3 mei: Het advies van David in coronatijd

Muziekgegevens

1) Psalm 27: Mijn hart zegt mij, o Heer, van uwentwegen, geen bundel

2) God is getrouw, Zijn plannen falen niet, LvdK gez. 304

3) Neem Heer mijn beide handen, Joh. De Heer 925

4) Ik Val Niet Uit Zijn Hand, Opwekking 727

5) Psalm 84: Hoe lieflijk, hoe vol heilgenot, geen bundel

6) Beveel gerust uw wegen, Ned. Herv. Bundel gez. 180

7) Psalm 27: God is mijn licht, mijn heil, wie zou ik vrezen?, geen bundel

8) Klem vast aan de Rots u, Joh. De Heer gez. 639

9) Wie maar de goede God laat zorgen, Ned Herv. Bundel gez. 201

10) Als God, mijn God, maar voor mij is, LvdK gez. 466

11) Ruwe stormen mogen woeden, Ned. Herv. Bundel gez. 178

12) Wat de toekomst brengen moge, Opwekking 377

13) Als ik Hem maar kenne/Beveel gerust uw wegen, Ned. Herv. Bundel gez. 223

Meditatie

Al eeuwen, je kunt zeggen, al 3000 jaar grijpen gelovigen naar de Psalmen in tijden van nood. Overigens ook in tijden van vreugde en opluchting. Vroeger en misschien nog wel werd vaak Psalm 103 gelezen op een verjaardag. En als er een geboorte was, stond nog wel eens Psalm 100 op het kaartje.

Toen Nederland bevrijd was, en daar mogen we deze dagen bij stilstaan, werd er in Amsterdam een nationale dankstond gehouden. De spreker was de latere Prof. Miskotte en hij sprak inderdaad over een psalmtekst: Psalm 92: 10, Als Gods vijanden zullen vergaan. En als ik u zo een beetje op het internet volg, dan zie ik dat vaak Psalm 91 wordt genoemd: Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont, die vernacht in de schaduw van de Almachtige. Een tekst van troost, hoop en vertrouwen in deze moeilijke tijd. En misschien heeft u nu ook wel een psalm die voor u van grote betekenis is. Wat mooi, zeg ik daarom, dat God ons het boek van de Psalmen heeft gegeven. Teksten die met ons meegaan in tijden van vreugde en grote zorg.

Vanmorgen lees ik Psalm 27 met u.

Over veel van deze tekst zou een meditatie te houden zijn, maar ik vestig uw aandacht op vers 8. Die in de NBV-vertaling mooi vertaald is:

Mijn hart zegt u na

Zoek mijn nabijheid

Uw nabijheid Heer, wil ik zoeken.

Als je Psalm 27 begint te lezen, zie je dat David blaakt van zelfvertrouwen. De eerste 6 verzen, zijn haast een beetje over de top zou je zeggen, alles gaat goed en de vijanden, wie het ook zijn, struikelen een voor een. David is in topconditie. Ook geestelijk. Het kan wel een beetje minder, las ik zelfs in een commentaar. Maar u begrijpt, dat kan nooit lang duren. En inderdaad, dat duurt het ook niet, want in vers 7 slaat de stemming om. Dan is er van de man vol zelfvertrouwen weinig meer over: luister maar: “Hoor mij Here, als ik tot u roep, wees genadig en antwoord mij”.

De stemming in de psalm is veranderd. De sfeer ook. Het optimisme van de eerste verzen is verdwenen. Ik moest aan deze psalm denken, nu we in coronatijd leven. Ook in ons land, kon het voor velen niet op. De economie groeide en bloeide. We hadden het nog nooit zo goed gehad. Nog nooit zulke lage werkloosheid, nog nooit zulke hoge salarissen. Althans voor de mensen aan de goede kant van de streep, wat er was ook nog heel veel stille armoede.

Ja, en toen kwam corona. En toen veranderde de sfeer van de eerste 6 verzen totaal. Of de samenleving toen ging bidden, dat denk ik niet, maar in veel kerken, zijn wel degelijk teksten als in vers 7 genoemd. Hoor Here, als wij tot u roepen. Zo’n tekst krijgt heel veel betekenis, als het menens wordt. En ik denk dat het nu menens is, voor u en mij individueel en voor de samenleving.

