22 okt: Vluchtheuvel

Muziekgegevens

1) Geprezen zij de Heer, Opw. 44

2) Vader, hoor ons bidden, geen bundel

3) De stilte zingt U toe, o Here, Ps. 65: 1,2 en 6

4) Gebed, geen bundel

5) Welk een vriend is onze Jezus, JdH 150

6) Laat ieder ’s Heren goedheid loven, Psalm 118:1 en 7

7) Vervuld van Uw Zegen, LvdK 425

8) Gebed om vrijheid, geen bundel

9) God heb ik lief, geen bundel

10)Op U alleen, mij licht, mijn kracht, LvdK 939

11)O Heer die onze Vader zijt, Gez. 463

12)Ga met God en Hij zal met je zijn, LvdK 416

13)Immanuel, geen bundel

Meditatietekst

Bent u ooit in Veenendaal geweest?
Nee? Geen probleem; in gedachten neem ik u even mee.
In het oude centrum van ons dorp ligt de markt, een centrum van het publieke leven. Op het hoogste punt van de markt staat de Oude Kerk. Op een heuvel, een vluchtheuvel…
Vroeger vaak letterlijk. Als er weer eens wateroverlast was in dit veengebied in de Gelderse Vallei. Dan was de kerk op die zandheuvel in het centrum een vluchtheuvel voor mens en dier.
Zo’n veilige (schuil)plek heeft voor mij met bidden te maken.
Ik lees paar stukjes uit bijbelboek Lukas over ‘Jezus en bidden’.

Schriftlezing

Lukas 6:12-13
12 Op een van die dagen trok Jezus zich terug op de berg om te bidden. De hele nacht bleef hij tot God bidden.

13 Toen de dag aanbrak, riep hij de leerlingen bij zich en koos twaalf van hen uit, die hij apostelen noemde: … [Z’n leerlingen waren dus in de buurt!]

Lucas 9:18
18 Toen Jezus eens aan het bidden was en alleen de leerlingen bij hem waren, stelde hij hun de vraag: ‘Wie zeggen de mensen dat ik ben?’ [… en dan volgt de bekende belijdenis van Petrus]

Lucas 11:1-2
1 Eens was Jezus aan het bidden, en toen hij zijn gebed beëindigd had, zei een van zijn leerlingen tegen hem: ‘Heer, leer ons bidden, zoals ook Johannes het zijn leerlingen geleerd heeft.’ 2Hij zei tegen hen: ‘Wanneer jullie bidden, zeg dan:
[… en dan volgt het “Onze Vader”, een gebed velen van u wel kennen}

Overdenking: Vluchtheuvel

Lieve mensen,

Je kent ze wel: vluchtheuvels. Op heel wat drukke kruispunten in Veenendaal zijn ze met geel grit bestrooid; dan vallen ze beter op.
Als automobilist kun je er beter omheen rijden, maar als voetganger ben je er blij mee.
Een veilige plek in het verkeer dat aan alle kanten om je heen flitst.
Even een pauze, even een beetje rust voordat je aan de volgende etappe van je oversteek begint.

Een vluchtheuvel: is de kerk dat ook niet?
Even tot jezelf komen in het – voor je gevoel – soms razende leven van elke dag. In de drukte van de markt, van even dit en even dat en op naar de volgende activiteit. Wat kan een open kerk dan zomaar ineens – en dus niet alleen op zondag – een oase van rust zijn in die bomvolle agenda.
En, eerlijk is eerlijk, vaak vullen we die agenda zelf met van alles wat ‘moet’…

Maar niet altijd…
Je agenda zal maar gevuld zijn met verdriet, met leegheid en niet weten hoe je verder moet. Het is er – behalve als je hopelijk slaapt… – 24 uur per dag.
Je dagen en je leven zullen maar getekend zijn door ALS of Alzheimer, door kanker of happen naar lucht.
Wat kun je dan verlangen naar een vluchtheuvel, een veilige, rustige plek waar je even op adem kunt komen. Of uithuilen…
Is de kerk voor u dan zo’n vluchtheuvel?

Of zeg je nuchter – en achter dat woord kan zowel scepsis als wanhoop schuilgaan – ‘ach, je moet toch weer alleen verder’. Heb je er wel wat aan, houden we elkaar (als kerk, als christenen) niet vroom voor de gek? Ziet het er als je weer buiten komt, ineens anders uit…?
Nee, dat denk ik ook niet. Maar je kunt het – inclusief je eigen leven – wel anders gaan zien! Zelfs als je niet eens meer in de kerk komen kunt.

Want de stilte van de kerk of van je huiskamer is geen lege huls waarin je helemaal aan je zelf bent overgeleverd.
Het is stilte die God wil vullen met Zijn tegenwoordigheid. Het Evangelie klinkt dat Hij, Jezus, God-met-ons is.
Met ons…
Met alles wat ons bezighoudt… Je hoeft je rugzak niet buiten te laten staan als je de kerk of de stilte met God binnengaat. Je mag jezelf, met alle vreugde en verdriet mee naar binnen nemen.

En dan?
Dan doen we wat Jezus ons voordoet: bidden!
Of is je dat te vaag? ‘Praten met God’ noemen kinderen dat vaak. Of vindt u dat geen realistische optie?
Of je vraagt je af: hoe werkt dat dan?

Ik weet niet wat u zoekt in de kerk of in de stilte thuis. Maar ik wil je wel een zoekopdracht meegeven: zoek God!
En Jezus, die God-met-ons is, doet dat en maakt dat heel concreet: Hij bidt!
Meer dan eens bidt Hij alleen (Luk. 5:16, 6:12), maar vaak zijn Zijn leerlingen in de buurt; betrekt Hij hen erbij (9:18).

En ze hebben Hem horen bidden (bv. Joh. 17). Daarom weten we: Hij, de Zoon van God, bidt tot Zijn Vader
… voor Zichzelf: een gigantische taak heeft Hij op zich genomen, een lijdensweg ligt voor Hem…
… voor Zijn leerlingen: ze staan vaak alleen in deze wereld die niet op God zit te wachten…
… voor Zijn wereld: die geeft Hij ondanks alles niet op!
Zo bidt Hij voor ons.

En als de leerlingen Hem vragen “Here, leer ons bidden”, dan bidt Hij ons voor:
“Onze Vader, die in de hemelen zijt, …”

“Onze”… dat is niet alleen die van jou en mij, van ons met elkaar (ook als we elkaar niet zien).
Dat is allereerst dat wij, dat ik met Hem mee mag bidden! “Onze Vader” zegt Jezus, die van Mij en die van jou…
Zijn Vader de mijne…

Dan wordt een vluchtheuvel een oase. Je zou er willen blijven…
Dat zal niet gaan, maar Hij, God-met-ons, gaat wel mee de kerk uit en het leven in. Ook al is dat misschien beperkt tot het huis waar ons ziekbed staat.
Want ‘onze Vader’ is de Schepper van hemel en aarde!
Aan zo’n Vader heb je alles!

Liedsuggestie

Uit het nieuwe Liedboek (2013):
# 416 – Ga met God en Hij zal met je zijn
# 425 – Vervuld van Uw zegen