and roses - Burlap to Cashmere
Older angel - Kate Campbell
Hallelujah - Bethany Dillon
Can't live without Jesus - Jon Gibson

07:00-08:00 uur
Come just as you are - Crystal Lewis
The Way (Psalm 1) - The Shiyr Poets
God is faithful - Sheila Walsh
Wat voor een liefde is dit toch - Herman Boon & Lydia Zimmer
How great Thou art - Alan Jackson
Jesus, draw me ever nearer - Keith & Kristyn Getty
Create in me a clean heart - Brown Bannister
Goede hoop - Ode 11 - De Oden van Salomo
One more soul - Dallas Holm
Faithful heart - Pam Thum
Voor uw grote naam (Wij zijn als adem) - Opwekkingskoor & Band
In Christ alone - Anthem Lights
You can't imagine - The Crabb Family & Kelly Bowling
The Lord is my Shepherd - Keith Green

08:00-09:00 uur
Zie de stroom van Jezus' liefde – Opwekking – Opw. 674
Psalm 21: 1, 5 en 13 ‘O Heer de Koning is verheugd’ – Hollandkoor – NH Bundel
Hier ben ik - Gerald Troost & Elisa Krijgsman & Suzanne van der Velde
Woorden van vroeger (Als een hert) - Marjolein Keijzer
Hij die rustig en stil - Deo Cantemus – Joh. de Heer 133
Nooit ver bij jou vandaan - Matthijn Buwalda
Zeg me - Kinga Ban
Psalm 16: 1 en 4 ‘Bewaar mij, want ik schuil bij U’ - Christelijk Gemengd Koor 'Omnia Cum Deo' – NH Bundel
Ik kan het niet alleen - Lars Gerfen
Leg maar stil je hand in Zijn handen – Christelijk Gemengd Koor Muntendam-Stadskanaal – Joh. de Heer 312
Hoe lang, o Heer – Opwekking – Opw. 778
Geef uw lot in handen van uw Vader - Urker Mannenkoor ‘Hallelujah’ – Joh. de Heer 39
Alleen met God - Sela
Van U zijn alle dingen - Hervormd Kerkkoor Apeldoorn – Gez. 465 LvdK/Joh. de Heer 394

Meditatie van Peter Kruijt.

'Ga in vrede'

Het was midden in de nacht en ik was nog maar net schipper op ons eigen binnenvaartschip. Normaal gesproken had ik volgens de wet allang moeten stilliggen, maar ik had besloten die nacht door te varen. Mijn moeder was plotseling in het ziekenhuis opgenomen en ik wilde naar haar toe, daarnaast zaten ze in Alphen aan den Rijn op onze lading cement te wachten. Ik loste dat allemaal op door een nachtje door te varen. Dan zou ik de andere dag op tijd in Alpen zijn en kon ik mijn moeder gaan bezoeken waarna ik de andere dag kon lossen. Iedereen blij.
Dus voer ik deze nacht over Zeeland. En weet u: dat is eigenlijk helemaal geen straf. Lekker rustig, van lichtje naar lichtje, het schipperszonnetje (dat wil zeggen: de maan) hoog aan de hemel. Ik kan mij nog wel slechtere dingen bedenken.

Maar toen zag ik in de verte een patrouilleboot van de politie aankomen. Dat is niet handig. Het zou mij bijzonder slecht uitkomen als ze mij op dit moment zouden controleren op de vaartijdenwet. Ik hoopte dat ze voorbij zouden varen. Maar dat deden ze natuurlijk niet. Ik kwam ze tegen en ze draaiden achter mij om en vroegen over de marifoon of er even een collega van hun bij ons aan boord mocht komen voor een controle. "Uiteraard", antwoordde ik stoer, terwijl ik voelde hoe mijn hartslag omhoog schoot. Bekeuringen voor overschrijding van de vaartijd zijn niet niets en daarnaast voelde ik hoe mijn hele plannetje aan duigen ging. De agent stapte de stuurhut binnen. "Goedenacht schipper", "Goedenacht agent". "Wij waren benieuwd hoe laat je begonnen bent met de vaart en hoeveel bemanning je aan boord hebt." vroeg de agent. Ik vertelde hem gelijk dat het foute boel was, dat ik al een paar uur vast had moeten liggen. Ik vertelde hem ook dat ik met deze nacht varen mijn problemen oploste door zowel mijn losdatum te halen als een bezoek aan mijn moeder in het ziekenhuis te kunnen brengen. Daar had hij alle begrip voor, maar hij kon mij natuurlijk niet laten varen. Dat snapte ik ook. Ik kreeg een bekeuring en moest een plekje zoeken in de eerste beste haven die ik tegen zou komen. Ik vroeg aan hem hoe laat ik dan weer verder mocht. Ik hoopte dat ie mij een beetje zou matsen. Maar hij zei: "Je kan toch zeker wel rekenen?"

