5 jan: Ga met God

Muzieklijst

1. Heer, onze Heer, grootmachtig Opperwezen, ned. Herv. Bundel Psalm 8:1, 3 en 9

2. O grote God die liefde zijt, LvdK Gez. 481

3. Leer mij Uw weg o Heer, Joh. de Heer 330

4. Hij die rustig en stil, Joh. de Heer 133

5. Wat de toekomst brengen moge, LvdK Lied 293

6. Ga met God en Hij zal met je zijn, Nw LvdK 416

7. Neem heer mijn beide handen, Joh. de Heer 925

8. Leer mij naar uw wil te hand’len, Psalm 86: 6 en 8

9. Vader U bent goed, Opwekking 630

10.Al de weg leid mij mijn Heiland, Joh. de Heer 5

Meditatietekst

Ik lees met u een paar verzen uit Psalm 86. Deze psalm is verdeeld in vijf onderdelen en ik lees het derde deel vanaf vers 11 in de HSV

Leer mij Heere uw weg, ik zal in uw waarheid wandelen.
Maak mijn hart een om uw naam te loven
Heere mijn God, ik zal u loven met heel mijn hart
Ik zal uw naam voor eeuwig eren.
Want uw goedertierenheid is groot over mij
U hebt mijn ziel aan het diepst van het graf ontrukt
O God, hoogmoedigen staan tegen mij op,
Een horde geweldplegers staan mij naar het leven, zij houden U niet voor ogen
Maar U, Heere, bent een barmhartig en genadig God,
Geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw.

Er zijn zo van die liederen, die opeens veel worden gezongen. In dit programma vestig ik daar nog wel eens de aandacht op. Net zoals er liederen zijn, die als het ware wat wegzakken.

Een van die liederen in opkomst, als ik het zo mag zeggen, is lied 416 uit het Liedboek. U kent het denk ik vast wel.

De eerste regels luiden:

Ga met God en hij zal met je zijn

Jou nabij op al je wegen

Met zijn raad en met zijn zegen

Ga, met God en hij zal met je zijn.

Het is een lied dat nog wel eens wordt gezongen bij een trouwdienst of bij de uitzending van een evangelist of zendeling. En dit lied wil ik graag als thema van deze eerste meditatie in Groot Nieuws van het pas begonnen jaar 2020 maken.

We zijn weer een nieuw jaar ingegaan.

Voor sommigen van u een hele opluchting. Want u zag tegen de feestdagen, althans zo noemen we ze op. Vanwege het verlies in het afgelopen jaar, of vanwege pijn en verlies van vele jaren geleden. Of msschien wel vanwege een gevoel van eenzaamheid, ondanks de goed bedoelde pogingen van leden van uw gemeente.

Maar gelukkig, de dagen zijn voorbij, het gewone leven begint weer.
Het kan ook zijn, dat u heel goede dagen heeft gehad. Gewoon gezellig, met de kinderen, of geestelijk. De woorden die u mocht horen in de kerk, of ook via de radio deden u goed, geestelijk goed. Een beetje jammer dat het nu weer voorbij is, denkt u.

Hoe dan ook. Het is de eerste zondag van het nieuwe jaar en de vraag is. Hoe gaan we dit jaar in. Dat geldt veel aspecten. Van economie tot gezondheid en alles wat er tussen in zit, maar het geldt vooral het geestelijke aspect. Onze verhouding tot God.

In het gedeelte uit psalm 86, dat ik las, bidt David een soort gebed voor het nieuwe jaar:

Here leer mij uw weg. Of in de NBV: wijs mij uw weg.

Maar bidt David hier om de bekende weg? Kende David dan niet de weg die de Here graag wil, dat wij gaan? Nou, dat denk ik van wel. David had heel wat onderwijs van de Here ontvangen. Maar toch bidt hij om het onderwijs van God.

Dat is opvallend. Of misschien toch niet.

Want velen van ons, zullen best wel iets weten van de weg die God met ons wil gaan. Maar toch is het dan goed om aan het begin van het nieuwe jaar, als het ware opnieuw aan God te vragen, misschien wel heel concreet: wilt u me aangeven welke weg ik dit jaar moet gaan?

Er staat: “uw weg”. Dat is de weg, mogen wij als nieuw testamentische gelovigen zeggen, de weg achter de Here aan, achter Jezus aan.

