19 apr: Een liefdevolle herbeleving

Muziekgegevens

1) Psalm 97: Groot Koning is de Heer, LvdK

2) Volgen!, geen bundel

3) Mijn Jezus ik hou van U, Opwekking 392

4) Zoek eerst het Koninkrijk van God, Joh. De Heer 105

5) Herstel mijn eerste liefde, geen bundel

6) Leer mij volgen, geen bundel

7) Psalm 84: Hoe lieflijk, hoe vol heilgenot

8) U Heer Jezus wil ik volgen, bunder Leger des Heils

9) Wat de toekomst brengen moge, Ned. Herv. Bundel gez. 300a

10) Mijn Jezus, ik hou van U, Opw. 392

Meditatie

Emotie (herbeleving)

Als kleine jongen mocht ik vaak mee om auto-onderdelen op te halen. We stapten dan een klein deurtje van een loods binnen aan het kanaal in Apeldoorn. Even later zat je te wachten tot het onderdeel gehaald was. In het magazijn rook het altijd naar auto-onderdelen. Een specifieke geur. Op de bar stond een pot lolly’s waar de werknemer die me had meegenomen zich flink aan vergreep.

Niet zo lang geleden moest ik voor mijn vader na jaren weer eens een onderdeel ophalen. Dit keer in Lelystad. Ik stapte een grote loods binnen op het industrieterrein. En verdraaid, precies dezelfde geur kwam me tegemoet. Ik keek naar het barretje. En alsof het er echt stond, zag ik een pot van die softe lolly’s staan. Die pot stond er helemaal niet, maar m’n hersens hielden me voor de gek.

Het heeft iets bijzonders: zodra we een bepaalde combinatie van geur, smaak, geluid of licht ervaren kunnen onze hersenen ons meenemen naar een andere wereld. Herbeleving noem je dat.

Je ervaart het alsof je weer helemaal in dát ene moment bent, terwijl je totaal ergens anders bent.

1. Kolenvuur (Geur)

Vorige week heb je Pasen gevierd. Tenminste, dat hoop ik voor je. Misschien kwam je er niet aan toe. Met de gemeente of via de livestream probeerde je mee te zingen: ‘Daar juicht een toon, daar klinkt een stem’. Maar jij kwam helemaal niet op die toonhoogte van Pasen. Er galmde niks door Jeruzalem, het bleef van binnen zo ijzingwekkend stil. Alsof alles uitgestorven was…

Net als Petrus zat je te wachten, maar er gebeurde niks. Wachten, dat is niks voor Petrus. Het past niet bij zijn karakter. ‘Ik ga vissen!’, klinkt het al snel. En niet veel later heeft hij zijn oude beroep weer opgepakt. Het lijkt wel alsof we helemaal terug zijn aan het begin van het evangelie.

Een vissersbootje op het meer van Galilea.

Maar vissen vangen lukt niet meer. Alles lijkt hetzelfde, maar… na Pasen is niks meer hetzelfde.

Die Man aan de kant van het meer moet er aan te pas komen. Alles blijkt diep afhankelijk van Hem. Als Hij ingrijpt zit het net vol vissen. 153 stuks, een driehoeksgetal dat loodrecht naar boven wijst.

Als we de zegen niet van de Opgestane Heer ontvangen, dan staan wij op ons levensschip met lege handen.

Petrus kan niet wachten. Hij snapt dat het Jezus is en hij springt in z’n onderbroek het water in. Want hoe leeg hij zich ook voelt, zonder Jezus leven is geen optie meer.

Op het strand blijkt hoe het er echt voor staat: Jezus heeft allang te eten. Er ligt al vis op het vuur. Jezus is niet afhankelijk van wat zij vangen.

Hé, kijk eens goed. Wat voor een vuur is dat? Het is een kolenvuur. Ja, dat hoef je Petrus niet te vertellen. Hij heeft het allang geroken. Een kolenvuur heeft een hele specifieke geur. Het kolenvuur brengt hem naar een plek waar hij niet wil zijn. Het is een ongewenste herbeleving. De laatste keer dat Petrus een kolenvuur rook stond hij in de zaal van Kajafas. ‘Jij hoort toch zeker ook bij die Jezus van Nazaret?’ Au!