Nou dat kon ik inderdaad. Ik wist dat ik 8 uur rusttijd in acht moest nemen, maar het was ondertussen half drie 's nachts. Ik wist dat zijn dienst waarschijnlijk tot een uur of zeven zou duren en dat de kans dus groot was dat ze om zes uur 's morgens wel van het water af waren. Ik maakte vast in een haventje en besloot de wekker drie uurtjes later te zetten, daarmee zou ik alsnog bijtijds in Alphen aan de Rijn kunnen zijn en de politie zou dan wel weg zijn. Drie uurtjes later schuif ik dat haventje uit. En het eerste schip dat ik tegenkom is de politieboot die mij drie uur eerder hadden stilgelegd. Ik schrik mij naar. Ze doen een schijnwerper aan, en schijnen op de voorkant van ons schip zodat ze de naam kunnen lezen, dan schijnen ze op de stuurhut. Ik zit als een bang konijn in een koplamp te kijken. En vervolgens….doen ze hun licht uit, geven ze gas en varen ze heel hard weg.

Onverwachte genade. Daar wil ik het me u over hebben vanmorgen. Genade die zomaar opeens ons leven raakt, terwijl we rekenen op het tegenovergestelde. Terwijl we rekenen op oordeel of sancties. Gewoon omdat we dat verdienen.

Het wordt zichtbaar in dat prachtige verhaal van Naäman. Naäman de bevelhebber van het Syrische leger. Hoewel Naäman een sterke held is, lezen we in het eerste vers van 2 Kon. 5 gelijk al dat hij melaats is. Een sterke held én melaats. Een man die de kracht van het zwaard kent en tegelijkertijd leeft met een enorme kwetsbaarheid. Een Syriër, die niet alleen onrein is vanwege zijn afkomst maar ook nog eens melaats is. Naäman is wel zo'n beetje de laatste in de Bijbel die ergens recht op heeft. Het is echter een door de Syriërs buitgemaakt meisje in het huis van Naäman die bewogen is met haar meester en die hem wijst op de profeet Elisa in Samaria die zijn melaatsheid weg zou kunnen nemen.

Het een leidt tot het ander en na verloop van tijd, procedures, omwegen en een lange reis gebeurt het: Naäman dompelt zich zeven keer onder in de Jordaan en wordt rein. "Als het vlees van een kleine jongen", staat er. Naäman is uiteraard helemaal om. Wat een land, wat een profeet en wat een God! Naäman wil geen andere goden meer dienen, dan de God van Israël alleen.

Er is echter een ding: hij heeft nog een klein vraagje…als hij thuiskomt in zijn eigen land is het de gewoonte dat hij zijn koning helpt in het aanbidden van de god Rimmon. Daarvoor moet hij in het huis van Rimmon buigen voor de god van Rimmon. Daar kan hij helaas niet onderuit. Naäman voelt op zijn klompen aan dat dit niet helemaal de bedoeling is, maar vraagt alvast op voorhand vergeving in deze zaak.
Nou, dan is hij bij Elisa natuurlijk aan het verkeerde adres. Elisa is een profeet in de lijn van Elia. Een strijder voor recht en gerechtigheid. Een man die staat voor God en niet te beroerd is om de koningen van Israël de waarheid te vertellen over hun functioneren. Nu zal Elisa die onbesneden Syriër wel even vertellen hoe het zit!

Elisa zegt tegen hem: "Ga in vrede."

Wat zegt Elisa? Ga in vrede? Dat is toch niet de bedoeling!

Of wel?

God wilde Israël leren dat Zijn goedheid grenzeloos is. Dat Hij uiteindelijk de volken op het oog heeft en Israël is geroepen om voor die volken een priester te zijn. Een roeping waar Israël in de tijd van Elisa bepaald niet aan voldeed. Maar God herinnert hen hierdoor juist aan Zijn toekomst waarin alle volken God zullen aanbidden. Tot die tijd vallen die volken niet buiten Gods hand. Dus ga in vrede Naäman, want de God die je hier ontmoet hebt gaat met je mee.

Wat zou het mooi zijn als we als mensen van God met dat vertrouwen om kunnen gaan met degenen om ons heen die ook in God geloven, maar die soms zulke andere keuzes maken dan wijzelf. Keuzes die we misschien om hele goede redenen niet meer kunnen maken.
Soms is niet meer nodig dan de ander Gods vrede toewensen omdat de God van Naäman vandaag ook de God van die ander is. En wij in dat vertrouwen iets van Gods genade mogen laten zien in de vrede die we toewensen.
Net als die genade op die vroege ochtend van die agenten op de patrouilleboot. Die mij na drie uurtjes slaap stiekem uit dat haventje zagen scharrelen en gedacht moeten hebben: Ga in vrede.