7 februari: De ware rust

Muziekgegevens

1) Psalm 75: U alleen, U loven wij, geen bundel

2) Hij die rustig en stil, Joh. De Heer gez. 133

3) Gij biedt, Heer Jezus, rust aan mij, Joh. De Heer gez. 259

4) Rust, geen bundel

5) Als g’ in nood gezeten, Joh. De Heer gez. 7

6) Scheepke onder Jezus hoede, Joh. De Heer gez. 213

7) Psalm 103: Gelijk het gras is ons kortstondig leven, geen bundel

8) U bent mijn schuilplaats, Heer, Opwekking 176

9) Haven van rust, geen bundel

10) Heerlijk is Uw Naam, Opwekking 379

11) Psalm 147: Laat ’s Heren lof ten hemel rijzen, geen bundel

12) Hij die rustig en stil, Joh. De Heer gez. 133

Meditatie

Ik wil de meditatie graag beginnen met een vraag: hebt u rust? Echte rust? Het is vandaag zondag, de rustdag. Natuurlijk zijn er de noodzakelijke beroepen, in de zorg of bij de politie of nog weer elders – maar voor de meeste mensen geldt: vandaag even niet werken. Even... rust. Fijn!

Maar, nog een keer die vraag: hebt u de rust in uw leven al gevonden? De ware rust? De kerkvader Augustinus heeft eens treffend gezegd: ‘Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God.’ Ja, hij zei het 1600 jaar geleden, dat is waar. Maar ik denk dat het vandaag nóg steeds geldt. Ook voor ons. Ons hart is onrustig tot het rust vindt in God.

Daarom lees ik met u een paar verzen uit Mattheüs 11. Het is vers 28 t/m 30.

Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.

Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel;

want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.

Jezus spreekt over rust: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven.’ Hé, Jezus spreekt dus óók over rust! ‘Ik zal u rust geven’, zegt Hij. Als u, als jij rust wilt vinden, dan moet je dus bij de Heere Jezus zijn. Voor wie is die rust dan? Juist voor ‘allen die vermoeid en belast zijn.’ Misschien herkent u dat wel: vermoeid en belast. Daar kunnen tal van redenen voor zijn, heel verschillende.

• Vermoeid en belast omdat je op leeftijd bent gekomen, en je zo snel zo moe bent.
• Vermoeid omdat een ziekte je lichaam sloopt, en je je zo onzegbaar moe voelt.
• Belast met het verleden, met alles wat je hebt meegemaakt, alles wat je is aangedaan.

Vermoeid en belast. Op welke manier dan ook. Maar het kan ook voor je gelden als het goed gaat, als je jong en gezond bent. Hoeveel mensen zijn vandaag niet vermoeid en belast door de druk die op hen wordt gelegd door de samenleving? Door het bedrijf, je leidinggevende. Door je veeleisende vader, die nog altijd over je schouder meekijkt of je het wel goed doet Door de sociale media, waar je je altijd van je beste kant moet laten zien. Vermoeid en belast. Ik zie het om me heen in de samenleving. Mensen zijn burn-out: opgebrand.

Wie van ons heeft er nu echte rust? Waar vindt je hart, je ziel nou de wáre rust? Nou, alles waar wij ons druk om maken, de mooie en de minder mooie dingen, het goede en het kwade. De zegeningen en de ellende – het kan je uiteindelijk geen rust geven! Wel eventjes, misschien. Tijdelijke rust. Even relaxt, even geen zorgen. Ff niks. Maar échte rust? Nee, dat gaat dieper. Echte rust geeft zekerheid, dan weet je je veilig. Dan kun je gerust gaan liggen, ontspannen, omdat je weet dat het goed is en goed gaat. Echte rust... Die is alleen bij Jezus te vinden.

Ja, Augustinus heeft toch gelijk: ‘Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U, o God.’ We zoeken ons een ongeluk naar rust, naar vrede. Maar niets kan ons helemaal vervullen dan de Heere God alleen. Daarom zegt Hij: ‘Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.’ Hebt u, heb jij dat weleens geprobeerd? Om met je vermoeidheid, je belasting door van alles en nog wat, naar Jezus te gaan? Om alles wat je bezighoudt, je onrustig maakt, bij Hem te brengen? Hij wil dat je ermee komt, het eerlijk tegen Hem zegt.

Nee, niet alleen de mooie dingen. Niet alleen je sociale media profiel. Niet alleen het leuke, wat je deelt op een verjaardag. Maar ook de ellende. De onrust. De zonde. De misstappen in je leven. Hij zegt: ‘Kom er maar mee voor de dag, Ik weet er wel raad mee. Ik ben Zelf vanuit de hemelse rust afgedaald naar deze aarde. Ik ben Zelf, vrijwillig, in dit onrustige bestaan gekomen. Ik ben een mens geworden. Ik heb de onrust van deze wereld leren kennen. Ik ben zelfs aan het kruis gegaan. Ik ben Zélf vermoeid en belast geweest, onrustig, en daarom kan Ik ieder die vermoeid en belast is, ware rust geven. Kom maar bij Mij.’

Wat een heerlijk aanbod, vindt u niet? Je bent er toch niet te goed voor? Dat je zegt: ik los m’n eigen problemen wel op, ik red me wel al voel ik mezelf vaak onrustig? Als ik even heel eerlijk ben: dat zou dom zijn. Echt heel dom, want je loopt de ware rust mis. De ware rust, die is alleen bij Jezus te vinden. En die ware rust biedt Hij ons aan! Met wijdopen armen staat Hij daar: ‘Kom tot Mij ... en Ik zal u rust geven.’ Waarom zou je het niet proberen – voor het eerst, of voor de zoveelste keer wéér? Om heel je leven, met z’n rust en onrust, z’n zegen en z’n zonde, bij Hem neer te leggen? Dan zul je ontdekken dat Hij échte rust geeft.

En dan? Als je die rust hebt, kan je dan niks meer overkomen? Is het leven dan één groot feest, alleen maar rust, nooit ’s onrust? O, helaas, was het maar zo. Er kan je genoeg overkomen. Genoeg wat je onrustig maakt. Misschien weet u daar wel alles van. Juist ook als je Jezus volgt. God heeft ons helemaal geen kalme, geen rustige reis beloofd. Maar in die stormen, te midden van de hoge golven, mag er dan toch iets van rust zijn. Want: wij hebben ’s Vaders Zoon aan boord. Jezus is erbij. God heeft ons geen rustige reis beloofd. Wél een behouden aankomst. Een behouden vaart.

Zonder Hem kun je je rust overal zoeken, maar zul je die niet vinden. Niet de ware rust, de eeuwige rust. Niet die rust die het uithoudt, ook als álles onrustig is. Zonder Hem is een eeuwige onrust ons deel. Maar wie tot Hem komt, mét de onrust en de ellende, de zonde van je leven. Die zal rust vinden. Die rust houdt nooit meer op. Die eindigt in de eeuwige rust.