28 juni: God troost
- Nieuws
- 28 juni: God troost
Op deze zondagmorgen gaan we luisteren naar 2 Korinthe 1: 1-11. De meditatie over dit Bijbelgedeelte wordt uitgesproken door dominee Niels den Hertog en het thema luidt: God troost. Den Hertog is predikant van de samenwerkingsgemeente van de Christelijke Gereformeerde kerk en de Gereformeerde kerk vrijgemaakt (CGKV) in Nijmegen.
Muziekgegevens
1) Psalm 107: Looft, looft den Heer gestadig, geen bundel
2) Machtig God, sterke Rots, Joh. De Heer gez. 92
3) Vleugels, geen bundel
4) Heer, Wijs Mij Uw Weg, Opwekking 686
5) Liefde eenmaal uitgesproken, Nieuw LvdK gez. 791
6) Psalm 73: Ja waarlijk, God is Isrel goed, geen bundel
7) Vaste Rots van mijn behoud, Ned. Herv. Bundel gez. 174
8) O God, die droeg ons voorgeslacht, Ned. Herv. Bundel gez. 293
9) Jezus alleen, Opwekking 575
10) Eens als de bazuinen klinken, Joh. De Heer gez. 69
11) Looft, looft de Heer gestadig, geen bundel
Meditatie
2 Korinte 1:1-11.
Van Paulus, apostel van Christus Jezus door de wil van God, en van onze broeder Timoteüs. Aan de gemeente van God in Korinte en aan alle heiligen in heel Achaje. Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus. Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus, de Vader die zich over ons ontfermt, de God die ons altijd troost en ons in al onze ellende moed geeft, zodat wij door de troost die wijzelf van God ontvangen, anderen in al hun ellende moed kunnen geven. Zoals wij volop delen in het lijden van Christus, zo delen wij volop in de troost die God ons door Christus geeft. Ondervinden we tegenspoed, dan is het opdat u bemoedigd en gered wordt. Worden we bemoedigd, dan is het opdat u de moed krijgt te volharden in hetzelfde lijden als wij ondergaan. De hoop die wij voor u hebben is gegrond: we weten dat zoals u deelt in ons lijden, u ook deelt in de troost die ons gegeven wordt. U moet weten, broeders en zusters, dat de tegenspoed die we in Asia hebben moeten doorstaan, uitzonderlijk groot was. We hadden het zwaar te verduren, zo zwaar dat het onze krachten te boven ging. We vreesden ernstig voor ons leven, we waren er zelfs zeker van dat het doodvonnis al over ons was uitgesproken. Maar juist dat liet ons beseffen dat we niet op onszelf moeten vertrouwen, maar alleen op de God die de doden opwekt, die ons heeft gered en ons opnieuw zal redden uit eenzelfde doodsgevaar. Op hem hebben we onze hoop gevestigd: hij zal ons altijd redden. En ook u bent ons tot steun door voor ons te bidden. Zo klinkt uit talloze monden de dankzegging voor de gunst die hij ons bewezen heeft.
Er is geen ander gedeelte in de Bijbel waar zo vaak achter elkaar het woord ‘troost’ klinkt. Wie dus weten wil wat de kerk te zeggen heeft over troost kan hier goed terecht. Ik kan me zomaar voorstellen dat jij, dat u dat wilt weten – er kan van alles zijn in ons leven dat ons neerdrukt. Dingen die we zelf gedaan hebben en waarmee we onherstelbare schade hebben aangericht, ziekte die in ons leven gekomen is, gemis of misschien zijn we slachtoffer van war iemand ons heeft aangedaan. Wie troost ons echt? Zeker: gedeelde smart is halve smart – maar het blijft: smart.
Paulus heeft ook geweten wat er allemaal gebeuren kan. Hier hebben we hem er iets over horen zeggen: hij vreesde voor zijn leven. Het lijkt er op dat hij gevangen heeft gezeten, het ging in ieder geval zijn krachten te boven en hij rekende er al op dat hij het er niet levend van af zou brengen.