Maar deze tekst is ook van betekenis voor het geestelijk leven, los van corona, als ik het zo mag zeggen. Want het leven met God kan soms goed zijn, je mag vertrouwen op de beloften van God en ook zijn nabijheid ervaren, je wilt juichend offers brengen uit dankbaarheid, zoals David zegt, en dan opeens, dan kan het leven omslaan, ook geestelijk omslaan. Van vreugde naar duisternis en van juichen naar dorheid.

En wat doe je dan? David gaat zichzelf toespreken. God heeft hem ooit gezegd: zoek mij nabijheid. En nu hij in een benarde situatie gekomen is, herinnert hij zich deze woorden.

Mooi, als woorden die God ooit tegen je sprak weer in je herinnering opkomen. Het kunnen directe woorden zijn, maar het kunnen ook Bijbelteksten zijn die ooit voor jou een bijzondere betekenis hadden. Ik denk dat u allemaal wel zulke teksten kent. Welnu David had er ook een. En daarom zegt hij tegen God: mijn hart zegt het u na. En ik zal het weer doen. Ik zal uw nabijheid weer gaan zoeken.

Deze kleine zinnetjes geven een mooi doorkijkje in het geestelijk leven van David. Hij herinnert zich een tekst. Hij past die op zichzelf toe, en hij belooft God te doen, wat die tekst hem aanreikte. Zo intiem mag je dus met God omgaan. Met een tekst die jou ooit aansprak weer aan de gang gaan. Juist in tijden van nood en van spanning. En die tekst geef ik vanmorgen aan u door. Zoek de nabijheid van de Here, onder welke omstandigheden dan ook. Of zoals het in de berijming staat: Dat wil, dat zal ik doen, ik zoek de zegen, alleen bij u o bron van troost en licht.

En wat David dan bidt, wanneer hij het aangezicht van de Here weer gaat zoeken? Dat staat in het vervolg van de psalm:

Verberg uw gelaat niet

Verstoot mij niet.

Wijs uw knecht niet af in toorn

Wijs mij uw weg

Leid mij op een effen pad

Bescherm mij.

U hoort, het is nogal wat. Hij zit er diep door, maar hij blijft op God vertrouwen. En dat blijkt vooral in die bekende tekst aan het einde van de psalm. O, als ik niet had geloofd, dat ik het goede van de Here zou zien in het land van de levenden… Ja, wat dan? David vult het niet in. U weet misschien dat de Statenvertaling de zin heeft afgemaakt met de woorden: Ik ware vergaan. Maar die staan er niet. David moet er niet aan denken. Het is te erg. Stel dat je de goedheid van de Here niet zou ervaren. Het is te erg. Ik zeg het niet.

Wat mooi, dat wij die goedheid van God in extremo hebben gezien in de komst van Christus. Daarin heeft God zich zo laten zien, dat als we ons aan hem vastklampen voor tijd een eeuwigheid, we nooit als David hoeven te denken: stel, dat als ik de goedheid van de Here niet zou zien, wat dan? Wat een troost, maar ook wat een onderwijs zit er in deze psalm. Voor mensen van 3000 jaar geleden, maar ook voor ons mensen in de 21e eeuw. En voor ons mensen in de corona crisis.

O, als ik niet had geloofd.

U zegt misschien, je hebt 1 tekst overgeslagen. En dat klopt, dat heb ik bewust gedaan, om daar eigenlijk mee af te sluiten. Want David zegt in vers 4: Het enige wat ik verlang is om te wonen in het huis van de Here, als de dagen van mijn leven. En u begrijpt dat is in deze dagen een wel heel bijzondere tekst. Want u zit thuis en u gaat misschien via TV of internet naar een dienst kijken of luisteren. En ik ben bang dat het nog wel even zal duren. Wat komt er dan weer een verlangen op om weer naar het huis van de Here te gaan toch? Om de broeders en zusters te ontmoeten, maar ook om samen de lofzang aan te heffen, of de klaagzang. In ieder geval om samen weer gemeente te zijn. Nou David kende dat verlangen ook. Waarom? Hij ontmoette daar de liefelijkheid des Heren. Zoals wij in onze tijd mogen horen hoe genadig en barmhartig de Here is, zelfs en zeker nu, nu we misschien uit een tijdperk komen, dat we de Here God wat minder nodig hadden.

Wat een mooie psalm is 27. En u weet het: God zegt: zoek mijn nabijheid.