4 februari: Licht in de wereld

Muziekgegevens:

1) Laat ieder ’s heeren goedheid loven, Ps. 118:1 en 7

2) De Heer is mijn licht, JdH 784

3) ik wil jou van harte dienen, Opw. 378

4) Bron van licht en leven, Opw. 180

5) O Jezus mijn vreugd, o jezus mijn kracht, Lied 57: 1,2,3 en 4 (UAM)

6) Aan de vruchten, geen bundel

7) Laat zo je licht maar schijnen, geen bundel

8) Welk een vriend is onze Jezus, Jdh 150

9) Maak ons tot een licht, Opw. 346

10)God roept ons, geen bundel

11)Gebed voor de ander, geen bundel

12)Samen te dienen, Opw. 249

Meditatietekst

In wat bekend staat als ‘de Bergrede’ daagt Jezus zijn toehoorders uit met de volgende woorden, die staan in Matteus 5:14-16:

‘Jullie zijn het Licht in de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat zij jullie goede daden zien en eer bewijzen aan jullie Vader in de hemel.’

Een olielamp aansteken en die niet onder een korenmaat zetten maar juist op een standaard. Ik weet niet of dat beeld bij u direct veel herkenning oproept. Maar voor christenen in het noorden van Ghana, waar ik als predikant werk, komt deze illustratie van Jezus heel dichterbij. In de meeste dorpen is geen electriciteit en als het ’s avonds rond 6 uur donker wordt gaat bij elk huisje een olielamp aan. Tegenwoordig ook wel een lamp op zonne-energie of een op oplaadbare batterijen. Die moet strategisch worden neergezet. Op een plek waar de vrouwen het schijnsel van de lamp kunnen gebruiken om op de binnenplaats tussen de ronde hutjes het eten te koken. En waar de kinderen in hun schriftjes het huiswerk voor de volgende dag kunnen maken. Dat is het licht waar alle gezinsleden het mee moeten doen.

Ook de kleine christelijke gemeenten in dit voornamelijk islamitische gebied komen vaak ’s avonds na het eten bij elkaar voor een bijbelstudie of om samen te bidden. Meestal op een vaste plek in het dorp. Onder een mangoboom, bij iemand thuis of in een klein lemen kapelletje. Een lamp op een tafeltje in het midden en opengeslagen bijbels er omheen.

Jezus roept de leerlingen die met hem mee de berg op zijn gegaan op om hun licht te laten schijnen voor de mensen. En dat is niet zomaar een lichtje, maar hèt Licht. Het licht van Jezus, die zelf het Licht van de wereld is, dat op ons leven afschijnt en dat wij weer door mogen geven aan anderen.

‘Je licht laten schijnen’ is niet iets abstracts of heel geestelijks. Nee, het is eigenlijk ontzettend praktisch, ‘down-to –earth’. Want als Jezus doorspreekt, heeft hij het over: vergeving, omgaan met woede en conflicten, je vijanden liefhebben, geen overspel plegen, de waarheid spreken, en ga zo maar door.

Het Licht mag te zien zijn in het gewone, het dagelijkse. Daar gebeurt het leven. Daar ontmoeten wij ‘de mensen’ voor wie ons licht kan schijnen. Daar kunnen we iets betekenen voor een ander. Net zoals de olielamp de vrouwen in Noord Ghana helpt om te koken en de kinderen om hun huiswerk te maken. En om daarna samen de bijbel te kunnen lezen.

Tijdens één van die gesprekken met opengeslagen bijbel lazen we dit gedeelte uit Matteus. Emmanuel, een jonge vader van een jaar of dertig, vertelde dat er voor hem veel veranderd is sinds hij tien jaar geleden christen geworden was. Hij zoekt geen ruzie meer en kan anderen vergeven in plaats van vergelding te zoeken. Zijn vader, die moslim is, riep hem op een gegeven moment bij zich en vroeg wat er toch met hem gebeurd was. ‘Ook de buren hebben het er over’, zei hij.

De anderen in de groep beaamden het verhaal van Emmanuel. Als christen kun je in het dagelijks leven een verschil maken. Doordat je anders in het leven staat en het goede voor anderen zoekt. En dat valt op.

Hoewel niemand in het kerkje onder de boom Franciscus van Assisi kende, konden ze zich wel vinden in één van zijn bekende spreuken: ‘Verkondig het Evangelie, desnoods met woorden’. ‘Daarom heeft Jezus het ook over onze goede daden, waardoor het licht gezien kan worden. En niet over mooie woorden’, merkt iemand op.

Ik geloof dat dat niet alleen geldt voor Emmanuel en zijn vrienden onder de boom in Ghana. Als we ons laten aansteken door het licht van Jezus en als dat ons verandert. Ons vergevingsgezinder maakt, vriendelijker, of betrouwbaarder. Dan kan het niet anders dan dat dat opvalt. Dan zien mensen iets van het Licht van de wereld doorschijnen in ons leven. En zijn wij zonder er veel woorden aan vuil te maken, soms misschien ook even iets van dat Licht in deze wereld. Of gewoon voor die paar mensen om ons heen.

In een toevallige ontmoeting. Een gesprekje met de buurvrouw. In de supermarkt. Op de sportclub. Of thuis. Voor uw kinderen of kleinkinderen, broers en zussen, vader of moeder.

Ik bid ook dat u, en ik, en de christenen in Noord Ghana de moed zullen hebben onze lichtjes op de goede plek neer te zetten. En niet in een hoekje. Of onder de korenmaat, als u die toevallig al in huis heeft. Op een plek waar de vrouwen kunnen koken, de kinderen hun huiswerk kunnen maken en na het eten de bijbel open kan.

Ons licht laten schijnen voor de mensen. Niet zodat we er zelf beter, geliefder of belangrijker van worden. Maar ‘opdat zij eer bewijzen aan onze Vader in de hemel’.