Maar meer dan dat hij ons wil vertellen wat hij allemaal te verduren heeft gehad, wil hij het over iets anders hebben. Over God die troost. Paulus maakt er zelfs een aparte naam voor God van: De God die ons altijd troost.
Hoe troost God dan? Wij vinden het een hele klus. Ik zei al: gedeelde smart is halve smart – maar het blijft: smart. We kunnen helpen dragen, maar wie wel eens geprobeerd heeft te troosten weet maar al te goed hoe machteloos je je voelt. Ja, tranen van iemands wangen vegen en een kus – maar de reden van de pijn en het verdriet kunnen wij niet wegdoen.
En precies daar zit het verschil. Want Paulus noemt God niet alleen ‘De God die ons altijd troost’, maar verderop noemt hij Hem: ‘De God die de doden opwekt’. En die ene naam legt de andere uit: Hij troost door de doden op te wekken. Dát is troosten. God verzet de feiten en dan blijft er geen halve smart over, zoals wanneer wij troosten, maar dan wordt de oorzaak van onze nood weggedaan.
Die kracht heeft Paulus ondervonden toen God hem bevrijdde uit de zorgen die hij had. Misschien hoor je dat wel met enige jaloezie. Hij wel – maar ik ploeter maar verder. Wacht heel even. De apostel vertelt ons deze dingen niet om te pochen met wat hij allemaal ontvangen heeft. Hij zegt erbij: als God mij troost, dan doet Hij dat, zodat ik het weer doorgeef aan anderen in hun ellende. Zo komt er zelfs iets van een glans te liggen over de moeilijke dingen die hem gebeurd zijn: God heeft ze gebruikt om zijn kracht te tonen in Paulus’ zwakheid. En daarmee mag Paulus vervolgens anderen troosten, ons troosten – want, al zijn onze omstandigheden anders dan die van de apostel, wij mogen dezelfde God kennen die hem getroost heeft. Misschien moeten we maar beginnen door Hem aan te spreken met de namen waarmee Paulus Hem aanspreekt: de God die ons altijd troost, de God die de doden opwekt.
Mooie namen. Maar maakt God ze ook waar? Dat is een uitermate belangrijke vraag. Snijdt dit hout, gaat dit ergens over? Om daar iets over te zeggen, moeten we zorgvuldig lezen. Er is nog een naam voor God die Paulus gebruikt: de God en Vader van onze Here Jezus Christus. En over de troost zegt hij dat God ons die troost ‘door Christus’ geeft. Alsof de apostel zegt: kijk eens goed naar wat er gebeurd is op Pasen. Daar is God begonnen zijn naam waar te maken. Daar is Hij begonnen om echt te troosten zoals mensen het niet kunnen. De dood van Jezus Christus aan het kruis is het laatste niet, want God is de God die de doden opwekt. Nu gaat het ook verder, want Jezus is de eerste, maar wij die van Hem zijn zullen Hem volgen en opstaan. De macht van de dood is gebroken.
Echte troost vinden we daar waar we die drie namen van de Here God dicht bij elkaar houden en ze spellen als wij met schuld, verdriet of pijn lopen. Nee, ik moet dat anders zeggen. Echte troost vinden we waar we Hem in ons gebed met die namen aanspreken en Hem ons verdriet en ellende noemen. Daar komt Hij met zijn beloften dat Hij de feiten zal verzetten en zijn nieuwe aarde brengt.
Als we zo getroost zijn, mogen we dat doorgeven, zoals Paulus het hier doet. Want gedeelde smart is dan halve smart, gedeelde troost is zéker meer dan dubbele troost. Waar dit geloof gedeeld wordt, is de gemeente van Jezus Christus, de kerk van de God die ons altijd troost, de God die de doden opwekt.
