1 april: Christus is opgestaan!

Muziekgegevens

1) U zij de glorie, Opw. 213

2) Daar juicht een toon, daar klinkt een stem, JdH 25

3) Looft, looft den Heer gestadig, Psalm 107: 1,6,7 en 8

4) Waardig is het Lam, Opw. 615

5) Christus heeft overwonnen, geen bundel

6) Christus onze Heer, verrees

7) God van leven, geen bundel

8) Gij hebt uw land, o Heer, die gunst betoond, Psalm 85: 1, 3 en 4

9) De Heer is verrezen, geen bundel

10)U redde mij, geen bundel

Meditatietekst

Lezen: Joh. 20: 11-16

Christus is opgestaan, ja, Hij is waarlijk opgestaan. Halleluja. Dat is het eerste wat we tegen elkaar mogen zeggen vanochtend. Een paasgroet.

Een groet die zindert van vreugde. Pasen is zoals een klaarheldere ochtend met een stralende zon. Een ochtend waarop je diep ademhaalt en je longen voelt volstromen met leven. De Heer is opgestaan, de nieuwe morgen is werkelijk aangebroken. Het eerste nieuwe leven van Gods koninkrijk dat komt, is opgebloeid in Jezus Christus.

Pasen is hoop en vreugde. Dat is geen vanzelfsprekendheid. Dat weten we vast. Deze ochtend kan voor u heel ver van pasen af staan. Er drukt zoveel op je schouders, je voelt je wellicht schuldig voor God, wat is er te vieren? Wat is er nou echt om blij om te zijn? Pasen kan zomaar langs je heen gaan, vandaag is niet anders dan andere dagen. We worden wakker met de zorgen en pijn van gisteren. We staan koffie te zetten met een dof gevoel.

Vanochtend lezen we over Maria, een vrouw met groot verdriet om Jezus die gestorven is. Het is dof in haar leven.

Johannes 20.
11 Maria stond bij het ​graf​ en huilde. Huilend boog ze zich naar het ​graf,
12 en daar zag ze twee ​engelen​ in witte ​kleren​ zitten, een bij het hoofdeind en een bij het voeteneind van de plek waar het lichaam van ​Jezus​ had gelegen.
13 ‘Waarom huil je?’ vroegen ze haar. Ze zei: ‘Ze hebben mijn ​Heer​ weggehaald en ik weet niet waar ze hem hebben neergelegd.’
14 Na deze woorden keek ze om en zag ze ​Jezus​ staan, maar ze wist niet dat het ​Jezus​ was. 15‘Waarom huil je?’ vroeg ​Jezus. ‘Wie zoek je?’ Maria dacht dat het de tuinman was en zei: ‘Als u hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u hem hebt neergelegd, dan kan ik hem meenemen.’
16 Jezus​ zei tegen haar: ‘Maria!’ Ze draaide zich om en zei: ‘Rabboeni!’ (Dat betekent ‘meester’.)

Ik vind dit altijd zo'n ontroerend verhaal, wellicht de mooiste beschrijving van pasen in de bijbel. Het graf is leeg. Maar Maria weet nog niet wat dat betekent. Ze denkt dat er iets van grafroof is gepleegd. En zo dwaalt ze als een verloren ziel door de tuin. Haar Heer is gestorven en zijn lichaam is weg. Haar schouders hangen, ze is intens verdrietig. En ze vertelt het tegen de man die ze aanziet voor tuinman.

Maar dan zegt die man ineens met een bekende stem, 'Maria'. En zij herkent Hem 'Rabboeni'. Het is Jezus! Jezus zoekt haar op, Maria moet weten dat Hij is opgestaan, en niet alleen dat, Hij komt het haar zelf vertellen. Hij zoekt haar op. Pasen is geen afstandelijk iets, het gaat om u en om mij. De opgestane Heer zoekt Maria op, zoekt ons op. Wij moeten weten dat het pasen is, sterker nog, wij moeten weten dat wij er in meegenomen worden door God, door Jezus. Jezus roept 'Maria', maar Hij roept ook onze naam. Het is een uitnodiging om tot dat feest te komen dat Hij geeft, zijn opstanding te geloven en te delen in de hoop.

Pasen begint niet bij ons, bij hoe we wakker worden, bij ons levensverhaal, bij wat wij doen of nagelaten hebben, bij wat mij meemaken en wat wij voelen. Pasen begint niet bij ons, maar bij God, bij de opgestane Heer. In de vroegte voordat de discipelen en de vrouwen er erg in hebben, is Hij al opgestaan. Niemand is er bij. Het is iets van God alleen in Christus. Het begint alleen bij Hem, maar vervolgens zoekt hij ze op. Maria, Johannes, Petrus, kom, zie, weet, geloof.

Pasen begint niet bij ons. Want hoe zouden wij dit feest organiseren? Hoe zouden wij die zoveel meedragen aan ballast, hulpeloosheid, aan zonde dit feest waar kunnen maken? Het paasfeest van het nieuwe leven dat door Jezus ons geschonken wordt. Een nieuw leven, verzoend met God, in relatie met Hem, een leven met eeuwigheidswaarde. Het nieuwe leven van Jezus dat de ook de belofte in zich draagt van een nieuwe schepping, van Gods koninkrijk. Hij is de krokus, die eerst bloei na de winter die de zomer aankondigt. Hoe zouden wij dat allemaal kunnen organiseren en waar kunnen maken?

Onmogelijk. Wij zitten te vol met van alles, ons feest zou een domper zijn, opgeklopte blijheid dat zomaar als een zeepbel uiteen kan spatten. Wij voelen ons vaak niet zo feestelijk. Maar het paasfeest, het komt van God, helemaal. Hij wekt Jezus Christus uit de dood in de stilte, en vervolgens zoekt hij ons op. Hij geeft ons te vieren. Dit feest spat niet als een zeepbel uiteen, het is immers van Hem.

De opgestane Heer gaat naar Maria. Hij roept haar en ook ons tot de vreugde, de hoop van pasen waarin hij ons wil doen laten delen. Hij zoekt ons op, Hij is met ons, Hij leeft immers. Hij zoekt ons op zomaar, zittend in de auto of op onze kamer, waar dan ook. En wij hoeven ons niet vrolijker en mooier voor te doen wat zijn, of minder zorgeloos, of minder hulpeloos. We mogen alles bij Jezus brengen.

En laten wij ons door Jezus meenemen in de hoop die Hij geeftt, in de vreugde van de liederen die in dit uur klinken. En of dat nu een brede lach is, of een voorzichtige glimlach door de tranen heen. Of we nu het licht van pasen voluit begroeten, of we het zien als een eerste lichtstraal in een doffe donkere nacht. Misschien willen we alleen even stilletjes luisteren in de nabijheid van de Heer.

Een ding is zeker, de opgestane Heer zoekt ons op, wij horen Zijn stem in de schriftlezing van vandaag die ook onze naam roept. En in zijn stem klinkt de belofte die uitgesproken wordt over ons leven van heling, van vernieuwing, van verlossing, en vroeg of laat wordt dat waar. Waarom? Omdat pasen niet bij ons begint, maar bij Hem.

Christus is opgestaan, ja Hij is waarlijk opgestaan. Halleluja.