2. Brood (Smaak)

Nu zitten ze daar bij Hem aan de maaltijd. Alsof geur niet genoeg is, krijgt Petrus een tweede herbeleving. Hij mag het proeven: Ik ben de Opgestane. De laatste keer dat ze samen brood gegeten hadden, had Petrus het nog hardop gezegd: ‘Mijn leven zal ik voor U geven’ (Joh. 13,37). De praktijk bleek precies andersom te zijn. De Meester zou zijn leven voor Petrus geven.

Petrus’ ogen volgen de handen van Zijn Meester: Hij neemt het brood, Hij breekt het en geeft het ook aan Hem.

De vorige keer dat hij brood proefde dacht hij Jezus te kunnen volgen. Maar nu snapt Hij wat Jezus toen zei: ‘Dit is Mijn Lichaam dat voor jou gegeven wordt’ (Luk22,19). Hij nam het en Hij brak het. Als Jezus nu het brood geeft, smaakt het zo anders.

Nu moet wel ter sprake komen dat hij, Petrus, zo verschrikkelijk gefaald heeft. Maar ja, hoe breng je dat sprake? Nu Jezus voor de derde keer in hun midden is, durft Petrus nog steeds niet te zeggen dat het voor hem geen Pasen is. Eigenlijk voelt hij alleen maar de pijn van zijn mislukking. Bij Jezus zijn is één grote herbeleving. De geur van de kolen, de smaak van brood; het zal nooit meer hetzelfde zijn.

In geen enkele tijd is het makkelijk om te leren dat brood ontvangen moet worden. Jezus leert ons na Pasen proeven wat ‘genadebrood’ is.

3. Drie vragen (Liefde)

‘Simon, zoon van Jona!’ Petrus veert overeind. Die naam had hij al een poos niet meer gehoord. De adrenaline giert door zijn lijf. Nou zul je het hebben. Nu zal de Meester hem op zijn plek zetten. Eigenlijk hoort hij hier niet meer te zitten, met z’n grote mond en z’n wegloperij.

Toch rent Petrus niet weg. In de stem van zijn Meester hoort hij geen spoor van verwijt. Nee, zijn oude naam moet hem bepalen bij de eerste liefde. Simon, zoon van Jona, weet je nog dat jij als eerste het net verliet om Mij te volgen? Heb je Mij nog steeds meer lief dan de anderen? Heb je me echt lief?

Petrus kan het woord dat Jezus voor liefde gebruikt niet zomaar overnemen. Het woordje agapè betekent dat je werkelijk alles voor de ander over hebt. Als er iemand is die heeft laten zien dat zijn liefde tekortschiet, dan is hij het wel. En toch, de liefde voor Jezus is niet te ontkennen, anders had hij hier niet aan het kolenvuur gezeten en het brood met Zijn Meester gedeeld. ‘Ik hou van U’, klinkt het benepen.

En dan is daar dat laatste moment van herbeleving. Voor de derde keer spreekt Jezus hem bij zijn oude naam aan. Drie keer heeft Hij Jezus verloochend, drie keer stelt Jezus hem een vraag. Maar nu daalt Jezus nog verder af: ‘Petrus, hou je van Mij?’.

Er knapt iets bij Petrus. Alsof in die herbeleving nu alles opnieuw geprogrammeerd wordt: ‘U weet het toch, dat ik van U houd!’. Onder zoveel liefde moet hij wel buigen.

Jezus, de Opgestane Heer is er Meester in om liefde in mensen te wekken die geblokkeerd zijn door hun eigen verleden. Mensen voor wie het -door omstandigheden- geen Pasen werd, krijgen van Hem een liefdevolle herbeleving. Misschien heb jij vanmorgen zo’n herbeleving nodig, geblokkeerd als je bent door je zonden, door je beschadigingen uit het verleden en door de afwijzing van anderen. Wie eenzaam is en opgesloten krijgt onverwacht bezoek van Jezus, Die door gesloten deuren heen komt.

Jezus zoekt je op en laat het ruiken, proeven en horen: er is geen geschiedenis zo fout of Hij maakt een nieuw begin. In dat nieuwe begin zorgt Hij overal voor: het vuur brandt al, het eten staat op tafel en zelfs de liefde wordt door Hem gewekt. Deze liefdevolle Meester kijkt vanmorgen naar jouw betraande ogen. Hij geeft je een herbeleving van Pasen en zegt het tegen jou: ‘Volg Mij’.