In het Nieuwe Testament werden de eerste christenen de mensen van de weg genoemd. Wij zijn mensen van de weg, die God vragen om telkens weer onderwezen te worden in de vraag welke weg we moeten gaan.
Heel concreet, de weg van het geloof in Jezus. In zijn kruisiging en opstanding. In de verzoening die hij heeft aangebracht. En dan ook in de weg achter hem aan. Een weg van zelfverloochening en kruisdragen. Een weg van navolging en heiliging. Een weg gaan in zijn voetsporen.

Weten we dat dan niet? Moeten we daar altijd weer om bidden, ook aan het begin van een nieuw jaar?

Ach. Als u uzelf een beetje kent, dan weet u ook het antwoord. Want hoe vaak dwalen we juist van die weg af? Hoe vaak falen we? Hoe vaak moeten we niet als een verdwaald schaap weer op gezocht worden?
Wat is het dan mooi om aan het begin van een nieuw jaar, met vernieuwe krachten te bidden.

Here, leer mij uw weg.

Want, zegt David, dan zal ik in uw waarheid wandelen.
In het Oude Testament betekent het woord waarheid, niet zoiets al een rationeel godsbewijs.
Waarheid is een relationeel begrip. Het heeft een gelijkenis met het woord “weg”. Wie bidt om de weg van de Heere, zal dan ook die weg gaan. De weg van de waarheid.

Het woord verwijst naar de betrouwbaarheid van God.

Hoe David dat weet? Dat staat in vers 15. Het is een tekst die we meer in de Bijbel tegenkomen.

In psalm 145 bijvoorbeeld en in Psalm 103.

U bent een barmhartig en genadig God, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trowu. Op die belijdenis. Op die openbaring van God, mag je gaan in de weg van de waarheid.

Maar dan bidt David om nog iets: Maak mijn hart een om uw naam te vrezen.
Een andere vertaling heeft verenig mijn hart. Of vervul mijn hart.
Of nog een andere: concentreer mijn hart.

De mooiste vertaling vond ik in de Naardense Bijbel.
Daar staat: richt mijn hart op dit ene, op de vreze van uw naam.
En nu begrijp ik een beetje wat er staat.
En begrijp ik ook dat ik dit gebed hart nodig heb.

Want ik, en misschien u ook wel worden door van alles en nog wat in deze wereld afgeleid. Zelfs, laten we het maar eerlijk bekennen, als we de Bijbel lezen, zelfs, als we bidden.
Wat hebben we het nodig om geestelijk geconcentreerd te zijn. Om onze gedachten een beetje in toom te houden.
Nou, daar wist David kennelijk ook iets van. Vandaar dit zo herkenbare gebed: Concenteer mijn hart. Richt mijn hart.

Herkent u het?

Herkent u ook de noodzaak om dit gebed te bidden? Misschien wel als motto voor het jaar 2020. Here, laat mijn hart steeds meer op U gericht zijn. Op Uw naam, op Uw heil.

Op, ja David zegt het, op de vreze van Uw naam.

En u weet het vast wel. Het woord vrees in het Oude Testament, drukt geen angst uit, maar ontzag, kinderlijk ontzag toevluchtnemend ontzag. Wie iemand uit angst vreest, bidt niet of hij of zij, zijn of haar hart juist mag richten op die vrees. Nee, die vlucht er van weg. De vreze des Heren is juist iets waar we ons op mogen richten. Het is het ontzag voor de heilige God, maar tegelijkertijd de verwondering over de genadige toewending van God, naar ons eigen leven toe.

Genadig, geduldig, trouw en waarachtig, zegt vers 15.

Het is de eerste zondag van het jaar 2020.
Hoe zal het dit jaar gaan? We weten het niet.
Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heren hand, zingt het bekende gezang.

Mijn hoop voor mijzelf en voor u is, dat we de weg van God mogen gaan.
De weg van de waarheid. En dat we ons hart mogen richten op de vreze des Heren. Want dan kunnen we meezingen en meebelijden.

Ga met God, en Hij zal met je zijn,

En inderdaad: dan volgt het woordje weg, luister maar:

Jou nabij op al je wegen

Met zijn raad en met zijn zegen

Ga met God en Hij zal met je zijn.