29 april: Het mysterieuze van de schepping

Muziekgegevens

1) Komt, laat ons samen Israels Heer, Psalm 95 : 1 en 4 (NHB)

2) Hoe groot zijt Gij, JdH 886/Opw. 407

3) Wees stil voor het aangezicht van God, Opw. 464

4) Heer, onze God, hoe heerlijk is Uw naam, Opw. 70

5) Hij die rustig en stil JdH 133

6) Gij volken looft uw God en Heer, Gez. 16 (LvdK)

7) Nulpunt (Lied van Job)

8) O grote God die liefde zijt, Gez. 481 (LvdK)

9) Mijn ziel is immers stil tot God, Psalm 62 : 1 en 4 (NHB)

10)De Here is mijn Herder, Opw. 121

11)Heer, wees mij Gids, JdH 569

Meditatietekst

Lezen: Job 38:16 -30

De maand mei is een maand dat we er op uittrekken. De tent weer eens opzetten of alles in orde is, de caravan uit de stalling halen. En een dagje of een weekend uit. Als het weer mee zit is het heerlijk om van de zon te genieten. Een strandwandeling. Of het bos in. Genieten van de schepping, van de natuur.

Er is een boek in de Bijbel dat deze schepping bejubelt. In prachtige poëzie wordt het mysterie van de natuur beschreven. Misschien denkt u aan Genesis of aan een psalm. Nee, ik doel op het boek Job.

En dat is wellicht niet uw eerste associatie met het boek Job . Daar gaat het toch over de meest gestelde vraag : hoe zit dat met God en het lijden van mensen. Zeker, daar gaat het ook over. Maar aan het einde van dit boek wordt de schepping in alle schoonheid genoemd.

Eerst is er in dit drama - een soort theaterstuk- een dialoog tussen God en Satan. Job wordt onderwerp van een weddenschap. Nu is hij nog vroom, omdat het hem goed gaat, maar stel dat het slecht gaat… wat gebeurd er dan? De satan daagt God uit om Job eens flink te laten lijden en dan zal Job God wel vervloeken. De weddenschap staat en Job treft een vreselijke rampspoed. Verliest kinderen, zijn bedrijf, zijn vrouw verlaat hem en hij krijgt vieze zweren.

Er zijn 3 vrienden die bij hem zitten, dier eerst zwijgend bij hem zitten. Maar na zeven dagen met allerlei theorieën komen, in de trant van: je zult wel ergens fout geweest zijn, of zweer God toch af, dan gaat het vast over, of... misschien is het wel een soort heilig lijden... Totdat Job uiteindelijk niet meer met zijn vrienden praat, maar zijn klacht rechtstreeks tot God richt. En ook daar blijft Job in een zelf gemaakt systeem hangen als het gaat over zijn gedachten over God. Hoe loopt dat af?

Het boek Job is een Bijbelse mythe. Een verhaal over het leven, wat ons overkomt, en over de duiding vanuit geloof, wat God er mee te maken heeft en hoe. Over hoe mensen kunnen denken over dat er straf volgt op zonde en dat alles een reden moet hebben en over hoe God zich manifesteert op een manier die ons verstand te boven gaat. En Job wordt gebruikt om ons dat te laten zien.

Ik denk soms dat we aan de hand van Job beelden krijgen van een andere manier van geloven. Job brengt het opstandige geloof terug. Voorbij ‘de heer heeft gegeven, de heer heeft genomen' voorbij de berusting. De vrienden van Job doen hun best om aan het lijden dat job overkomt een geestelijke duiding te geven. Maar hij pikt die theologie niet. Er gebeurt mij zinloos geweld. Er overkomt mij van alles. Puur toeval. Verkeerd vliegtuig. Verkeerde tijd op verkeerde plaats..

God neemt aan het eind van al het geworstel met die vragen het woord.

Beste Job....denk je nu werkelijk alles maar te kunnen verklaren en te weten? Ben je nu werkelijk zo wijs, te denken dat ik in jouw wereldbeeld zou passen?

En wat er dan volgt is een prachtige lofzang op de grootsheid van de schepping. Het mysterie van de natuur. En zo gaat het door.

De verwondering over al die grootsheid, die haar oorsprong heeft in God. Daar wordt op gedoeld. Wat wij misschien ook komende maand weer buiten gaan beleven. Het mysterieuze,het grootste van de schepping, het is een bron van liefde en leven, zo oneindig groot, dat doet Job beseffen dat hij het helemaal niet weet. Het enige dat hij wel weet en voelt en ervaart dat diezelfde bron ook de oorsprong is van zijn bestaan. Jobs redelijk denken wordt finaal onderuit gehaald. De structuren waarlangs hij het leven en zijn leven kon verklaren, smelten als sneeuw voor de zon. Niets ‘alles heeft een reden', of ‘ het is straf op zonde' ..of god dit, god dat…dat zijn onze kortzichtige menselijke structuren. Die hebben we nodig om uit alle onzin nog een beetje zin te maken. Maar Job wordt eigenlijk gezegd...laat dat maar los... geef je maar over aan die overvloed van liefde...aan die schoonheid, dat mysterie van de schepping. En als je die hoofdstukken overziet hoor je hoe dubbel die schepping is, mooi en wreed, stil en woest. En zo is het leven dus ook. Zo IS het! Schepping is licht en duister.

Job moest ontdekken dat er geen antwoord is op die vragen naar het waarom.

En ligt in die schepping uiteindelijk niet ook die scheppingsliefde die ons troost? Ligt onder alles ook niet een bodem van Liefde?. .

Job ontdekt dat God woont in de verwondering over het leven en alles wat zich daarin afspeelt... het goede en het slechte... het krachtige en het kwetsbare...

Job ontdekt dat hij niet langer het centrum van de wereld is, maar hij ontdekt dat hij een deel is van een geheel.

En Job slaat aan het einde van dit drama de hand voor zijn mond. Hij weet niets meer te zeggen.

Nu zie ik in, zegt hij. Het wordt hem duidelijk.

Er valt een stilte als aan het begin van Job . En dan valt het doek, dan valt de stilte. Omdat je niets meer te zeggen hebt, en misschien ook wel, omdat het antwoord vermoedelijk daar inzit. In de stilte