18 aug.: Leven in vrede, vrede in je leven

Muziekgegevens

1) Looft God, looft Zijn naam alom, Psalm 150: 1,2 en 3

2) Zing van Jezus’ wond’re liefde, Bundel leger des Heils, lied 398

3) Geef vrede, heer geef vrede, LvdK 258

4) Op U alleen, mijn licht, mijn kracht, Nieuwe LvdK 939

5) Als een hert dat verlangt naar water, Opw. 281

6) Meester, men zoekt U wijd en zijd, LvdK Gez. 170: 1, 2, 5 en 6

7) Dit weet ik zeker, Ev. Liedbundel Lied 183

8) O God, Gij zijt mijn Toeverlaat, Ned. Herv.bundel psalm 63: 1, 2 en 3

9) Heer schenk ons Uw vrede, geen bundel

10)Wees niet bevreesd, Joh. de Heer 942

11)Zegen ons Algoede, LvdK lied 456

12)Vrede van God, Opw. 602

Meditatietekst

Ik lees voor u een stukje van Paulus uit zijn brief aan de Filippenzen (Fil. 4: 4 t/m 7)

Verheugt u in de Heer, altijd; nog eens zeg ik: verheugt u!
Laat uw vriendelijkheid bekend worden aan alle mensen. De Heer is nabij.
Weest over niets bezorgd, - nee, laten bij alles uw wensen door gebed en smeking en met dankzegging bekend worden bij God.
Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.

Wat bij mij bleef hangen, toen ik dit stukje las, is het woordje ‘vrede’. Want wie wil dat nou niet, vrede? Daar verlangen we toch allemaal naar. Alleen, wat ìs vrede eigenlijk? Tien tegen één dat we daarbij denken aan ‘geen oorlog’. Vrede is voor ons gevoel het tegenovergestelde van oorlog. Maar is dat ook zo? Is er, om maar iets te noemen, sprake van vrede met die toenemende verharding in onze maatschappij?

Vrede is dus niet alleen dat er geen bommen of raketten meer zijn. In ieder geval is de vrede die de Bijbel bedoelt, ‘sjaloom’, meer dan een wapenstilstand. Bijbels gezien spreek je van vrede, als het in en met het hele leven goed zit. Als het goed gaat en goed zit tussen God en de mensen, tussen mensen en volken onderling, en ook tussen een mens en zichzelf. Vrede is dat het in orde is met je. Dat je niet vermoeid en belast bent. Dat je niet met jezelf of met mensen en dingen in de knoop zit maar van jezelf hebt leren houden. Dat je zin hebt in het leven, telkens opstaat tot de vreugde om zomaar vrij en vrolijk te leven.

Om die vrede is het God begonnen. Maar is die vrede ook bij ons thuis? Vaak verlángen we meer naar vrede dan dat we die hebben. Ik noem een paar dingen. Er is iets dat je steeds maar bezighoudt. Het laat je niet los en je wordt er onrustig van, zo onrustig dat je er ’s nachts niet van kunt slapen. Of je laat je opjagen door de vele kansen en mogelijkheden die het leven biedt, maar die voor jou onbereikbaar blijven. Of je wordt moe van het worstelen met vragen waarop je geen antwoord krijgt. Of je valt jezelf tegen en je voelt je schuldig omdat je niet anders bent. Je zou wel willen veranderen, maar het lukt je niet. Paulus denkt aan bezorgdheid. De grote zorgen, de kleine zorgen, die er elke dag weer zijn. Zorgen over je werk, je toekomst, je kinderen. Zo is er van alles dat onze hoofden en harten in beslag kan nemen: ontevredenheid, ondankbaarheid, onzekerheid, twijfel en verslagenheid, wanhoop en bitterheid. Onvrede te over. En wat kan een mens dan verlangen naar echte vrede in het hart.

Over dat verlangen kan Paulus een woordje meespreken. Uit eigen ervaring, want onvrede, onrust en spanning zijn hem niet vreemd. Maar hij heeft ook nog een andere ervaring. Hij weet ook van echte vrede, een vrede die onze harten en onze gedachten bewaakt in Christus Jezus. Het is de vrede Gods die als een duif van Hogerhand komt aangevlogen en neerstrijkt in je leven om van binnenuit je hart te bewaken en te bewaren voor onrust en verwarring, zwaarmoedigheid en overbezorgdheid, angst en twijfel. Die een vrij en vrolijk leven geeft, niet als een register van een orgel dat je even opentrekt en dat dan meteen mee gaat klinken, maar als iets dat groeien gaat in je hart omdat God met je bezig is. En het mooiste is misschien nog wel dat die vrede ook sporen trekt in je omgeving: je verspreidt iets van licht en vriendelijkheid, zachtmoedigheid en mildheid, zodat mensen om je heen iets gaan proeven van de vrede van God.

Nu is ons probleem met de bijbel vaak dat er dingen gezegd worden die ons te mooi lijken. En dat gevoel krijg je hier misschien ook. Het zou natuurlijk prachtig zijn, vrede in het hart, maar is het niet te mooi om waar te zijn? Paulus zegt van niet. Zeker, het gaat je verstand te boven, zegt hij, maar daarom is het nog wel realiteit. En het wórdt realiteit waar gebeden wordt en heel het leven met alle wensen en verlangens gebracht wordt bij God. Vandaar het advies van de apostel: om alles wat ons bezorgd maakt biddend, en als het ons heel hoog zit: smekend, bij God neer te leggen En daarbij dan vooral niet te vergeten God te danken voor wat Hij ons in Christus Jezus geeft. Wat me doet denken aan wat ik eens las over een huisarts, die voor één van zijn patiënten – een nogal tobberige man – een receptje uitschreef. Tot zijn verbazing las de patiënt op het briefje van de dokter: ‘Dagelijks avondgebed: Wel te rusten, zorgen, tot morgen!’ De vrede Gods wordt geschonken waar gebeden is. Dat is in ieder geval de ervaring van Paulus.

Misschien hebt u heel andere ervaringen met God. Misschien zijn er dingen in de wereld die u pijnlijk raken en de vraag oproepen hoe God dat kan toelaten, of Hij er wel is. Of – andere ervaring – u bent uzelf tegengekomen. U zag ineens dat u helemaal verkeerd bezig was en het dus bij God wel totaal verbruid moest hebben. Maar toen ontdekte u dat God u toch liefheeft en er ging een nieuwe wereld voor u open en u leerde om van genade te leven. Allemaal ervaringen met God. Maar dit soort ervaring met God bestaat dus ook. Dat God boven bidden en boven denken Zijn vrede geeft. Zullen we daarom toch maar eens het advies van Paulus in praktijk brengen en met gevouwen handen alle last van ons leven af laten glijden en aan God overgeven? Wie weet gaan we zo het land binnen waar God Zijn vrede geeft.